Το προσφυγικό δράμα μέσα από πλαστικές φιγούρες
Το προσφυγικό δράμα αποτύπωσε μέσα από πλαστικές φιγούρες ένας καλλιτέχνης από την Θεσσαλονίκη. Ο λόγος για τον «Plasticobilism», ή αλλιώς Νίκο Παπαδόπουλο ο οποίος είναι φυσικός, διδάκτωρ Αστροφυσικής του ΑΠΘ, ενώ τα 10 τελευταία χρόνια εργάζεται ως σεναριογράφος.
Της Φιλίππα Βλαστού
Πριν από τριάμισι χρόνια άρχισε να χρησιμοποιεί τα playmobil του μεγαλύτερου γιου του και να εκφράζεται μέσα από αυτά. Τότε ξεκίνησε να στήνει σκηνικά με αυτές τις παιδικές φιγούρες και να τις φωτογραφίζει με φόντο σκηνές δίπλα σε λασπόνερα, οικογένειες μέσα σε βάρκες και παιδιά που έχουν μεταμορφωθεί σε αγγέλους στο βυθό της θάλασσας.
«Παίζοντας με τον γιο μου συνειδητοποίησα ότι μπορώ να μιλήσω για όλα όσα σκέφτομαι επιστρατεύοντας αυτές τις φιγούρες των παιδικών μου χρόνων. Χρησιμοποιώντας, δηλαδή, ένα σύμβολο της παιδικής μας αθωότητας, για να μιλήσω για όλα τα απάνθρωπα και σκληρά που συμβαίνουν γύρω μας», εξήγησε στην KARFITSA ο δημιουργός του Project, Ν. Παπαδόπουλος, προσθέτοντας ότι: «δεν σκοπεύω να το σταματήσω, τουλάχιστον μέχρι να βρω έναν καλύτερο τρόπο, για να εκφράζομαι και να ψυχοθεραπεύομαι».
Ο κ. Παπαδόπουλος μέσα από αυτό το εγχείρημα του τονίζει ότι: «εύχομαι οι εικόνες αυτές να αποτελέσουν ένα εφαλτήριο ευαισθητοποίησης και διαλόγου, πρώτα απ’ όλα εσωτερικού. Ένα έναυσμα κατανόησης και αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες».
Τα έργα του θα ταξιδέψουν στην Αγγλία
Ήδη από τις 10 Οκτωβρίου ένα μέρος των έργων από το project έχει μεταφερθεί στην Αγγλία για να συμμετάσχει σε εκθέσεις.
«Πέντε έργα μου έχουν αναρτηθεί έξω από πέντε σημαντικά κτίρια της πόλης του Πόρτσμουθ. Από τις 17 έως τις 22 θα λειτουργήσει και μια επιπλέον έκθεση άλλων 5 έργων μου σε ένα πολύ ειδικά και καλλιτεχνικά διαμορφωμένο κοντέινερ έξω από το οποίο θα πραγματοποιηθούν και διαφορά δρώμενα ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινής γνώμης για το προσφυγικό.
Επίσης τα συνολικά 10 έργα έχουν να κάνουν με την προσφυγική κρίση και το γεγονός ότι αυτές οι δύο ουσιαστικά παράλληλες εκθέσεις πραγματοποιούνται στην Αγγλία δεν ήταν δίκη μου επιλογή. Οι διοργανωτές αυτών των εκθέσεων με βρήκαν και με προσκάλεσαν να είμαι ο καλλιτέχνης της φετινής χρονιάς, που τα έργα του θα αναρτηθούν σε δημόσια κτίρια της πόλης, κάτι που συμβαίνει εκεί κάθε χρονιά τα τελευταία χρόνια, με διαφορετικούς καλλιτέχνες και διαφορετικό θέμα, προφανώς».
Η εταιρεία των Playmobils του «κατέβασε» τη σελίδα του
Η χρήση των πλαστικών φιγούρων προκάλεσε την δυσαρέσκεια της γερμανικής εταιρείας κατασκευής τους απαγορεύοντας του να εκφράζει πολιτικά μηνύματα μέσω του παιχνιδιού, του κατέβασε τη σελίδα του στο Facebook και του ζήτησε να αλλάξει και το όνομα στο blog του.
Όπως είπε ο κ. Παπαδόπουλος η εταιρεία: «δεν επιθυμούσε τη δημιουργία πολιτικών μηνυμάτων με τη χρήση των φιγούρων της. Κάτι που, λυπάμαι, αλλά δεν το έγραφε και συνεχίζει να μη το γράφει πουθενά στις συσκευασίες της! Πέρα του αυτονόητου γεγονότος ότι το τι θεωρεί ο καθένας πολιτικό μήνυμα είναι καθαρά υποκειμενικό». Τότε όπως μας περιέγραψε ο καλλιτέχνης η διαφωνία αυτή «αποκαταστάθηκε» όταν «με την συμπαράσταση πολλών (αγνώστων σε μένα) ανθρώπων, που έστειλαν μαζικά emails διαμαρτυρίας στη γερμανική εταιρεία».
«Το project απευθύνεται μόνο σε ενήλικες»
Μεγάλη συμμετοχή και βοήθεια από τα παιδιά του δέχεται ο κ. Παπαδόπουλος. «Συμμετέχουν στη διαδικασία ανεύρεσης των κατάλληλων φιγούρων. Και με αυτό εννοώ ότι αδειάζω μπροστά τους τα κουτιά με τις φιγούρες, παρόλο που κάθε φορά που το κάνω είναι άγνωστο το τι θα επακολουθήσει. Συμμετέχουν επίσης με τον αντίστροφο τρόπο θέλοντας να… αποδομήσουν κυριολεκτικά αυτό που κάνω, δηλαδή γκρεμίζοντας ό,τι φιγούρα στήσω πριν τη φωτογραφίσω, φυσικά!».
Την δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας γονέας στην προσπάθεια του να εξηγήσει στα παιδιά μικρών ηλικιών τι ακριβώς βιώνουν οι πρόσφυγες που διαμένουν στη χώρας μας επεσήμανε ο ίδιος υπογραμμίζοντας ότι : «Πέρα απ’ την πλάκα, τα παιδιά μου είναι πολύ μικρά. Ο ένας είναι 4,5 και ο άλλος μόλις 1,5 έτους. Στον μεγαλύτερο μιλάω κατά καιρούς με αυτόν τον τρόπο για διάφορα “δύσκολα” θέματα, όπως ο πόλεμος, τα προσφυγόπουλα, η φτώχεια και η αδικία, έχουμε βγάλει και αρκετές φωτογραφίες μαζί, αλλά δεν επιμένω πολύ. Δεν θέλω να χάσει την πολύτιμη αθωότητά του απέναντι στα πράγματα και πιο συγκεκριμένα απέναντι σε αυτό το παιχνίδι, που θέλω να το βλέπει ως τέτοιο και μόνο. Άλλωστε, αν δεν βιώσει πρώτα την πλαστική φιγούρα ως κάτι αθώο δεν θα μπορέσει να αντιληφθεί ποτέ τι ακριβώς κάνω με αυτήν. Ας το κάνει στο μέλλον, δεν βιάζομαι να μεγαλώσει. Δεν βιάζομαι για κανέναν απ’ τους δύο» καταλήγοντας ότι : «γι’ αυτό, άλλωστε, και όλο αυτό το project απευθύνεται μόνο σε ενήλικες, όχι σε παιδιά».
(Οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση του κ. Παπαδόπουλου)