Θεωρείται από τους πιο «ψαγμένους» σκηνοθέτες της νέας γενιάς. Τις σκηνοθεσίες του τις χαρακτηρίζει η μοντέρνα ματιά και άποψη και κάλλιστα θα μπορούσαν να ανέβουν παραστάσεις του στο Off West End του Λονδίνου, γιατί δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες αγγλικές. Τα φετινά του έργα «Ερωφίλη» και η γκόθικ «Γκόλφω» του, σημείωσαν το αδιαχώρητο στις θεατρικές αίθουσες και απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές. Το φετινό καλοκαίρι συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου με το έργο «Άσκηση Επίδαυρος- Σύσσημον» του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου και αποσπάσματα από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, η οποία θα «ανέβει» στις 31 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. 

 Συνέντευξη στο Βασίλη Παπαβασιλείου

 Τα τελευταία χρόνια έχεις εγκαταλείψει την υποκριτική για τη σκηνοθεσία. Ισχύει αυτό;

Θα ήθελα να είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, όμως,  πολλές φορές δε σε αφήνουν να κάνεις ακριβώς αυτό που θέλεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, ενώ θεωρητικά ασχολούμαι πλέον μόνο με τη σκηνοθεσία παίζω κι όλας ακολουθώντας τις ανάγκες του θιάσου.

Τα περισσότερα έργα που σκηνοθετείς έχουν στοιχεία νεωτερισμού και μιας πιο μοντέρνας και «ψαγμένης» σκηνοθεσίας. Μήπως με αυτόν τον τρόπο αποδομείται ο λόγος του κειμένου;

 Ποτέ δεν αποδόμησα κείμενο, δεν μου λέει τίποτα μια τέτοια αντιμετώπιση. Ειδικά με την «Ερωφίλη», η εργασία με το κείμενο και τη δομή του ήταν η βάση όλης της δουλειάς. Μεταμοντέρνες ορολογίες που κυβέρνησαν τη θεατρική ζωή τη δεκαετία του ΄90 και που ευτυχώς πεθαίνουν σιγά-σιγά.

 Πιστεύεις , ότι το κοινό είναι τόσο ώριμο καλλιτεχνικά , ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τέτοιου είδους παραστάσεις;

 Το κοινό δεν είναι ένα και δεν έχει μόνο μια ταυτότητα. Υπάρχουν ομάδες, σύνολα αν θέλετε ανθρώπων, που βρίσκουν ευχαρίστηση παραδείγματος χάρη με το να βλέπουν κυνομαχίες, άλλους πάλι τους συγκινούν σύγχρονοι Κινέζοι ποιητές. Νομίζω ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει δει αρκετό θέατρο και ξέρει να βρίσκει και να παρακολουθεί αυτό που το ενδιαφέρει.

 Στη «Γκόλφω», τι σε εντυπωσίασε και αποφάσισες να την ανεβάσεις;

Η σχέση του κειμένου αυτού με το εθνικό μας ψέμα και την ταυτότητα που θέλουμε να κρύβουμε ήταν το έναυσμα να ασχοληθώ με τη «Γκόλφω». Μια ιστορία χωρίς τέλος όπως διαπιστώνουμε.

 Πότε είδες την τελευταία καλή παράσταση;

 Το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών το Primal Matter του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

 Σε ποιο σημείο βρίσκεται το θέατρο στην Ελλάδα;

 Είναι σε ένα σημείο που ψάχνεται με αγωνία να επαναπροσδιοριστεί και αυτό μόνο σε καλό μπορεί να βγει.

 Ποιος είναι ο ρόλος της Τέχνης;

 Δε σταμάτησε ποτέ η Τέχνη να έχει παρηγορητικό ρόλο για τον άνθρωπο. Πολλές φορές ονειρευόμαστε ότι η τέχνη αλλάζει, επαναστατεί, καταδεικνύει, αλλά τίποτα από αυτά δε γίνεται. Είναι ιδιότητες που θα θέλαμε να έχει, αλλά δε γίνεται να έχει.

 Γιατί οι άνθρωποι , ενώ συνήθως ζουν μικροαστική ζωή, νιώθουν να συγκινούνται από τα άκρα;

 Δεν ξέρω αν συγκινούνται όλοι από τα άκρα…

 Ποιο είναι το ζητούμενο στη δουλειά σου;

 Η αλήθεια, η τεχνική, η επαφή και η σχέση.

 Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;

 Ένα χώρο δουλειάς.

 Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

 Να βρω ένα χώρο δουλειάς και να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε τον «Ορέστη».