, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Γιώργος Ανδρέου: Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες δημιουργούς μιλά στην Karfitsa

Φέτος το καλοκαίρι ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου μαζί με τον Γ. Καζαντζή, περιοδεύουν στην Ελλάδα.

«Αυτό που κάνουμε δεν σχετίζεται με τις διασκεδαστικές συναυλίες του καλοκαιριού, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό που παρουσιάζουμε είναι βαρύ. Απλώς δημιουργούμε μια ήσυχη και μελωδική βραδιά κατά την οποία παίζουμε τα πάρα πολλά γνωστά τραγούδια μας», δήλωσε στην Karfitsa o κ. Ανδρέου. Μεταξύ άλλων ο καταξιωμένος δημιουργός μίλησε για την κρίση, την αισιοδοξία του για το μέλλον, την μεταβατική περίοδο της μουσικής και εξήγησε ποιο είναι το «μεγάλο τρίγωνο του τραγουδιού».

Συνέντευξη στην Φιλίππα Βλαστού

-Χωράνε δυο μεγάλοι συνθέτες όπως εσείς και ο κ. Καζαντζής σε μια κοινή σκηνή;

Από άποψη ρεπερτορίου γίνεται «μάχη» στο τι να παίξουμε και τι να αφήσουμε έξω. Αν δει κανείς την παράστασή μας είναι σαν ένα παιχνίδι. Οι δυο συνθέτες παίζουμε μαζί, μετά ο καθένας ξεχωριστά με τον ερμηνευτή, μετά παίζει ο ένας πιάνο και τραγουδάει ο άλλος. Υπάρχει δηλαδή και το σημείο εκείνο που τραγουδάμε και εμείς για να δείξουμε ότι οι συνθέτες δεν είμαστε κακόφωνοι, με πολύ χιούμορ βέβαια όλο αυτό. Πριν από κάποια τραγούδια λέμε και την ιστορία που υπάρχει πίσω από αυτά, στο κοινό αρέσει πολύ να μαθαίνει την αφορμή που μας δόθηκε να γράψουμε ένα τραγούδι.

– Υπάρχει μια επιθυμία να κρυφοκοιτάμε στο παρελθόν, όσον αφορά στην μουσική…

Αυτό έχει να κάνει με την προσωπική δημιουργικότητα και το ταλέντο των ανθρώπων. Εμείς οι δυο συνθέτες ανήκουμε στην γενιά του 90′, γιατί τότε αρχίσαμε να δημοσιεύουμε έργα μας, μαζί με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, που καθόρισαν το καλό ελληνικό τραγούδι, εκείνη την περίοδο που ήταν αρκετά γόνιμη μουσικά. Από εκεί και πέρα υπάρχει στη ζωή και θετική και αρνητική περίοδος στην δημιουργικότητα. Πολλές φορές δημιουργούνται πράγματα, αλλά δεν έχουν βρει τον δρόμο να δημοσιοποιηθούν. Σε άλλες περιπτώσεις, επειδή τώρα διανύουμε μια δύσκολη κατάσταση στη χώρα, ο κόσμος δεν έχει ζεστή διάθεση, όπως είχε πριν από την κρίση. Ο κόσμος πλέον είναι «σκοτεινός», γι’ αυτό μπορεί να μην φταίει η δημιουργία, αλλά η κοινωνική συγκυρία και καλό είναι να είμαστε επιεικής με τους νεότερους και να τους δείχνουμε την εμπιστοσύνη μας, γιατί πιστεύω ότι θα μας δώσουν ενδιαφέροντα δείγματα γραφής.

-Πως επηρεάζει η κρίση έναν δημιουργό;

Το επάγγελμά μας θεωρείται πολυτελείας. Ένας οποιοδήποτε άνθρωπος στην εποχή της κρίσης πρώτα κοιτάει πως θα επιβιώσει και ύστερα θα δώσει χρήματα για διασκέδαση, ψυχαγωγία, πολιτισμό. Υπό αυτήν την έννοια σίγουρα η δουλειά μας έχει επηρεαστεί, η χρηματοδότηση έχει μειωθεί και υπάρχει μια απαξίωση της δισκογραφίας, η οποία οφείλεται και σε όλη αυτή την νοσηρή κατάσταση των CD-δώρων που έδιναν για πάρα πολλά χρόνια οι εφημερίδες και έτσι ευτέλισαν την δισκογραφία, την τιμή του δίσκου και την σχέση του ακροατή με το μουσικό αντικείμενο. Από την άλλη, αν σταματήσουμε να δημιουργούμε και να παράγουμε έργο και δραστηριότητα τα 20-25 άτομα που σε κάθε εποχή εκπροσωπούν τον μουσικό πολιτισμό, θα πεθάνει ο πολιτισμός στην χώρα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, οπότε εμείς έχουμε αποφασίσει, και αναφέρομαι σε όλους εκείνους που ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, ότι παρόλες τις επιπρόσθετες δυσκολίες που έχει αυτή η περίοδος να συνεχίσουμε την προσπάθεια της παρουσίας μας στον πολιτισμό.

Επίσης, θέλω να πω ότι εμείς οι δημιουργοί έχουμε την ευθύνη της υποστήριξης της δουλειάς μας. Στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση υπήρξε μια μετάβαση του ενδιαφέροντος από τον δημιουργό στον τραγουδιστή. Αυτό δημιούργησε και κάποια πειρατικά στοιχεία, γιατί έδιωξε από το προσκήνιο τους δημιουργούς σε ένα μεγάλο ποσοστό και ανέβασε μερικούς τραγουδιστές-όχι όλους- που μονοπώλησαν χωρίς νόημα. Το τραγούδι έχει ένα μεγάλο τρίγωνο, τον δημιουργό της μουσικής, του στίχου και τον ερμηνευτή. Αυτοί οι τρεις ρόλοι πρέπει να βρίσκονται σε μια ηθική και δημιουργική ισοτιμία, μόνο έτσι προχωρά το τραγούδι και η τέχνη μας.

-Οπότε βλέπετε φως στον ορίζοντα;

Αν δει κανείς την σημερινή πραγματικότητα σε σχέση με εκείνη του 1995-2005 οπωσδήποτε η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη. Από την άλλη αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε στην φάση ενός νέου ξεκινήματος, ότι δηλαδή όλη η ελληνική κοινωνία παρά το γεγονός ότι είναι πληγωμένη, απογοητευμένη, ταλαιπωρημένη αρχίζει και συνειδητοποιεί την ανάγκη να ξεκινήσει από την αρχή κρατώντας τα καλά πράγματα, αλλά ξαναχτίζοντας ένα «σπίτι», το οποίο γκρεμίστηκε. Δεν πιστεύω ότι οι κοινωνίες πεθαίνουν.

-Πως θα περιγράφατε το τωρινό μουσικό τοπίο στη χώρα;

Θα έλεγα πως είναι μεταβατικό. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή στην οποία επανακαθορίζουμε την σχέση μας με πράγματα, τα επαναξιολογούμε και αναζητούμε το καινούργιο, την ανανέωση. Τουλάχιστον στο ερμηνευτικό πεδίο βλέπω πολλούς νέους, αλλά δεν βλέπω την ίδια ένταση στο δημιουργικό. Η δουλειά μας δυσκολεύτηκε και ο δίσκος έχασε την αγοραστική του δυναμική, υπάρχει μια δυσκολία στην πληροφόρηση. Ζούμε στη ψευδαίσθηση του «όλα υπάρχουν και όλα είναι γνωστά» λόγω του ιντερνέτ, αλλά το διαδίκτυο δεν έχει φίλτρο, τα έχει όλα. Ένας πολιτισμός όμως κρίνεται από το φίλτρο και την πρόταση που κάνει.

-Πώς σας φαίνεται η υπερπληθώρα μουσικών talent shows;

Τα talent shows είναι μια καταστροφή για τους ανθρώπους. Εάν ψάξετε τα συμβόλαια των talent shows, δηλαδή με ποιες προϋποθέσεις μπαίνει κάποιος και τι υποχρεώσεις έχει αν νικήσει θα καταλάβει ότι υπάρχει μια ελάχιστη ωφέλεια για τα πρόσωπα και πολύ μεγάλη ωφέλεια για τις εταιρείες παραγωγής που δημιουργούν πρόσκαιρες φίρμες, τις οποίες μετά «γκρεμίζουν» για τους επόμενους παίκτες. Αν δείτε τους παίκτες που βγήκαν στις πρώτες θέσεις των talent shows και βρείτε πόσοι κατάφεραν να κάνουν μια μικρή καριέρα, γιατί μεγάλη δεν έκανε κανείς τους, δεν θα βρείτε σχεδόν κανέναν. Την μόνη που μπορώ να θυμηθώ είναι την Ραλλία Χρηστίδου που έχει κάνει μια καριέρα και είναι καλή τραγουδίστρια.

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.