, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Αισθάνομαι τους ήρωες των βιβλίων μου να ζωντανεύουν»

Μια αγάπη προς τη συγγραφή, ένα κοινός άνθρωπος που λατρεύει την λογοτεχνία μα πάνω από όλα την οικογένεια της, η Σόφη Θεοδωρίδου, συγγραφέας μυθιστορημάτων κατάγεται από τον νομό Πέλλας αλλά πλέον ζει στη Θεσσαλονίκη, περιγράφει στην Karftitsa την αγάπη της  για την αποτύπωση αληθινών γεγονότων στο χαρτί και το νέο της βιβλίο «Πορφυρό Ποτάμι» που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
theodoridoy_sofh-1
Της Παναγιώτας Γιδαροπούλου
-Κυρία Θεοδωρίδου, ποιο ήταν το ερέθισμα για την αφορμή του συγγραφικού σας ταξιδιού;
-Μια ιστορία αληθινή αλλά συνάμα κι η επιθυμία μου να σκύψω πάνω απ’ την ιδιαίτερη ιστορία της Καππαδοκίας, που είναι εν μέρει ο τόπος καταγωγής των προγόνων του συζύγου μου και κατ’ επέκταση των παιδιών μου.
-Έχετε εκδώσει ήδη αρκετά βιβλία, πως γεννιέται στο μυαλό σας η ιδέα ενός βιβλίου;
-Μου αρέσει να πατώ πάνω στην πραγματικότητα, γι’ αυτόν τον λόγο σχεδόν πάντα η ίδια η ζωή γίνεται ο σπόρος απ’ τον οποίο θα βλαστήσει ο καρπός, που είναι το εκάστοτε έργο μου.
-Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πως αποτυπώνεται έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείτε να μπείτε στο πετσί του ρόλου;
-Τίποτε τέτοιο. Στην πραγματικότητα αισθάνομαι τους ήρωές μου ως υπαρκτά πρόσωπα. Νιώθω δηλαδή σαν να είμαι παρούσα εκεί, ένας αόρατος θεατής που παρακολουθεί όσα διαδραματίζονται και καλείται να περιγράψει με τον δικό του τρόπο στο χαρτί τους χαρακτήρες των ανθρώπων  που συμμετέχουν στην ιστορία, ώστε να είναι σε θέση να θεωρηθούν εύλογες οι συμπεριφορές κι οι επιλογές τους.
 -Ποια είναι η σχέση μεταξύ αναγνώστη-συγγραφέα;
-Είναι σχέση αλληλεπίδρασης κατά τη γνώμη μου, μια σχέση που μπορεί να μετουσιωθεί σε πηγή έμπνευσης και ανατροφοδότησης.
-Όταν πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο τι κάνατε;
-Κατ’ αρχάς έπρεπε να δοκιμάσω να το γράψω. Όταν πια το ολοκλήρωσα, κάτι για το οποίο είχα τις αμφιβολίες μου ξεκινώντας, και αφού το διάβασε το πιο οικείο μου πρόσωπο, του οποίου την άποψη εμπιστεύομαι και γνώριζα πως θα μου πει την καθαρή αλήθεια, επέλεξα τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ  και το έστειλα ταχυδρομικά. Ένα μήνα σχεδόν αργότερα έλαβα τη θετική τους απάντηση. Αυτή ήταν η αρχή ενός όμορφου ταξιδιού στον κόσμο της συγγραφής που ακόμη συνεχίζεται.
-Ας περάσουμε στο νέο σας βιβλίο «Το Πορφυρό Ποτάμι», ποιο είναι το μυστικό      πίσω από τον τίτλο;
-Δύο οι λόγοι που επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο. Ο πρώτος είναι ότι πλάι σ’ έναν παραπόταμο του Άλυ, που είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Καππαδοκίας και τον οποίο οι Τούρκοι ονομάζουν Κιζίλ Ιρμάκ, που σημαίνει «Κόκκινο ποτάμι», διαδραματίζεται ένα μεγάλο μέρος της ζωής των ηρώων μου, Ρωμιών και Τούρκων. Ο δεύτερος διότι ο Δημητρός, ένας φτωχός καϊκτσής και πατέρας της Νιόβης, της ηρωίδας μου, βλέπει ένα πορφυρό χρώμα να βάφει τα νερά του κατά τη γέννηση της κόρης του, κάτι που εκλαμβάνει ως «σημάδι» για τη μοίρα που περιμένει τη θυγατέρα του.
9786180118995
-Η λογοτεχνία καλύπτει κομμάτια της ιστορίας που δεν καταγράφονται,μαρτυρίες καθημερινών  απλών ανθρώπων, λοιπόν Καππαδοκία 1902 πόσο δύσκολο ήταν να ερευνήσετε αυτό το ξεχασμένο κομμάτι της ιστορίας;  ;
-Έξω από το ότι έζησα μέσα απ’ τον γάμο μου με ανθρώπους που είχαν καταγωγή απ’ την Καππαδοκία, πολλοί τότε πρόσφυγες πρώτης γενιάς, προσέφυγα, πέρα απ’ τις καθαρά ιστορικές μου έρευνες, και στις μαρτυρίες ανθρώπων που ήρθαν ως πρόσφυγες απ’ τα μέρη εκείνα και κατέγραψαν τα όσα πέρασαν, αλλά και τον τρόπο που ήταν δομημένη η κοινωνία τους. Βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες.
-Περιγράψτε με λίγες λέξεις τις σχέσεις Ελλήνων-Τούρκων δίπλα από τον ποταμό, σε εκείνη την εποχή;
-Ήταν μια όμορφη σχέση, όταν δεν παρενέβαινε το «ντοβλέτι» να σπείρει τη διχόνοια και την καχυποψία. Αμοιβαίος σεβασμός στις παραδόσεις, στη θρησκεία, στον τρόπο ζωής, συμμετοχή σε γάμους, γεννητούρια, γιορτές, αλλά και σε διάφορα δρώμενα εκ μέρους των Τούρκων που είχαν σχέση με τη χριστιανική θρησκεία ή διοργανώσεις κοινών τελετών, όταν υπήρχε χρεία, όπως αυτή που περιγράφω στο βιβλίο με τη «Νύμφη της βροχής». Επίσης, προσέφευγαν αρκετοί Μουσουλμάνοι σε εκκλησίες αγίων που είχαν τη φήμη θεραπευτή, και  αγαπούσαν και σέβονταν τη Μεϊρέμ ανά, όπως αποκαλούσαν την Παναγία, για να αναφέρω κάποια λίγα ακόμη παραδείγματα.
-Μέσα σε ένα οδοιπορικό της Μικρασιάτικης καταστροφής και του διωγμού, γεννάται ένας αδιέξοδος έρωτας, πόσο νομίζετε, μπορείτε να το συσχετίσετε με τις σημερινές ανθρώπινες σχέσεις;
-Ο έρωτας έχει γεννηθεί απ’ όταν οι ήρωες ήταν ακόμη παιδιά. Εξαιτίας όμως των συνθηκών που επικρατούν καταλήγει να είναι αδιέξοδος. Και σήμερα σε πολλά μέρη του πλανήτη δυστυχώς διαδραματίζονται παρόμοια σκηνικά, επηρεάζοντας τις σχέσεις των ανθρώπων κι ανατρέποντας δεδομένα ζωής. Όπου, όμως, επικρατεί ειρήνη, ακόμη και σε κοινωνίες που βιώνουν μια δύσκολη καθημερινότητα, όπως είναι πλέον η δική μας, δεν μπορούν να συγκριθούν ή να συσχετιστούν οι ανθρώπινες σχέσεις μ’ αυτές εκείνων των εποχών κατά την προσωπική μου πάντα άποψη.
-Μέσα στο βιβλίο καταγράφονται ήθη και έθιμα περασμένου αιώνα, κατά πόσο τηρούνται στο σήμερα, ποιο είναι αυτό που σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;
-Μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει κατά κύριο λόγο η θέση της γυναίκας στην κοινωνία εκείνης της εποχής. Μια θέση δύσκολη, υποβιβασμένη και, ευτυχώς, μακριά απ’ όσα ζούμε σήμερα εμείς οι γυναίκες. Τα ήθη έχουν αλλάξει πολύ στο πέρασμα του χρόνου, καταλυτικά θα έλεγα, όσο για τα έθιμα, άλλα εξακολουθούν να τηρούνται κι άλλα αναβιώνουν πια μόνο μέσα απ’ τους πολιτιστικούς συλλόγους με εκδηλώσεις που βοηθούν να διατηρηθούν οι μνήμες ζωντανές και να περάσουν από γενιά σε γενιά, έστω και με τον τρόπο αυτόν, δηλαδή τον καθαρά λαογραφικό.
-Ποια πιστεύετε είναι η πιο σημαντική κορύφωση του βιβλίου σας; ‘Όταν την διαβάσατε για πρώτη φορά πως νιώσατε;
-Είναι αρκετές οι σκηνές, καθώς η ζωή και τα ιστορικά γεγονότα ανατρέπουν πολλές φορές τις ζωές των ηρώων. Μ’ αυτό ως δεδομένο, υποθέτω ότι κάθε αναγνώστης θα ανακαλύψει το δικό του σημείο, όπου το βιβλίο κορυφώνεται. Για μένα προσωπικά είναι μια σκηνή που διαδραματίζεται στο βαπόρι και στο λιμάνι της Μερσίνας –δε θα σας πω περισσότερα, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσω για τους μελλοντικούς μου αναγνώστες τη γοητεία του αναπάντεχου-η οποία με συγκίνησε ακόμη και κατά την ώρα της συγγραφής, κάτι σπάνιο, κι αυτό γιατί είναι βασισμένη στην ίδια τη ζωή.
-Τι άλλο θα περιμένουμε μελλοντικά από εσάς;
-Δουλεύω πάνω σ’ ένα καινούργιο έργο, ωστόσο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Και, φυσικά, πολλές ακόμη αληθινές ιστορίες περιμένουν να έρθει η δική τους ώρα να ζωντανέψουν μέσω της φαντασίας και της πένας μου.
-Στους νέους που θέλουν να μπουν στον κόσμο της συγγραφής τι συμβουλή έχετε να δώσετε;
-Να θυμούνται πως δεν αρκεί μόνο τα ταλέντο, χρειάζεται και πολλή δουλειά ώστε να φτάσεις τον στόχο σου. Κι επίσης, να βρουν ένα πρόσωπο που εμπιστεύονται τη γνώμη του κι είναι σίγουροι πως θα τους εκφράσει την καθαρή αλήθεια και μόνο αυτή, έναν πολύτιμο πρώτο αναγνώστη δηλαδή, και να έχουν την άποψή του ως «οδηγό».

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.