Του Νίκου Καραμανλή
«Από τα μέσα του 2017 και όλο το 2018 θα βλέπουμε μια ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας», είχε υποσχεθεί ο Αλέκος Φλαμπουράρης, σε μία προσπάθεια να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι… όλα βαίνουν καλώς. Δυστυχώς, οι αριθμοί έχουν διαφορετική άποψη από αυτήν του υπουργού Επικρατείας και πολιτικού μέντορα του πρωθυπουργού. Τα πρόσφατα στοιχεία της εταιρείας ερευνών IRI, για μείωση της κατανάλωσης σε τρόφιμα και καύσιμα, δείχνουν πως ο εφιάλτης της ύφεσης έχει επιστρέψει για τα καλά στην Ελλάδα. Η τακτική των καθυστερήσεων στη διαπραγμάτευση και του στεγνώματος της αγοράς από ρευστό –καθώς το Δημόσιο δεν πληρώνει τίποτα– αποτελεί τροχοπέδη στις όποιες προσπάθειες γίνονται για σταθεροποίηση και δειλά βήματα ανάπτυξης.
Είναι εγκληματική η πολιτική που ακολουθεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς υπερφορολογεί τα πάντα για να δημιουργήσει μεγάλα ταμειακά πλεονάσματα, αλλά αντί να τα επιστρέφει στην αγορά –ως οφείλει με βάση και το 3ο μνημόνιο– τα αποθησαυρίζει. Μία πολιτική που ακολουθήθηκε το 2015, το εξάμηνο της… περήφανης διαπραγμάτευσης, που λίγο έλειψε να ρίξει τη χώρα στον Καιάδα, προκειμένου στο κρατικό ταμείο να υπάρχουν χρήματα για καταβολή μισθών – συντάξεων και αποπληρωμή τόκων και ομολόγων, που κανονικά θα καλύπτονταν από τα χρήματα του προγράμματος. Ταυτόχρονα, καταρρίπτεται και το βασικό επιχείρημα των διαπραγματεύσεων, ότι λόγω της ανάπτυξης δεν υπάρχει ανάγκη για επιπλέον μέτρα λιτότητας. Αρκεί να θυμίσουμε πως τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ήταν… βούτυρο στο ψωμί των ακραίων κύκλων των δανειστών.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, εδώ και καιρό, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η τακτική των καθυστερήσεων στο κλείσιμο της αξιολόγησης –για επικοινωνιακούς και μικροκομματικούς λόγους– έχει ως αποτέλεσμα να χειροτερεύουν οι αριθμοί και να μεγαλώνει η όρεξη της τρόικας για νέες περικοπές. Αλήθεια, τι χρειάζεται για να κατανοήσει κανείς ότι, με αυτή την αβεβαιότητα που έχει απλωθεί και πάλι πάνω από την Ελλάδα, κανείς δεν θα επενδύσει, κανείς δεν θα πάρει τίποτα περισσότερο από τα απολύτως αναγκαία και όλοι θα σπεύσουν να σηκώσουν από τις τράπεζες όσα ελάχιστα ευρώ τούς έχουν απομείνει; Σε κάποιον βαθμό μπορεί κανείς να κατανοήσει την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει το εκλογικό της ακροατήριο ότι διαπραγματεύεται σκληρά, όμως δεν πρέπει να οδηγήσει ξανά την οικονομία και την κοινωνία στα βράχια.
Ο αντιπρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ναπολέων Μαραβέγιας, το είπε αρκετά εύγλωττα: «Βάσει των δεδομένων που έχουμε επεξεργαστεί μέχρι στιγμής στο Γραφείο Προϋπολογισμού, ύφεση θα έχουμε σίγουρα. Περιμένουμε να δούμε πού θα κυμανθεί. (…) Δημιουργείται ένα κλίμα αβεβαιότητας τόσο μεγάλης, της οποίας το κόστος δεν μπορεί να προσμετρηθεί. Η κυβέρνηση πρέπει να τελειώνει με την αξιολόγηση». Αλήθεια, τι περιμένουν οι κ.κ. Τσίπρας και Τσακαλώτος; Να «μαλακώσει» ο Βόλφγκανγκ, ο Σόιμπλε ή ο Πολ Τόμσεν;