, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Γιατί τα βότσαλα δεν είναι βοτσαλάκια. Γιατί τα λιμάνια δεν είναι λιμανάκια»

Mαύρα πανιά, άδεια παλτά, παπούτσια και καπέλα, σακιά με κάρβουνο, ένα μαχαίρι κρεμασμένο ανατριχιαστικά κάθετα, φτηνιάρικα γυαλιά οράσεως, χώμα, σίδερο, μια ορθογώνια πέτρα σε διαστάσεις ταφόπλακας, θραύσματα γύψινων εκμαγείων αρχαίων γλυπτών… «Τέχνη σκληρή ναι, αλλά όχι πένθιμη» έλεγε ο Γιάννης Κουνέλλης.
Ο διεθνούς φήμης εικαστικός «έφυγε» από τη ζωή στα 81 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο και τεράστια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Ο Γιάννης Κουνέλλης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936, ενώ ζούσε και εργαζόταν από την ηλικία των 20 ετών στην Ιταλία, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Αργότερα, ήταν καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 εμφανίστηκε στον χώρο της σύγχρονης τέχνης με ένα ιδιότυπο, πολύ προσωπικό πλαστικό λεξιλόγιο που αρχικά προέβαλε ως κωδικοποιημένη γραφή, υπό τη μορφή γραμμάτων και εξισώσεων, και κατέληξε ακολούθως στη δημιουργία εικόνων από το πιο πρόσφατο βιομηχανικό-αστικό παρελθόν. Το 2005, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον τίμησε με τη διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής για το σπουδαίο εικαστικό έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού.
Ανικανοποίητος μέχρι το διηνεκές…
«Δεν σκότωσα ποτέ, αλλά είμαι έτοιμος να το κάνω, αν μου ποδοπατήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία. Δεν δανείστηκα γλωσσικά αποσπάσματα, παρά μόνο από ανάγκη. Δεν αναζήτησα παρά μόνο όμορφα πράγματα. Μέτρησα την απόσταση μέσα από την αντικειμενικότητα. Είδα το ιερό στα αντικείμενα της καθημερινής χρήσης. Πίστεψα στο βάρος ως σωστό μέτρο. Αγάπησα τις φράσεις που δείχνουν την παρθενία ως υπέρτατη κατάσταση. Διέσχισα μονοπάτια δύσκολα, μέσα στο δάσος, ανηφορίζοντας προς το βουνό. Το μολύβι, τα μαλλιά, τα σύννεφα, η Μικρή Άρκτος που δείχνει τον Βορρά, ο Άνεμος. Δεν ξέρω να ζω έξω από τον λαβύρινθο της γλώσσας. Αγαπώ την ελιά, τ’ αμπέλι και το στάρι. Θέλω την επιστροφή της ποίησης με όλα τα μέσα: με την άσκηση, την Παρατήρηση, τη μοναξιά, τον λόγο, την εικόνα, την εξέγερση. Ανικανοποίητος μέχρι το διηνεκές…»
Γιάννης Κουνέλλης
Κουνέλλης

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.