, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Όπισθεν παντού!»

φωτο eurokinissi.gr


Της Σοφίας Ζαχαράκη*
Τα «κατορθώµατα» της κυβέρνησης, δυόµιση χρόνια τώρα, στο πεδίο της οικονοµίας, µε την παράλυση του ιδιωτικού τοµέα, την αποσάθρωση της µεσαίας τάξης και τη σπουδή για το βόλεµα των ηµέτερων, εις βάρος βέβαια όλων των υπολοίπων, έχουν µονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώµης. Τα αρνητικά επιτεύγµατα, όµως, της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν περιορίζονται, δυστυχώς, µόνο στην oικονοµία, αλλά αθόρυβα -πλην µεθοδικά- επεκτείνονται σε όλους (κυριολεκτικά) τους τοµείς της ζωής της χώρας. Πρόσφατα στο στόχαστρο της κυβέρνησης µπήκε ξανά η Παιδεία και συγκεκριµένα η Τριτοβάθµια Εκπαίδευση.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η Παιδεία στη χώρα µας δεν είχε, ούτως ή άλλως, σοβαρά και, µάλιστα, δοµικά προβλήµατα. Όµως, ο «νόµος Διαµαντοπούλου» του 2011, που υπερψηφίστηκε από τα 5/6 του Κοινοβουλίου – πράγµα απολύτως πρωτοφανές – ήταν ένα κατά κοινή οµολογία ουσιαστικό βήµα προς τον εκσυγχρονισµό των πανεπιστηµίων. Δεν έλυνε όλα τα προβλήµατα, αλλά ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση και έθετε τις βάσεις ώστε το ελληνικό πανεπιστήµιο, παρά το υφιστάµενο ασφυκτικό συνταγµατικό πλαίσιο, να προσαρµοστεί στα διεθνή πρότυπα λειτουργίας.
Όλα αυτά, όµως, φαίνεται πως είναι ασύµβατα µε το DNA της Αριστεράς. Και για αυτό έχει ξεκινήσει ήδη προσπάθεια να ανατραπούν.
Αυτό ουσιαστικά είναι το νόηµα των προτάσεων που παρουσίασε ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, στο πρόσφατο σχέδιο νόµου για τα ΑΕΙ. Ειρήσθω εν παρόδω, η χρονική διάρκεια που τέθηκε το νοµοσχέδιο αυτό σε δηµόσια διαβούλευση του ήταν σχεδόν ασφυκτική, ενώ ο νόµος Διαµαντοπούλου είχε τεθεί σε δηµόσια διαβούλευση για µήνες.
Δεν υπάρχει πρόταση µέσα στο συγκεκριµένο σχέδιο νόµου που να µην συνιστά ξεκάθαρη οπισθοδρόµηση. Ενώ η τάση παγκοσµίως, τουλάχιστον στον Δυτικό, τον ελεύθερο κόσµο, είναι να θεµελιώνεται το αυτοδιοίκητο των πανεπιστηµίων, ο κ. Γαβρόγλου, µε τις ευλογίες, αν όχι µε την καθοδήγηση του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, νοµοθετεί τον ασφυκτικό έλεγχό τους από το κράτος, αυξάνοντας την παρέµβαση του Υπουργού Παιδείας σε κρίσιµα θέµατα για τη λειτουργία της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης. «Όπισθεν», λοιπόν, σε σχέση µε την αυτονοµία των πανεπιστηµίων.
Αλλά, ο κ. Γαβρόγλου δεν σταµατά εκεί.
«Όπισθεν» και στο πανεπιστηµιακό άσυλο, σε µια εποχή που τα άβατα ανοµίας έχουν µετατραπεί σε έναν διαρκή κίνδυνο για την δηµόσια ασφάλεια. Και επιστροφή στην δεκαετία του ‘80, µε την επαναφορά της φοιτητικής συµµετοχής στη διοίκηση των ιδρυµάτων της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης.
Επιστροφή στο παρελθόν, µε την εµµονή στην κατάργηση των συµβουλίων διοίκησης. Κι αναρωτιέται κανείς. Τι επιδιώκει ο κ. Γαβρόγλου να «θεραπεύσει» µε την απόρριψη της προσφοράς επιφανών και διαπρεπών Ελλήνων ακαδηµαϊκών του εξωτερικού, που θέλησαν να συνδράµουν στο δύσκολο έργο της βελτίωσης των Πανεπιστηµίων µας; Τι επιδιώκει µε την εξίσωση των µεταπτυχιακών και ουσιαστικά την απάλειψη του ανταγωνισµού µεταξύ τους; Δεν θα περίµενε, βεβαίως, κανείς κάτι καλύτερο από µια κυβέρνηση που από την πρώτη µάλιστα περίοδο του βίου της, εξέφρασε ξεκάθαρα τη θέση της για την αριστεία ως «ρετσινιά».
Είναι υποχρέωση, όµως, όλων των υπολοίπων να αντισταθούµε και να µην επιτρέψουµε να προχωρήσει το έγκληµα που σχεδιάζεται και στην Παιδεία. Το σχέδιο νόµου του κ. Γαβρόγλου είναι ένα µνηµείο αναχρονισµού και η ψήφισή του το µόνο που θα καταφέρει είναι να υπονοµεύσει το µέλλον και την προοπτική των νέων της πατρίδας µας και το µέλλον της ίδιας της χώρας µας.
*Η κ. Ζαχαράκη είναι αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.