του Θεόδωρου Καράογλου*
Ρητορικό μεν το ερώτημα που θέτω στον τίτλο του άρθρου, ουσιώδες δε!
Την ίδια ώρα που το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής προειδοποιεί με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ότι το αφήγημα της δήθεν αριστερής ανάπτυξης δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «μυθοπλασία» του Μεγάρου Μαξίμου, η Κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει τον… Παππά!
Η απόφαση του ΣτΕ, με την οποία κρίθηκε ως αντισυνταγματική η κυβερνητική προσπάθεια φίμωσης των ΜΜΕ, μπορεί να ήταν νίκη του αυτονόητου, της λογικής, της Δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, ωστόσο το θέμα της σύστασης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης δεν πρέπει να εξελιχθεί σε εθνικό μας δράμα.
Σαφώς και το ζήτημα είναι σημαντικό, ωστόσο η Νέα Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένη να συμμετέχει στην απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη.
Στο πλαίσιο αυτό, από την πρώτη στιγμή, τονίσαμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ως κόμμα μας ενδιαφέρει να υπερασπιστούμε τη θεσμική τάξη. Για αυτό και ξεκαθαρίσαμε κατηγορηματικά ότι πρωτεύον ζήτημα για εμάς δεν είναι τα πρόσωπα που θα συγκροτήσουν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αλλά η κατάργηση (και όχι η αναστολή, όπως προτείνει η Κυβέρνηση) του εκτρωματικού νόμου Παππά.
Σε αυτήν τη λογική εντάσσεται η πρόταση Νόμου που καταθέσαμε, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται η διασφάλιση της πολυφωνίας, η αποφυγή του «μαύρου», η προστασία των θέσεων εργασίας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ασφαλώς η εισροή χρημάτων στα δημόσια ταμεία.
Από εκεί και πέρα για τη Νέα Δημοκρατία προέχουν άλλα σημαντικά ζητήματα της καθημερινότητας όπως είναι για παράδειγμα οι οφειλές που αυξάνονται, οι συντάξεις που κόβονται, οι επιχειρήσεις που κλείνουν. Βλέπετε, το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ, αλλά η αδυναμία επένδυσης στο αύριο, το πελατειακό κράτος, η υπανάπτυξη.
Προ ημερών, μάλιστα, ανακοινώθηκε το κλείσιμο ενός ακόμα εργοστασίου πολυεθνικής εταιρείας, την ίδια ώρα που οι Θεσμοί απεργάζονται με την Κυβέρνηση την επιβολή ενός τέταρτου μνημονίου ως αποτέλεσμα της καταστροφικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Εν μέσω όλων αυτών, η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση σε μια περίοδο που η υπόλοιπη Ευρώπη πετυχαίνει ρυθμούς ανάπτυξης. Οι εξαγωγές μειώθηκαν λόγω των capital controls και της υψηλής φορολογίας, οι φορολογικές επιβαρύνσεις οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση της ιδιωτικής κατανάλωσης, οι ιδιωτικοποιήσεις καθυστερούν δραματικά, το χρέος των ιδιωτών προς τράπεζες και εφορίες αυξήθηκε κατά 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ ανά μήνα το πρώτο οκτάμηνο του 2016.
Με λίγα λόγια το «καραβάνι» βάζει όπισθεν…
Και εμείς ως χώρα, κοινωνία και οικονομία, οφείλουμε να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Να κατασταλάξουμε στο εάν θέλουμε να ζούμε σε καθεστώς λαοκρατίας ή ουσιαστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Και αυτό το ερώτημα έχει βαθιές ιδεολογικές, ιστορικές και πολιτικές παραμέτρους. Νόμος είναι τελικά αυτό που θέλουν και ισχυρίζονται άναρχα οι πολλοί ή το συντεταγμένο δίκιο;
Απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα αποφασίζουμε και ποιόν δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε ως Έθνος.
Η επιλογή είναι δική μας…
*Ο κ. Καράογλου  είναι βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης Ν.Δ.