Του Λευτέρη Ζαβλιάρη
Όταν ο Γιάννης Μπουτάρης κατά την πρώτη του θητεία στον δημαρχιακό θώκο της Θεσσαλονίκης θέλησε να αλλάξει το status των οίκων ανοχής στην πόλη, στην ουσία επιχείρησε να κάνει πράξη την προεκλογική του εξαγγελία περί δημιουργίας ενός «red light district», όπως στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας.
Η μετακίνηση που υποθετικά ξεκίνησε το 2012, με τη μη απονομή αδειών λειτουργίας στους οίκους ανοχής του Βαρδάρη, σημαδεύτηκε από αστυνομικές εφόδους σε οίκους ανοχής χωρίς άδεια, αλλά και μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη βιομηχανία έρωτα, λίγα χιλιόμετρα πιο δυτικά.
Η νέα ροζ γειτονιά δεν κρύβεται όπως παλιά, αλλά διαθέτει εντυπωσιακές ταμπέλες που διαφημίζουν απροκάλυπτα και χωρίς ντροπή αυτό που παρέχουν. Τίτλοι όπως «Μέλισσες», «Venus Girls», «La Casa d’ Irene» σε ροζ πάντα φόντο, αφήνουν να εννοηθεί εύκολα ποιο είναι το νέο «προϊόν» της περιοχής. Όμως, για να αποκτήσει η Θεσσαλονίκη δρόμο των «κόκκινων φαναριών» όπως το Άμστερνταμ, υπάρχει ακόμα μακρύς δρόμος.
Από τα μπουζούκια στα…
Τα δέκα σπίτια τύπου studio έγιναν είκοσι, αυξήθηκαν και τώρα πλέον αριθμούν τα 39. Αναβαθμισμένες είναι και οι παροχές που προσφέρουν, αφού τη θέση των παλιών μονοκατοικιών του Βαρδάρη, πήραν ανακαινισμένοι και μεγάλοι χώροι με γυαλιστερά πλακάκια. Η «ταρίφα» ωστόσο παρέμεινε η ίδια, με την «απλή» υπηρεσία της ιερόδουλης να αγγίζει τα 30 ευρώ, ενώ η τιμή αυξάνεται εφόσον προστεθούν επιπλέον ερωτικές απαιτήσεις από τον πελάτη, έως και το περίφημο σεξ στο τζακούζι που ξεπερνά τα 100 ευρώ.
Στη νέα τοποθεσία, τη θέση των θρυλικών «ερωτικών» οδών, Σαπφούς, Προμηθέως και Ταντάλου, έχουν πάρει η Φρίξου, η Νικηφόρου Ουρανού και η Ανδρέου Γεωργίου που έχει τη «μερίδα του Λέοντος», μιας και εκεί βρίσκονται τα περισσότερα studio. Οι συγκεκριμένοι δρόμοι, πριν από κάποια χρόνια ήταν γνωστοί στους ξενύχτηδες της πόλης, αφού εκεί ήταν εγκατεστημένη μια άλλη βιομηχανία, αυτή της νυχτερινής διασκέδασης. Η οικονομική κρίση όμως έφερε το λουκέτο στα περισσότερα από τα νυχτερινά μαγαζιά με αποτέλεσμα να ερημώσει. Η δειλή δραστηριοποίηση των πρώτων οίκων ανοχής και η άνθηση τώρα πια δεν σημαίνει ότι γίναμε και… Ολλανδία. Αρκετά από τα σπίτια βρίσκονται μεταξύ χωματόδρομων, ο φωτισμός όταν δεν είναι ανύπαρκτος είναι ανεπαρκής και τους χειμερινούς μήνες οι δρόμοι θυμίζουν περισσότερο σκηνικό άγριας δύσης παρά μια περιοχή όπου κάποιος μπορεί να χαρεί το σεξ αντί χρηματικού αντιτίμου. Ένας από τους λόγους που ιδιοκτήτες των οίκων ανοχής δεν ήθελαν τη μεταφορά από το Βαρδάρη ήταν η δυσκολία προσέγγισης με τα πόδια. Όμως όλα δείχνουν ότι και λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα από την πόλη το ερωτικό αλισβερίσι δείχνει να βρίσκει τους ρυθμούς του.
«Κυνηγητό» στον Βαρδάρη
Για την αστυνομία, η σταδιακή απομάκρυνση των οίκων ανοχής από την περιοχή του Βαρδαρίου στα Σφαγεία, υπήρξε και είναι ακόμα ένα συνεχές «κυνηγητό» με τους εμπλεκόμενους στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. «Αυτή τη στιγμή κοντά στα δικαστήρια υπάρχει η περιοχή όπου ήταν εγκατεστημένοι οι οίκοι ανοχής πριν παρθεί η απόφαση από τον δήμο να μεταφερθούν στην περιοχή των σφαγείων. Από την εμπειρία που έχουμε μέχρι στιγμής παρατηρείται κατά περιόδους συχνά το φαινόμενο σφραγισμένοι οίκοι ανοχής να αποσφραγίζονται και να λειτουργούν παράνομα. Η επίβλεψη των οίκων ανοχής βέβαια είναι συνεχής και γίνονται συστηματικοί έλεγχοι», αναφέρει στην Karfitsa ο διευθυντής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, Ταξίαρχος, Νίκος Ζησιμόπουλος.
Όπως λέει ο ίδιος, αυτό που γίνεται πάντα είναι να ελέγχεται η άδεια λειτουργίας εφόσον υπάρχει, και τα βιβλιάρια υγείας. Η εκδιδόμενη, στις περισσότερες περιπτώσεις, λαμβάνει βεβαίωση πταισματικής παράβασης και ο ή η προσωρινά υπεύθυνη συλλαμβάνεται για παράνομη λειτουργία επιχείρησης. Πρόκειται για μια διαδικασία συνηθισμένη που, όπως λένε και οι ίδιοι οι αστυνομικοί έχουν επαναλάβει πάρα πολλές φορές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι επιχειρούν να επαναλειτουργήσουν τα σφραγισμένα σπίτια ως οίκους ανοχής, φροντίζουν σε αρκετές περιπτώσεις να ελέγχουν τον χώρο απ’ έξω, αφού θέλουν να αποφύγουν συνάντηση με αστυνομικούς. Όσο για το ποιοι μισθώνουν τα κτήρια, οι περιπτώσεις Ελλήνων αλλά και αλλοδαπών είναι μοιρασμένες σύμφωνα με την αστυνομία.
Τα ακίνητα
Η απομάκρυνση από την περιοχή του Βαρδάρη των οίκων ανοχής δεν φαίνεται να έχει δημιουργήσει κάποια ραγδαία αλλαγή στο real estate της περιοχής. Η παρουσία Κινέζων επιχειρηματιών, σε συνδυασμό με τη ραγδαία εμπορική ανάπτυξη των συγκεκριμένων δρόμων μπορεί εύλογα να δημιουργήσει την άποψη ότι οι τιμές μπορεί να έχουν ανοδική πορεία. Οι περισσότεροι χώροι που φιλοξενούσαν οίκους ανοχής, πλέον έχουν έξω ενοικιαστήριο, μετά την άτυπη «εκστρατεία» του δήμου Θεσσαλονίκης να μεταφέρει «τα σπίτια του έρωτα» δυτικότερα. Ωστόσο, όπως μας αναφέρει ο πρώην πρόεδρος του σωματείου μεσιτών Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Τζάρος, είναι νωρίς για να γίνονται εκτιμήσεις περί αύξησης τιμών των ακινήτων.
«Αυτή τη στιγμή δεν παρατηρείται κάποια μεταβολή στις τιμές ακινήτων στην περιοχή του Βαρδάρη. Οτιδήποτε και αν γίνεται για τη βελτίωση κάποιου κομματιού της πόλης μπορεί να μας δώσει αύξηση τιμών μόνο όταν ξεπεράσουμε την κρίση», επισημαίνει ο κ. Τζάρος. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «αν για παράδειγμα σήμερα μας παρέδιδαν το μετρό, περιοχές που είναι κοντά στη στάση του μετρό δε θα έπαιρναν παραπάνω αξία. Για να δούμε αυξήσεις θα πρέπει να βρισκόμαστε σε μία σχετικά σταθερή αγορά».
Είναι χαρακτηριστικό ακόμα ότι ιδιοκτήτες ακινήτων που μίσθωναν σε διαχειριστές οίκων ανοχής τα ακίνητα τους, βρέθηκαν μπροστά στον απόλυτο αιφνιδιασμό. «Υπήρξε εντολέας μου στο παρελθόν που ενοικίαζε το ακίνητο έως 2.000 ευρώ και τώρα έμεινε ανοίκιαστο εξαιτίας της αποχώρησης της επιχείρησης», εξηγεί η δικηγόρος, Κατερίνα Τσινή.