της Ρίας Καλφακάκου*
Όταν πρωτοάρχισε η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης  ήταν ένα μεγάλο εμπορικό γεγονός. Νέα προϊόντα , καινοτομίες, νέες τεχνολογίες παρουσιάζονταν , και έμποροι από όλη την Ελλάδα συνέρρεαν  για να παρουσιάσουν στην ελληνική επαρχία πρωτοποριακά προϊόντα και υπηρεσίες. Η κοινωνία της πληροφορίας και  η εύκολη πρόσβαση  του κοινού στο διαδίκτυο, διαφοροποίησαν την ανάγκη για τέτοιου είδους μεγάλες εκθέσεις, και άλλαξαν τη διάρκεια τη μορφή και την λειτουργία της Διεθνούς Έκθεσης . Μικρότερες θεματικές εκθέσεις δημιουργήθηκαν, και η ΔΕΘ το Σεπτέμβρη απέκτησε πιο πολύ επικοινωνιακό και πολιτικό παρά εμπορικό χαρακτήρα. Τα τελευταία χρόνια η αυξανόμενη αποβιομηχάνιση και η μεταφορά βιοτεχνών στις γειτονικές χώρες, δυστυχώς μείωσαν ακόμα παραπάνω την εμβέλεια της έκθεσης ως προς τον εμπορικό της χαρακτήρα.
Όμως η Διεθνής Έκθεση είχε για πολλές δεκαετίες ένα έντονα πολιτικό χαρακτήρα. Κάθε χρόνο, ο εκάστοτε πρωθυπουργός έκανε την πρώτη μέρα της έκθεσης την ανακοίνωση του οικονομικού του προγράμματος, και η μείζων αντιπολίτευση, πρόβαλλε τις δικές της θέσεις. Ένα πολιτικό γεγονός μείζονος σημασίας, που έχει ενσωματωθεί στην ταυτότητα της πόλης. Όσο και αν η Θεσσαλονίκη είχε δικαίως πάντα το παράπονο, πως τον υπόλοιπο χρόνο ήταν ξεχασμένη από το κέντρο, αυτή η εθιμική παρουσία της κυβέρνησης στην πόλη και οι προγραμματικές εξαγγελίες, δίνουν ένα κύρος στην συμπρωτεύουσα, και προωθούν τα συμφέροντα της πόλης.
Φτωχαίνει τη Θεσσαλονίκη αναίρεση του πολιτικού χαρακτήρα της  Διεθνούς Έκθεσης, και η μετατροπή της σε ένα εμπορικό γεγονός ήσσονος σημασίας , όσο και αν το εμπλουτίσουμε με συνέδρια και σεμινάρια. Οι επιπτώσεις από την κυβερνητική παρουσία αλλά και την προσέλευση πλήθους επισκεπτών είναι πολλαπλές . Οι αρνητικές επιπτώσεις είναι φανερές και αναπόφευκτες. Η πόλη γίνεται αβίωτη, οι μετακινήσεις  είναι μαρτυρικές με τα λεωφορεία να πρέπει να εξυπηρετούν πολλαπλάσιο πληθυσμό, και δρόμους να κλείνουν από την έλευση πολιτικών προσώπων, από τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια-που είναι συστατικό μιας λειτουργούσας δημοκρατίας. Η πόλη αστυνομοκρατείται ,τα προηγούμενα χρόνια, με τις προηγούμενες κυβερνήσεις,  με προκλητικό και υπερβολικό τρόπο, που έδειχνε πως στόχο δεν είχε την ασφάλεια αλλά την τρομοκράτηση των πολιτών. Οι θετικές επιπτώσεις είναι επίσης  φανερές ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες. Τόσοι επισκέπτες που μένουν σε ξενοδοχεία, καταναλώνουν, κάνουν εμπορικές συναλλαγές. Η δυνατότητα των συνδικάτων, των εργαζομένων και κάθε απλού πολίτη, να προβάλλουν τα αιτήματά τους, να εκφράσουν την αγανάκτησή τους, να απαιτήσουν δικαιώματα , να ζητήσουν την συνδρομή της πολιτείας σε τοπικά ζητήματα.
Και με όλες τις γκρίνιες και τις ταλαιπωρίες που υφίστανται, οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης γνωρίζουν πως αυτό το μεγάλο πολιτικό γεγονός είναι ζωογόνο για την πόλη. Η κατάργηση του πολιτικού χαρακτήρα της Διεθνούς Έκθεσης, όπως σε μικρότερη κλίμακα, η μεταφορά σε άλλη πόλη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, και οργανισμών και δράσεων που είναι συνδεδεμένες με την ιστορία της πόλης , θα είναι ένας ακρωτηριασμός για την Θεσσαλονίκη. Και θα μειώσει την όποια, έστω και άδικα μικρότερη από τη σημασία της, όπως πολλοί την αποκάλεσαν, πρωτεύουσας των Βαλκανίων, επιρροή της πόλης στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Γι’ αυτό και η κάτοικοι της πόλης θέλουν να παραμείνει η Διεθνής Έκθεση με όλα τα πολιτικά και ιστορικά χαρακτηριστικά, που έχει, και αποτυπώνονται στο χαρακτήρα της πόλης.
*Η κ. Καλφακάκου είναι γραμματέας του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης και CEO της «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.»