“Πλήρωσα για την φοιτητική βίζα γύρω στα 11.000 ευρώ. Επίσης, 4.500 ευρώ για ιατρική ασφάλεια…”
Tης Γιώτας Ρουμελιώτη
Ακατόρθωτο φαίνεται πως είναι για τους Έλληνες μετανάστες, άνω των 40 ετών, να καταφέρουν να «ριζώσουν» στην Αυστραλία και να βρουν μόνιμη εργασία. Από τη μια, η αυστηρότητα του κράτους στο θέμα της υπηκοότητας και από την άλλη, η αντιμετώπιση από την ελληνοαυστραλιανή κοινωνία, «φρενάρουν» τα σχέδια τους.
Η 45χρονη Αναστασία Τσίμπα, η οποία διατηρεί μανάβικο στην Τριανδρία, έκανε το μακρινό ταξίδι μέχρι την Αυστραλία, με σκοπό να καταφέρει να βρει εργασία και μετέπειτα να ανοίξει εκεί μανάβικο. Αφήνοντας πίσω τον άντρα της, πήρε τον γιο της και πήγαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Μελβούρνη.
«Εγώ με τον 17χρονο γιο μου πήγαμε στην Αυστραλία για ένα καλύτερο μέλλον. Το μανάβικο στην Τριανδρία συνέχιζε να το λειτουργεί ο άντρας μου. Σκεφτήκαμε να κάνουμε μια προσπάθεια, μήπως και άλλαζε η τύχη μας. Είχα στην Μελβούρνη αρκετούς φίλους, οι οποίοι μου έλεγαν τα καλύτερα και γι’ αυτό πήρα τη μεγάλη απόφαση. Έφυγα τον Σεπτέμβριο του 2013 έχοντας στις βαλίτσες μου ελπίδες και όνειρα. Δυστυχώς όμως δεν τα καταφέραμε. Μείναμε στην Μελβούρνη για 1,5 χρόνο, όπου μας φιλοξενούσαν φίλοι. Ήμουν μακριά από το σπίτι και τον άντρα μου, σε μια μακρινή ήπειρο και προσπαθούσα για το καλύτερο», δηλώνει στο Karfitsa.gr η κ.Τσίμπα.
Άπιαστο όνειρο η βίζα παραμονής
Το να αποκτήσει κάποιος μετανάστης βίζα παραμονής στην Αυστραλία είναι σχεδόν αδύνατο, καθώς το κράτος έχει πολλές «δικλείδες ασφαλείας» και δεν την χορηγεί εύκολα. Απαραίτητο στοιχείο είναι η αλλαγή της υπηκοότητας, σε περίπτωση που υπάρχει συγγένεια πρώτου βαθμού με Αυστραλιανό πολίτη. Σε μετανάστες χορηγείται τουριστική βίζα, η οποία πρέπει κάθε χρόνο να ανανεώνεται.
«Με το που πήγα στην Αυστραλία, προσπάθησα να βγάλω βίζα παραμονής για να μπορέσω να εργαστώ αμέσως. Το κράτος όμως έχει τόσες «ασφαλιστικές δικλείδες» που δεν στο επιτρέπει αυτό. Έτσι έβγαλα τουριστική βίζα. Εκτός αυτού, επειδή δεν γνώριζα άπταιστα τη γλώσσα, ήταν υποχρεωτική η φοίτηση σε σχολείο», λέει η κ.Τσίμπα.
Όπως συμπληρώνει, έβγαλε και φοιτητική βίζα την οποία πλήρωσε αδρά, «Πλήρωσα για την φοιτητική βίζα γύρω στα 11.000 ευρώ. Επίσης, πλήρωσα άλλες 4.500 ευρώ για ιατρική ασφάλεια, με την προϋπόθεση να δουλέψω 20 ώρες νόμιμα. Λόγω του σχολείου, καθώς κάθε μέρα είχα μαθήματα για 5 ώρες, δεν μπορούσα να βρω μόνιμη δουλειά. Έτσι, εργαζόμουν ημιαπασχόληση σε μαγαζιά fast food. Σκεφτόμουν να βγάλω κάποια χρήματα και έπειτα να ανοίξω εκεί το δικό μου μανάβικο. Προφανώς δεν τα κατάφερα», λέει η κ.Τσίμπα.
«Οι Έλληνες της Αυστραλίας είναι ρατσιστές»
Σύμφωνα με την ίδια, οι Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας, οι οποίοι αποτελούν την τρίτη γενιά, ηλικίας από 30 έως 40 ετών, φέρονται ρατσιστικά στους Έλληνες οι οποίοι καταφθάνουν εκεί για να εργαστούν.
«Δεν το πίστευα. Βίωσα τόσο ρατσισμό από τους Έλληνες, που ένιωθα ξένη ανάμεσά τους. Υπάρχει μεγάλος ρατσισμός από τη τρίτη γενιά των Ελλήνων μεταναστών που ζουν στην Αυστραλία. Από 40 ετών και κάτω. Οι προηγούμενες γενιές, βοηθάν πολύ τους Έλληνες μετανάστες. Οι νεότεροι όμως όχι μόνο δεν βοηθάνε, αλλά σε αντιμετωπίζουν με τεράστιο ρατσισμό», τονίζει η ίδια και συμπληρώνει: «Ο Αυστραλός δεν είναι ρατσιστής. Σε βλέπει απλά σαν εργάτη που θέλει να του κάνεις τη δουλειά. Ο Έλληνας όμως στον οποίο θα δουλέψεις θα σε «πατήσει» κάτω. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Οι νεότεροι δεν μαθαίνουν καν στα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα. Εμένα με θεωρούσαν ανάμεσά τους αλλοδαπή. Ευτυχώς στα παιδιά δεν υπάρχει ρατσισμός. Ο γιος μου ενσωματώθηκε αμέσως στην σχολική κοινωνία», υπογραμμίζει.
Δουλειά στην Αυστραλία, αλά ελληνικά
Μέχρι να καταφέρει να μάθει άπταιστα τη γλώσσα, η κ.Τσίμπα αναγκαζόταν να εργάζεται μόνο σε Έλληνες που διατηρούσαν μαγαζιά στην Μελβούρνη. Όπως λέει η ίδια, η πεποίθησή της ότι θα ήταν ιδανικό να δουλεύει με συμπατριώτες της, δεν βγήκε αληθινή, καθώς ένιωσε εκμετάλλευση.
«Οι Αυστραλοί προσέχουν και καλοπληρώνουν τους εργαζομένους τους. Για μια ώρα δουλειά πληρώνουν 35 δολάρια. Εγώ μέχρι να μάθω τη γλώσσα, δούλευα σε Έλληνες, οι οποίοι έδιναν 10 δολάρια την ώρα. Μιλάμε για τεράστια διαφορά! Εργαζόμουν σε φαστ-φουντ που το είχε Έλληνας και πραγματικά ευχόμουν να δούλευα με οποιοδήποτε άλλον!», αναφέρει η ίδια.
Η Αυστραλία βγάζει εργάτες… όχι επιστήμονες
Η εκπαίδευση στην Αυστραλία είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μαθαίνει στα παιδιά, από μικρή ηλικία, να εργάζονται σε διάφορα καταστήματα. Όπως λέει η κ. Τσίμπα, ήδη από την 1η λυκείου, το σχολείο στέλνει τα παιδιά για να δουλέψουν.
«Στην Ελλάδα είμαστε έτη φωτός μπροστά στο κομμάτι της παιδείας. Εκεί είναι πολύ χαλαρά τα πράγματα. Το σχολείο είναι δωδεκαθέσιο, όπως ήταν κάποτε και στην Ελλάδα. Από την 1η λυκείου τα παιδιά είναι υποχρεωμένα για μια εβδομάδα να εργάζονται σε οποιοδήποτε μαγαζί. Η Αυστραλία βγάζει δηλαδή εργάτες και όχι επιστήμονες, γι’ αυτό και δέχεται “ξένους” επιστήμονες», δηλώνει η ίδια.