, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Έφυγε από τη ζωή ο μεγαλύτερος σε ηλικία δημότης του Λαγκαδά!

 
Έφυγε από τη ζωή ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος του δήμου Λαγκαδά ο οποίος είχε φτάσει τα 113 χρόνια!
Συγκεκριμένα, ο Χαράλαμπος Μήτσογλου έφυγε χθες 2 Σεπτεμβρίου από τη ζωή σε ηλικία των 113 ετών. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στον Ασκό, στο σπίτι της κόρης του Μαρίας Κουτζουβελίδη. Εκεί τον συνάντησε το lagadas.net πριν λίγα χρόνια όπου και μίλησε για τη ζωή του και το μυστικό της μακροζωίας του.
MITSOGLOU4Όχι στο τσιγάρο και στο άγχος, ναι στο κρασί και στην ξερή.
Το μυστικό της μακροζωίας του ήταν ο υγιεινός τρόπος ζωής. Τσιγάρο δεν κάπνισε ποτέ, ούτε ήπιε στη ζωή του εμφιαλωμένο ποτό, παρά μόνο ντόπιο γλυκό κρασί ή ντόπιο τσίπουρο. Επίσης, είχε καταφέρει να αποβάλλει από τη ζωή του το άγχος και τη στεναχώρια. Καθημερινά κατανάλωνε μόνο γιδίσιο κρέας μαζί με ένα ποτηράκι κρασί, ενώ το πρωινό του περιελάμβανε τραχανά, κους κους ή χαβίτς και το βραδινό μια φέτα ψωμί με γιαούρτι ή τυρί.
Στο γιατρό χρειάστηκε να πάει ελάχιστες φορές στη ζωή του, ενώ το μόνο φάρμακο που έπαιρνε ήταν για την πίεση, και αυτό προληπτικά. Παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών και είχε άποψη για όλα τα θέματα της επικαιρότητας. Αγαπημένη του συνήθεια ήταν να διηγείται ιστορίες από τον Πόντο, αλλά και να παίζει ξερή, βγαίνοντας σχεδόν πάντα νικητής. Ακόμη, του άρεσε πολύ να περνάει ώρες με τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα του, που είναι ουκ ολίγα. Συνολικά έχει έξι παιδιά από τους δύο γάμους του (όλα εν ζωή, με το μεγαλύτερο εκ των οποίων μια κόρη ηλικίας 86 ετών), δώδεκα εγγόνια, δεκάξι δισέγγονα και δύο τρισέγγονα, ενώ έχασε και τις δύο γυναίκες που παντρεύτηκε. Η δεύτερη σύζυγος του ήταν 20 χρόνια νεότερη και πίστευε ότι θα τον φρόντιζε στα γεράματα, αλλά έφυγε από ζωή πριν από 6 χρόνια.
Αναμνήσεις μιας γεμάτης ζωής
Ο κ. Χαράλαμπος γεννήθηκε το 1902 στην Τοούζ Αγά Μπάφρας του Πόντου. Σε ηλικία 12 ετών, το 1914, κι ενώ είχε ξεκινήσει ο διωγμός των Αρμενίων από τους Τούρκους, αναγκάστηκε να ανέβει στο βουνό με την οικογένεια του για να γλιτώσουν τη ζωή τους. «Ζούσαμε σαν αγρίμια, τρώγαμε χελώνες και χόρτα για να ζήσουμε», ανέφερε στο lagadas.net. Μετά από 2 χρόνια κατέβηκε από το βουνό, για να ξαναγυρίσει εκεί το 1918, όταν οι Τούρκοι άρχισαν την καταδίωξη των Ποντίων, στην οποία έχασε τους γονείς και τον αδερφό του.
Όταν αναφερόταν στα δραματικά γεγονότα της περιόδου εκείνης η θλίψη και ο πόνος στο πρόσωπο του ήταν έκδηλος. Έζησε και βίωσε τα θλιβερά γεγονότα του ξεριζωμού του ποντιακού Ελληνισμού. Μιλά με διαύγεια πνεύματος για την ζωή του στον πόντο και τον ερχομό του στην Ελλάδα. Οι αφηγήσεις του συγκλονιστικές. Οι διωγμοί και οι σφαγές των Ελλήνων, περνούν από το μυαλό του σαν κινηματογραφική ταινία. Διηγείται με ακρίβεια και με χρονολογίες όλα όσα γεγονότα διαδραματιστήκαν στις αλησμόνητες πατρίδες. Είδε την σφαγή των συμπατριωτών του στο Χωριό Σούρμελο, της ορδές του Τοπάλ Οσμάν να καίνε και δολοφονούν χωρίς οίκτο. Είδε να σκοτώνουν τους γονείς του και τους συγγενείς του. Είδε και έζησε την μεγάλη σφαγή στην Πάφρα. Θυμάται έντονα την φυγή των συμπατριωτών του στα βουνά το 1916 και το 1918 για να γλιτώσουν από του Τούρκου το μαχαίρι.
Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε στα βουνά της Αλβανίας, να αντιστέκεται με τον ελληνικό στρατό στους Ιταλούς. Ενώ κατάφερε να βγει αλώβητος από πολλές μάχες, τραυματίστηκε από σφαίρα στο πόδι το 1947, σε ενέδρα ανταρτών στο Κοκκινοχώρι Λαγκαδά (κοντά στη Νυμφόπετρα, που εγκαταλείφθηκε μετά τον Εμφύλιο). Στη συνέχεια έζησε για λίγα χρόνια στα Λουτρά Λαγκαδά σε δωμάτια που παραχώρησε το κράτος στους κατοίκους της περιοχής, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στη Νυμφόπετρα, καλλιεργώντας καπνά.
Έχει τιμηθεί από τον πρώην Δήμο Σοχού ως ο μακροβιότερος κάτοικος της περιοχής και από την πρώην Νομαρχία Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στο έθνος.
Πηγή:lagadas.net

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.