, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Πολιτική… ποδηλάτου

dimarelos
του Γιώργου Δημαρέλου*
Πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκα στο Rotterdam, για την εναρκτήρια συνάντηση του ευρωπαϊκού προγράμματος URBACT 3, στο οποίο μεταξύ άλλων πόλεων, συμμετέχει και η Θεσσαλονίκη. Αυτό το οποίο προέκυψε, πέρα από τα επιμέρους θέματα του προγράμματος, είναι ότι απασχολεί σημαντικά την Ευρώπη το μέγεθος του επηρεασμού των πολιτικών μίας δημοτικής αρχής από την ηγεσία της. Είναι προφανές, ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί πλέον τις “top to bottom” διαδικασίες και θέλει με κάθε τρόπο να αλλάξει αυτό μοντέλο λειτουργίας των χρηματοδοτήσεων της. Και με το δίκιο τους. Αυτό είναι και το ζητούμενο του συγκεκριμένου προγράμματος. Να εντοπιστεί μία αδυναμία στη λειτουργία της πόλης, για την οποία θα δημιουργηθεί ένα σχέδιο δράσης στο οποίο τον κύριο λόγο θα έχει, όχι η διοίκηση του Δήμου, αλλά οι μέτοχοι του προβλήματος, οι stakeholders, όπως αποδίδεται –καλύτερα- η έννοια στα αγγλικά.
Εμείς στο Δήμο Θεσσαλονίκης πήραμε την απόφαση να ασχοληθούμε με το θέμα της ποδηλατικής πολιτικής για πολλούς και διάφορους λόγους, που είναι όλοι εξίσου σημαντικοί.
Οι περικοπές στα τεχνικά προγράμματα λόγω της κρίσης και οι ανάγκες αυτών να επικεντρωθούν σε πολύ σημαντικά θέματα όπως συντηρήσεις σχολείων, καθιστούν ρεαλιστικά αδύνατη την υλοποίηση ενός βιώσιμου δικτύου στην πόλη από ίδιους πόρους. Επομένως είναι ανάγκη να υπάρξει μία ολοκληρωμένη μελέτη του θέματος σε μητροπολιτικό επίπεδο, προκειμένου να υπάρξει χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ή από κάποιο άλλο χρηματοδοτικό εργαλείο.
Η συμμετοχική-διαβουλευτική διαδικασία προσέγγισης του θέματος, εκτός από τυπικό προαπαιτούμενο του προγράμματος, είναι και μία ουσιαστική διαδικασία δημιουργίας μίας προοπτικής που δεν είναι ευαίσθητη πολιτικά, δεν επηρεάζεται δηλαδή από την πολιτική βούληση του ενός.
Το ενδιαφέρον για την πρόκληση του ποδηλάτου δεν περιορίζεται στις διοικήσεις των Δήμων του ΠΣΘ, αλλά και στους επίσημους φορείς της πόλης, (ΣΑΣΘ, ΟΑΣΘ, ΑΠΘ, Ινστιτούτο Μεταφορών), στις ΜΚΟ και συλλόγους καθώς επίσης και στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα (bike logistics, ενοικιάσεις ποδηλάτων), σχηματίζοντας έτσι ένα τοπικό γκρουπ υποστήριξης που κεντρίζει το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών αρχών του προγράμματος. Είναι άλλωστε και ζητούμενο.
Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι σκοπός δεν είναι απλά η χάραξη και υλοποίηση κάποιων βολικών γραμμών που θα ονοματίσουμε ποδηλατόδρομους. Σκοπός είναι η πραγματικά βιώσιμη προσέγγιση του θέματος, που θα λαμβάνει υπόψη της θέματα προδιαγραφών οδικής ασφάλειας προσαρμοσμένων στις ιδιαιτερότητες οδικής συμπεριφοράς των συμπολιτών μας, θέματα κοινωνικής συνοχής, συνδεσιμότητας δηλαδή υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης, θέματα γραφειοκρατίας στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, θέματα ανάπτυξης του τουρισμού στην ευρύτερη περιοχή καθώς επίσης και δημιουργίας εκείνων των υποδομών που θα επιτρέψουν στο ποδήλατο να μην λειτουργεί ως ένα μέσο αναψυχής, αλλά μέσο μετακίνησης από και προς την εργασία.
Είναι αν μη τι άλλο καταθλιπτικό το φαινόμενο χώρες όπως η Ολλανδία όπου 9 στους 12 μήνες βρέχει, βασικό μέσο μετακίνησης να είναι το ποδήλατο, ενώ εδώ στην Ελλάδα, το ποσοστό μετακίνησης να κυμαίνεται περί το 1%.
*Ο κ. Δημαρέλος είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.