, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Από άλλον… πλανήτη!»

φωτο InTime

Του Αλέξανδρου Παπουτσή*
Είναι πολλές των περιπτώσεων που ακούγοντας κανείς το λόγο κυβερνητικών στελεχών, αναρωτιέται αν ζούνε σε άλλη χώρα, εκτός Ελλάδας ή ακόµα χειρότερα αν είναι από άλλον πλανήτη. Νοµίζει κανείς πως είµαστε αντιµέτωποι µε µία συντεταγµένη προσπάθεια από πλευράς τους να βαπτίσουν το κρέας ψάρι καθώς υποστηρίζουν πράγµατα απίστευτα, διαστρεβλώνοντας µε έναν µοναδικό τρόπο την αλήθεια.
Πριν αναρωτηθούµε πόσους άραγε πείθει αυτή η επιχειρηµατολογία και αυτή η διαστρέβλωση, αξίζει να αναρωτηθούµε αν είναι µία κυνική προσπάθεια της παρούσας εξουσίας να θολώσει τα νερά και να καλύψει αποτυχίες και αστοχίες ή µήπως πολλά από αυτά που λένε τα πιστεύουν αυθεντικά;
Και στις δύο περιπτώσεις, είτε δηλαδή τα υποστηρίζουν αυθεντικά είτε είναι προϊόντα συντεταγµένης προπαγάνδας, υπάρχει πρόβληµα καθώς είναι τέτοιο το µέγεθος που χωρίζει την ζώσα πραγµατικότητα που τεκµαίρεται η ακαταλληλότητά τους να κυβερνούν τη χώρα.
Είναι από άλλο πλανήτη τελικά οι κυβερνώντες;
Μια πρώτη θετική απάντηση στο ερώτηµα θα µπορούσε να υποστηριχθεί καθώς µεγάλα τµήµατα του στελεχιακού δυναµικού των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ εµφορούνται από αντιλήψεις παντελώς ξεπερασµένες. Αγνοούν ή υποεκτιµούν τις εξελίξεις δεκαετιών στα θέµατα οικονοµίας, δηµόσιας διοίκησης, ανάπτυξης και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι συνταγές ανάπτυξης που έχουν στο µυαλό τους, οι παραστάσεις των στελεχών, το µοντέλο που διακονούν είναι ένα µοντέλο ανάπτυξης της δεκαετίας του 60 ή ενός κράτους που έχει πρόσβαση σε πολύ και φτηνό χρήµα. Στην εκπαίδευση τα ίδια και χειρότερα – αποκλίνουµε από το διεθνές παράδειγµα µε βήµα ταχύ.
Το κράτος δεν µπορεί στη νέα συνθήκη να ενσωµατώσει και να ικανοποιήσει τα λογής κοινωνικά, συντεχνιακά, επιχειρηµατικά αιτήµατα όπως παλαιότερα. Ως εκ τούτου ο κάτοχος της εξουσίας δεν µπορεί να ενεργήσει όπως παλαιότερα. Η απόλυτη κυριαρχία του κράτους έχει διαχυθεί ούτως ή άλλως  σε πολλαπλά επίπεδα καθώς το περιβάλλον είναι διεθνοποιηµένο. Δεν µπορεί καµία εθνική κυβέρνηση να καθορίσει µονοµερώς και απόλυτα όλα τα πεδία όπως παλαιότερα ή όπως θα επιθυµούσε.
Ειδικά στον τοµέα της οικονοµίας, η παραγωγή πλούτου, η ανάπτυξη, η µεγέθυνση είναι µια διαδικασία σύνθετη, µε πολύ συγκεκριµένους περιορισµούς αλλά και πάρα πολλές δυνατότητες, απαιτείται σχέδιο. Απαιτείται σωρεία αλλαγών σε κράτος και οικονοµία, µεταρρυθµίσεις. Απαιτείται εκσυγχρονισµός της διοίκησης, φορολογική σταθερότητα, λογική φορολογία, προσέλκυση επενδύσεων, τραπεζική δραστηριότητα και χρηµατοδότηση της οικονοµίας κλπ. Τη στιγµή που πρέπει να µειωθεί το κράτος, να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, να απελευθερωθούν δηµιουργικές δυνάµεις της αγοράς, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλµατα, να λειτουργήσει ο ανταγωνισµός, απαιτείται ταυτόχρονα  ισχυρή κρατική παρέµβαση σε νέα πεδία. Ρυθµιστικές αρχές, αναδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, στόχευση, διοικητική µεταρρύθµιση κ.ο.κ. Δεν αρκεί να λέµε πως 1.000.000 πολίτες πρέπει να αλλάξουν επάγγελµα στρεφόµενοι σε διεθνώς εµπορεύσιµα προϊόντα και υπηρεσίες (ή σε άλλα που θα υποκαθιστούν τις εισαγωγές) αλλά να δούµε µε ποιο τρόπο µπορεί να υποβοηθηθεί αυτή η µετάβαση. Εδώ το κράτος έχει ρόλο. Φορολογία, κόστος ενέργειας, υποδοµές, διασφάλιση κανόνων ανταγωνισµού – αυτά είναι υποθέσεις του κράτους. Αναστροφή της ανεστραµµένης πυραµίδας είναι ο στόχος.
Τι κάνουν, αφού δεν κάνουν αυτά που πρέπει;
Αντί να επιχειρήσουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων, προτιµούν µε έναν ωµά κυνικό τρόπο να «πουλάνε τρέλα» παρουσιάζοντας µια εικόνα της πραγµατικότητας εντελώς αβάσιµη.  Οµιλούν σαν να είναι τουρίστες που µόλις προσγειώθηκαν στη χώρα ή εξωγήινοι.
Δεν έχουν καν το άγχος της αποτυχίας τους, περιχαρείς περιδιαβαίνουν ανά την επικράτεια εκµεταλλευόµενοι την µηδενική αντίδραση µιας αποκαµωµένης κοινωνίας.
*Ο κ. Παπουτσής είναι πολιτικός επιστήµονας

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.