, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

"Αν αφήσουμε την παθητικότητα, θα βγούμε από την κρίση…"

“Κάποια στιγμή κυκλοφορούσε η φήμη πως είμαι ένας σνομπ τύπος που ζει κι εργάζεται στη Γαλλία, κάτι που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα…”
Της @karapanagiotidu
“Και ξαφνικά οι σκέψεις ελευθερώνονται, τα προβλήματα απομακρύνονται, οι μικρότητες εξαφανίζονται. Tο μεγαλείο της ύπαρξης απλώνεται μπροστά σου. Τι παράξενο. Φτάνει να κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό” Ο συνθέτης που μάγεψε με την… ποιητική του μουσική μιλάει στην karfitsa – αν και τα λόγια – για όσους τον έχουν ακούσει – φαντάζουν ως… πλεονασμός. Ο Μάκης Αμπλιανίτης μας ξεναγεί στoν “URANOS” και διαλέγει μια σύνθεση που ταιριάζει σήμερα στην Ελλάδα…
-Πάνω από τα νερά της Μεσογείου, στα παζάρια της Ανατολής ή στους πολυσύχναστους δρόμους της Δύσης νιώθετε πιο ωραία;
Σε όλα. Το καθ’ ένα έχει τη γοητεία του, μα πάνω απ’ όλα είναι ο τόπος, το μέρος, οι άνθρωποι και η σύνδεσή τους με το παρελθόν που με γοητεύει. Στη Δύση, οι δρόμοι της Νέας Υόρκης για παράδειγμα, έχουν την ιστορία τους και δεν μπορείς να μη συγκινηθείς όταν μπαίνεις στο θρυλικό village vanguard ή σε κάποιο άλλο θρυλικό jazz club, γνωρίζοντας πως εκεί μέσα γεννήθηκε η jazz μουσική και έπαιξαν θρύλοι,  που επηρέασαν τη σκέψη και τον τρόπο που προσεγγίζω τη μουσική. Η Ανατολή από την άλλη, έχει χρώματα, μυρωδιές, τη μυσταγωγία και τον χαλαρό τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων και της ζωής γενικότερα. Σ’ ένα ανατολίτικο παζάρι ξαναγίνεσαι παιδί, περιδιαβαίνεις τα χαοτικά στενάκια που με την άναρχη δόμηση τους διεγείρουν τη φαντασία και και σε βγάζουν έξω από τα στερεότυπα κουτάκια της Δύσης. Η Μεσόγειος πάλι, είναι η γενέτειρα του πολιτισμού μας και μητέρα όλων των δικών μας εμπειριών. Από τη μουσική, τη γλώσσα, τη θάλασσα, τα βουνά, τον ήλιο της, μέχρι τις γεύσεις, τις μυρωδιές και τον έρωτα. Αυτή η πολυπολιτισμική διεθνής κουλτούρα της Μεσογείου δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο και μόνο τυχερός μπορώ να αισθάνομαι που γεννήθηκα στην αγκαλιά της!
-Μουσική-ποίημα… Όταν πρωτάκουσα τον “URANOS” αναρωτήθηκα αν έχουν σημασία οι λέξεις (οι ερωτήσεις –απαντήσεις, οι ρήσεις, τα αποφθέγματα, οι παραλληλισμοί κοκ…)  Τι σχέση έχετε εσείς με τις… λέξεις; Μήπως τις αντιμετωπίζετε – στην τέχνη ή στην καθημερινότητα σας – ως… πλεονασμό;
Αυτό είναι αλήθεια! Πράγματι αισθάνομαι πιο “βολικά” παίζοντας μουσική από το να προσπαθώ να περιγράψω τον κόσμο ή ένα συναίσθημα με λόγια. Κάποιες φορές αντιλαμβάνεσαι πως αδυνατείς να περιγράψεις με λόγια μια σκέψη και όσο πιο φορτισμένη είναι αυτή η σκέψη με συναίσθημα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται, για να μη πω, ακατόρθωτο. Η μουσική ξεπερνά αυτή τη δυσκολία αφού παντρεύει το πραγματικό με το ασυνείδητο και συνεχίζει ακόμα πιο πέρα, στη σφαίρα της φαντασίας. Κι αυτό το βιώνεις αρκετά έντονα όταν ακούς ή διαβάζεις μια συνέντευξη κάποιου μουσικού που θαυμάζεις. Εκεί βλέπεις πόσο ολοκληρωμένη και πολύπλοκη είναι η μουσική του σκέψη και τα συναισθήματα που προκαλεί, σε σχέση με τον πεζό λόγο!
-Τα διεθνή σας… Bahar και Kismet έτυχαν μεγάλης επιτυχίας. Όταν μάθαιναν στο εξωτερικό ότι είστε Έλληνας που εκπροσωπείτε αυτή τη σκηνή (ethnic και jazz ) έπεφταν από τα σύννεφα (ή έστω από τον URANO σας;)
Δεν θα το έλεγα.  Μάλλον οι περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα ένιωσε έκπληξη ακούγοντας τη μουσική μου, αφού δεν είχαν συνηθίσει ν΄ακούν αυτή τη μουσική από εμένα. Η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά ήταν ένα αμιγώς τζαζ άλμπουμ και οι περισσότεροι είχαν συνηθίσει να με βλέπουν στα γνωστά jazz clubs και τα φεστιβάλ jazz και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, να παίζω δικά μου αλλά και γνωστά jazz standards, με τον κλασσικό αμερικάνικο ήχο και όταν κυκλοφόρησε το ‘Bahar’, που ήταν το δεύτερο προσωπικό μου άλμπουμ, αλλά το πρώτο με ήχο και χαρακτήρα έθνικ, υπήρξε μεν αποδοχή αλλά και αμηχανία… Μάλιστα κάποια στιγμή κυκλοφορούσε η φήμη πως είμαι ένας σνομπ τύπος που ζει κι εργάζεται στη Γαλλία, κάτι που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα! Αντίθετα στο εξωτερικό υπήρξε μεγάλη αποδοχή με το ‘Bahar’, γιατί με γνώρισαν με αυτόν τον ήχο από την αρχή και αυτό φάνηκε στην πορεία και απο τις πωλήσεις των cd’s, αλλά και από τις συναυλίες μου στο εξωτερικό!
-Οι μουσικές σας προτιμούν τα ταξίδια κυρίως στην ιστορία των τόπων και των ανθρώπων…
Μα με τη μουσική από μικρός ταξίδευα κι ακόμα ταξιδεύω! Όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο με συγκινούν ιστορίες από το παρελθόν καθώς και το έργο, η ζωή και οι εμπειρίες ανθρώπων. Μέσα από τα ταξίδια μου παρατηρώ. Παρατηρώ συμπεριφορές, χαμόγελα, θρησκείες, τη γέννηση, τον έρωτα, το θάνατο, αλλά και τη θεώρηση ζωής που κουβαλά ο καθ’ ένας. Στην εποχή μας δυστυχώς η οπτική γωνία ‘παρατήρησης’ έχει στενέψει, αφού η παγκοσμιοποίηση έχει ‘ομογενοποιήσει’ τις διαφορετικές κουλτούρες της υφηλίου!
-Όταν ξεκινούσατε – και παρά το γεγονός των γρήγορων διακρίσεων και υποτροφιών – συγγενείς και φίλοι πώς είχαν αντιδράσει;
Η αλήθεια είναι πως πάντα είχα την υποστήριξη των δικών μου. Δεν θα ξεχάσω τη θυσία που έκανε η μητέρα μου όταν πούλησε το μικρό μερίδιο της στο νησί όπου γεννήθηκε, για να μου πάρει την πρώτη κιθάρα. Σίγουρα η εποχή ήταν δύσκολη αφού ζούσαμε λιτά, χωρίς όμως να μας λείπει τίποτα. Στο μαγαζί του πατέρα μου, ένα ζαχαροπλαστείο στο Βύρωνα, από πολύ μικρός χωνόμουν κάτω από το ταμείο που σχημάτιζε ένα μεγάλο αντηχείο –κάτι σαν τεράστιο kajon-  και χτυπούσα ρυθμικά την ξύλινη επιφάνεια στο πλάι, αδιαφορώντας για τους πελάτες που βρίσκονταν στο χώρο. Στο σχολείο επίσης είχα την υποστήριξη των καθηγητών, που δεν με σήκωναν για μάθημα και με περνούσαν με έναν τυπικό βαθμό. Με έβλεπαν μέσα στο μάθημα να έχω ανοίξει το πεντάγραμμο και να γράφω θέματα αρμονίας που δεν προλάβαινα να ολοκληρώσω στο σπίτι και κουνούσαν το κεφάλι. Ένας φιλόλογος μάλιστα κάποια στιγμή στάθηκε από πάνω μου, αναστέναξε και είπε: “εσύ εκεί, με τη μουσική σου… θα σε δούμε τουλάχιστον κάποια στιγμή στην τηλεόραση;”
-Tο δώρο που θα έπρεπε να κάνουμε στα παιδιά μας – εκεί κάπου στα 12 με 15 – είναι ένα μουσικό όργανο;  Γιατί οι Έλληνες αγαπάμε μόνο το τραγούδι αλλά όχι τις σπουδές μουσικής;
Το μουσικό όργανο είναι πράγματι δώρο πολύτιμο, φτάνει να το ζητήσει το ίδιο το παιδί και ο γονιός να μη παρεκκλίνει από αυτή την επιθυμία του παιδιού για το συγκεκριμένο όργανο, για να ικανοποιήσει δικούς του ανεκπλήρωτους πόθους! Αυτό μπορεί να συμβεί στα 5 αλλά και αργότερα στα 10 ή στα 15 ή και ποτέ.  Δεν είναι κακό ένα παιδί να μη μάθει κάποιο όργανο. Η εκμάθηση ενός οργάνου απαιτεί συγκέντρωση, χρόνο, θυσίες και προϋποθέτει μεγάλο πάθος!  Χωρίς το πάθος, το ταξίδι θα είναι σύντομο και θα τελειώσει μόλις χαθεί η περιέργεια και η εφήμερη φιλοδοξία του. Για κάποιο μυστήριο λόγο, το όργανο δεν το διαλέγεις. Σε διαλέγει! Ολοι οι Έλληνες αλλά και όλοι οι άνθρωποι βασικά τραγουδάμε! Δεν έχει σημασία αν κάποιος γνωρίζει μουσική ή όχι. Όλοι μπορούν να τραγουδήσουν… Το τραγούδι είναι μέσα μας και λειτουργεί σαν αρχέγονο μουσικό όργανο. Αν υπάρχει και το χάρισμα να έχεις σωστή και ιδιαίτερη φωνή –όχι απαραίτητα καλή- τότε αυτό γίνεται πολύτιμο δώρο της φύσης! Στη χώρα μας το τραγούδι κατέχει δεσπόζουσα θέση και πιστεύω αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε πλούσια γλώσσα και σπουδαίους ποιητές. Η Ελληνική γλώσσα  μπορεί να εκφράσει συναισθήματα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κι αυτό την κάνει ακόμα πιο ‘μουσική’! Οι μουσικές σπουδές από την άλλη αντικατοπτρίζουν την κουλτούρα και την μουσική αντίληψη των γονέων, αφού η μουσική εμπειρία ξεκινά από το σπίτι… Το παιδί θα βιώσει και αργότερα θα αναπαράγει αυτά που άκουσε στο σπίτι του. Όσο πιο πλούσιες ακουστικές εμπειρίες έχει, τόσο πιο καλός ακροατής θα γίνει μεγαλώνοντας! Στην εποχή της οικονομικής κρίσης που διανύουμε, οι μουσικές σπουδές για τις περισσότερες οικογένειες έχουν γίνει δυστυχώς απαγορευτικές ή ακόμα χειρότερα, θεωρούνται μη απαραίτητες. Όλοι ψάχνουν το πιο φθηνό και φυσικά αυτό έχει αντίκτυπο και στην εκπαίδευση. Οι γονείς οφείλουν ακόμα κι αν δεν γνωρίζουν, να ρωτήσουν να μάθουν ποιος δάσκαλος ‘κάνει σωστή δουλειά’, ποιος έχει αποτελέσματα στην ανάδειξη σπουδαίων μαθητών και έχει τις σπουδές και τα εχέγγυα να καθοδηγήσει το παιδί στην αγάπη και το πάθος για τη μουσική!
-Στα νέα παιδιά, στους μαθητές σας, ποιο είναι το βασικότερο μάθημα; Τι πρέπει να μάθουν για να προχωρήσουν στη μουσική;
Να προσπαθήσουν να είναι ο εαυτός τους. Να μη μείνουν στην απλή αναπαραγωγή μοτίβων και τεχνικών, αλλά να δημιουργήσουν και να βρουν την πηγή που υπάρχει βαθιά μέσα τους, κάτι που θέλει υπομονή και συνεχή αναζήτηση. Όταν όμως καταφέρουν να το ανασύρουν στην επιφάνεια, τότε το όριο είναι ο ΟΥΡΑΝΟΣ!

-Ποια μουσική εκφράζει καλύτερα τη… χώρα αυτή τη στιγμή;
Θα διάλεγα ένα αισιόδοξο κομμάτι γι΄αυτά που θα έρθουν κι εύχομαι να έρθουν γρήγορα για τον τόπο μας κι αυτό είναι το… “My Truth”. Η μουσική που πιστεύω εκφράζει τη χώρα μου αυτή τη στιγμή, είναι η μουσική που ακούγοντας την θα μας εμπνεύσει αισιοδοξία να δουλέψουμε με πάθος, να αφήσουμε πίσω την παθητικότητα και μεμψιμοιρία και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες ώστε να βγούμε από την κρίση αξιών και ηθών.  Κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ, όπως γράφω και στο ένθετο του άλμπουμ,  φτάνει κάποιος να γυρίσει το βλέμμα προς τα πάνω και να κοιτάξει τον ουρανό. “Και ξαφνικά οι σκέψεις ελευθερώνονται, τα προβλήματα μοιάζουν να απομακρύνονται, οι μικρότητες εξαφανίζονται. Tο μεγαλείο της ύπαρξης απλώνεται τώρα μπροστά σου. Μόνο η μουσική της φύσης μένει να σου θυμίζει το μέγεθος του κόσμου τούτου. Τι παράξενο. Φτάνει να κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό”

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ…
Η σχέση του με τη μουσική άρχισε στα δεκαπέντε του χρόνια όταν πήρε την πρώτη του κιθάρα. Σπούδασε θεωρητικά παρακολουθώντας τις τάξεις του Κώστα Κλάββα καθώς και τα σεμινάρια σύνθεσης του Θεόδωρου Αντωνίου και του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Στη συνέχεια σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με τον Γιάννη Αυγερινό αποφοιτώντας από τις τάξεις της Φούγκας και της Ενορχήστρωσης με άριστα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ‘BERKLEE COLLEGE OF MUSIC’ της Βοστώνης παίρνοντας υποτροφία από το κολλέγιο. Η περίοδος αυτή είναι καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του, γιατί παράλληλα με τις σπουδές είχε τη δυνατότητα να παίξει με σημαντικούς μουσικούς της εκεί τζαζ σκηνής. Το 1993 σχημάτισε το κουαρτέτο ‘Jazz Steps’ και το 1995 το συγκρότημα ‘Jazz Crew’. Την περίοδο 1996-1998 συμμετείχε στο ethnic σχήμα των Νικολούδη – Tekbilek, λαμβάνοντας μέρος στις συναυλίες που έδωσε το σχήμα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.Το ντεμπούτο του στη δισκογραφία έγινε το 1997 με το δίσκο ‘FLAME KEEPER’’, όπου συμμετέχουν κάποιοι από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της jazz, μεταξύ των οποίων ο πιανίστας Γιώργος Κοντραφούρης και ο ντράμερ Νίκος Καπηλίδης. Σημαντική στην πορεία του ήταν η συνεργασία με την “ARTS, DANCE & MUSIC PRODUCTIONS”, το Νοέμβριο του 1999. Πρόκειται για τις πολύ πετυχημένες εμφανίσεις του BROADWAY στην Ελλάδα, με Αμερικανούς συντελεστές.Τον Ιανουάριο του 2001 κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ ‘BAHAR’. Μουσική λουσμένη στα χρώματα της Μεσογείου. Με το ‘BAHAR’ καταξιώνεται στο χώρο της ελληνικής μουσικής και γίνεται πλέον γνωστός στο ευρύ κοινό. Στο άλμπουμ συμμετέχουν μεταξύ άλλων, ο διεθνούς φήμης Ινδός φλαουτίστας Χαριπρασάντ Τσαουράσια (Hariprasad Chaurasia, έχοντας ήδη συνεργασίες με George Harrison- Ravi Shankar- John Mc Laughlin- Jan Garbarek- Zakir Hussain και άλλους) και ο Μανώλης Λιδάκης. Σχηματίζει δικό του γκρουπ και δίνει πολύ πετυχημένες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία και την FYROM, χώρες στις οποίες το άλμπουμ του είναι στα τοπ τεν. Ταυτόχρονα το BAHAR, (που έχει γίνει ήδη χρυσό) τον κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο. Πολλές ξένες εταιρείες ζητούν κομμάτια από το άλμπουμ για να συμπεριλάβουν σε συλλογές τους. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν πάνω από δέκα συλλογές σε ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ Τουρκία Σερβία και Γερμανία), με κομμάτια του. (για περισσότερα στοιχεία βλέπε στη δισκογραφία). Σημαντική στην πορεία του είναι η συνάντηση με τη μεγάλη ντίβα της ελληνικής μουσικής, Μαρία Φαραντούρη. Της δίνει τραγούδια του και αναλαμβάνει την ενορχήστρωση του δίσκου MOSAIC, ενός δίσκου με τραγούδια του κόσμου. Στο άλμπουμ συμμετέχουν ο Γκλεν Βελέζ, ο Χαριπρασάντ Τσαουράσια, ο Φουάτ Σακά και κάποιοι από τους σημαντικότερους έλληνες μουσικούς. Την Άνοιξη του 2004, σχηματίζει μαζί με τον οργανίστα Γιάννη Μόνο, το γκρουπ “HOT ORGANIC TRIO”, όπου εκτός από τις δικές τους συνθέσεις, παίζουν κάποια κλασσικά τζαζ κομμάτια, με τον ιδιόμορφο ήχο, που μόνο το τρίο: κιθάρα- όργανο- ντραμς, μπορεί να αποδώσει. Το γκρουπ έχει κάνει μέχρι τώρα, αμέτρητες εμφανίσεις σε κλαμπ και φεστιβάλ. Το Δεκέμβρη του 2004 κυκλοφορεί το νέο του cd, με τον τίτλο “BAHAR LIVE-under the sky” που περιέχει κομμάτια από το “BAHAR”, αλλά και καινούριες συνθέσεις που ηχογραφούνται ζωντανά για πρώτη φορά στη διάρκεια της περιοδείας του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ο ακροατής που έχει ήδη ακούσει το ‘BAHAR’ θα νιώσει εδώ την αξία του live, αφού η επικοινωνία με το κοινό αλλά και μεταξύ των μουσικών είναι καθοριστική και είναι αυτή που δίνει στο μουσικό την ώθηση για να απογειωθεί. Οι μελωδικές γραμμές αλλάζουν ακολουθώντας τη ζωντάνια της στιγμής, και με τη σειρά τους επηρεάζουν και επηρεάζονται από τις αντιδράσεις του κοινού. Έχει συμμετάσχει με επιτυχία, σε πολλά φεστιβάλ, και έχει εμφανισθεί σε σκηνές και κλαμπ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κωνσταντινούπολη, Σκόπια, Οχρίδα, Ιερουσαλήμ κλπ.). Τον χειμώνα του 2012 συνεργάσθηκε με τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο και τον Haig Yazdjian, σε μία σειρά πολύ επιτυχημένων εμφανίσεων στο Half Note Jazz Club. Επίσης ασχολείται με τη διδασκαλία της τζαζ μουσικής, διδάσκοντας τζαζ κιθάρα, μοντέρνα αρμονία και ενορχήστρωση σε διάφορα ωδεία της Αθήνας. Την περίοδο αυτή παρουσιάζει σε συναυλίες τη νέα του δισκογραφική δουλειά, με τον τίτλο “KISMET”, παράλληλα ετοιμάζεται το πρώτο cd με τους ‘HOT ORGANIC TRIO’, ενώ σε λίγο καιρό πρόκειται να κυκλοφορήσει η επόμενη προσωπική του δουλειά.

 

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.