, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Στην «Εποχή του Διάχυτου Τρόμου»

του Μανώλη Λαμτζίδη*
Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία,  τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα γίνονται μέσα άσκησης «υψηλής» πολιτικής. Το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά δίπλα μας, ιδιαίτερα. Για πρώτη φορά, έχουμε την αίσθηση ότι η ανθρωπότητα ωθείται –στο πλαίσιο μιας «αυτοεκπληρούμενης προφητείας»– στη σύγκρουση των «πολιτισμών», με ελατήρια ιδεολογικά-θρησκευτικά και όχι εθνικά-κρατικά ή κοινωνικά.
Δε συγκρούονται οι ΗΠΑ και η Ρωσική Ομοσπονδία στη Συρία, αλλά οι ΗΠΑ, η Ρωσική Ομοσπονδία και μία «σκοτεινή» , χωρίς εμφανή και επίσημη κρατική δομή δύναμη,  το «Ισλαμικό Κράτος». Πέρα από τη φανατική προσήλωση και αφοσίωση στην πιο συντηρητική εκδοχή της μουσουλμανικής θρησκείας και σε κοινωνικά “status” και πρότυπα που αντιστοιχούν σε παλιότερες εποχές – πολλούς αιώνες πίσω  για την υπόλοιπη ανθρωπότητα-  , δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε άλλα χαρακτηριστικά στην υπόσταση  και στη δράση του.

Δύο μόνο είναι αναγνωρίσιμα:

Α. Η απόλυτη αντίθεσή του στα πολιτιστικά πρότυπα της «δύσης» (άραγε η Ρωσική Ομοσπονδία και η Τουρκία –στο στόχαστρο κι αυτές του “ΙΚ”-  είναι τμήματα της «δύσης»;)
Β. Η χρήση του «διάχυτου τρόμου» ως μέσο άσκησης πολιτικής,  και όχι η ενεργοποίηση των πολιτών με ειρηνικό τρόπο. Οι τυφλές τρομοκρατικές ενέργειες με θύματα αθώους άμαχους δεν αποτελούν πρωτοτυπία του “IK”.

Έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν

Για πρώτη φορά όμως καταγράφονται τέτοιες επιθέσεις με κίνητρα και ελατήρια «ιδεολογικά-θρησκευτικά». Στην περίπτωση αυτή δεν μπορείς να σταματήσεις τις επιθέσεις ικανοποιώντας ένα «κοσμικό» αίτημα (απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, αποχώρηση από παράνομα κατεχόμενο έδαφος, απόδοση ανεξαρτησίας και κρατικής υπόστασης σε ένα λαό κλπ.). Η διακοπή αυτών των χτυπημάτων προϋποθέτει «προσχώρηση» – ή υποταγή – των μη μουσουλμάνων στην ηγεσία του “IK” χωρίς όρους και όρια, πράγμα αδύνατο και αδιανόητο. Επομένως, οδηγούμαστε σε μία «δια-πάλη» που θα διαιωνίζεται , δεν θα έχει κοσμικά-πολιτικά χαρακτηριστικά και οι απλοί πολίτες θα παραμένουν απλοί οπαδοί (και θύματα) στρατιωτικού τύπου συγκρούσεων αντίθετων μηχανισμών.
Τα ατομικά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες συρρικνώνονται στο όνομα της «ασφάλειας» και τα κατοικημένα μέρη μετατρέπονται σε «φρούρια». Στο ερώτημα  ποιος επωφελείται από αυτήν τη σύγκρουση και που οδηγεί, η απάντηση είναι ότι αφενός ωφελούνται οι ισχυροί της μίας πλευράς («δύση») και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα , και οι δυνάμεις του «σκότους» και του «τρόμου» που αυτό-αναγορεύονται στον  αντίπαλο πόλο αφετέρου . Πάντως όχι η ανθρωπότητα, όχι ο πολιτισμός, όχι οι απλοί πολίτες.
O Βρετανός ιστορικός Eric Hobsbawm σε μία απόπειρα ερμηνείας και κατανόησης της ιστορίας του νεότερου και σύγχρονου κόσμου έγραψε με έμφαση στη διαδικασία του μετασχηματισμού την  πολυδιαβασμένη και πολυμεταφρασμένη τετραλογία του “H Εποχή των Επαναστάσεων”, “H Εποχή του Κεφαλαίου”, “H Εποχή των Αυτοκρατοριών” και  “H Εποχή των Άκρων”. Έτσι, πολύ σχηματικά, αποδίδεται και η ιστορία της ανθρωπότητας από το 1789 μέχρι το 1991 (λίγο μετά την κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ»). Τις τέσσερις αυτές εποχές έχει διαδεχθεί η “Εποχή του Διάχυτου Τρόμου”. Ποια θα είναι η πορεία της ανθρωπότητας από εδώ και πέρα;
*Ο κ. Λαμτζίδης είναι πρώην Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.