, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Να μη βουλιάξουμε στις λάσπες της Ειδομένης

 

karamanlis-new-660370

του Νικολάου Καραμανλή
Η παρουσία της Αντζελίνα Τζολί στην Ελλάδα ήταν ίσως η μοναδική πινελιά χρώματος στον μεγάλο πίνακα που αποτυπώνει το δράμα των εγκλωβισμένων προσφύγων. Ενός πίνακα με χρώματα μουντά, σκοτεινά και λάσπες, όπως αυτές του καταυλισμού της Ειδομένης, με το δράμα να εκτυλίσσεται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στον Πειραιά, στο Ελληνικό, στα κέντρα φιλοξενίας και σύντομα σε κάθε πλατεία της χώρας που θα απλωθούν πρόσφυγες και μετανάστες. Την ίδια ώρα, ακούμε μεγαλόσχημους πολιτικούς να πωλούν ανέξοδο «ανθρωπισμό», αγνοώντας ότι, παρά τα μηνύματα που έρχονταν εδώ και μήνες, το κράτος δεν έχει προετοιμαστεί για να φιλοξενήσει τις δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένων που εισέρχονται κατά κύματα στην ελληνική επικράτεια.
Καθημερινά διαβάζουμε στατιστικές: τόσοι πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά, τόσοι στον Πειραιά, τόσοι στα κέντρα, τόσοι στην Ειδομένη. Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας απλός παρατηρητής που να πιστεύει ότι όντως η πολιτεία γνωρίζει τον αριθμό των απελπισμένων αυτών ανθρώπων που κινούνται ανεξέλεγκτα στη χώρα; Η Ειδομένη είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απουσίας του κράτους, με υπουργούς να ομολογούν πως αφέθηκε σε ΜΚΟ που κάνουν έργο, σε ΜΚΟ τουλάχιστον αμφιλεγόμενες και σε «αλληλέγγυους», που κανείς δεν γνωρίζει από πού κρατά η σκούφια τους. Κάποιες εκατοντάδες άνθρωποι, μαζί με δημοσιογράφους – φωτορεπόρτερ και ακτιβιστές, μπήκαν παράνομα σε ξένο έδαφος (ΠΓΔΜ) και επέστρεψαν –εξίσου παράνομα– στο ελληνικό, με την κατά τ’ άλλα συντεταγμένη πολιτεία να δηλώνει άγνοια και για τα δύο περιστατικά. 
Η διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, που αφελώς κάποιοι πιστεύουν ή έστω ελπίζουν ότι θα σταματήσουν χάρη στη γείτονα φίλη Τουρκία, δεν σηκώνει ερασιτεχνισμούς, ιδεοληψίες και χαλαρότητα. Διαβάζοντας κανείς τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, όπου κάθε τρεις και λίγο φιλοξενούν ρεπορτάζ για εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες που ετοιμάζονται να έρθουν στα ελληνικά παράλια, αντιλαμβάνεται πως οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από χώρες που είτε βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, είτε οι συνθήκες που επικρατούν δεν τους επιτρέπουν να ονειρευτούν ένα καλό μέλλον. Μόνη τους ελπίδα, να… πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος. Όμως, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, όχι το έδαφος της Γερμανίας, της Αυστρίας ή της Γαλλίας δεν θα πατήσουν, αλλά ούτε καν στα Βαλκάνια θα φτάσουν. Στην Ελλάδα θα εγκλωβιστούν.
Ας μη γελιόμαστε… Όποια και να είναι η συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, προς τη θετική κατεύθυνση, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Είναι πολλές οι παράμετροι και οι ιδιαιτερότητες και θα καταρρεύσει σε λίγα 24ωρα. Γι’ αυτό και το μέγα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από την κυβέρνηση είναι ένα: Πόσο έτοιμο είναι το κράτος να υποδεχτεί κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένων ανθρώπων, με κουλτούρα εντελώς ξένη προς την ελληνική, που νιώθουν ότι έχουν να χάσουν μόνο τη ζωή τους, που χρειάζονται στέγη, τροφή και μία στοιχειώδη περίθαλψη; Η απάντηση είναι απλή: Δυστυχώς, όχι! Η χώρα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο μιας εθνικής τραγωδίας όπως το ’22, όταν η οικονομική κατάρρευση ήταν το μικρότερο κακό…

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.