, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Η Ελλάδα πληρώνει το γεγονός ότι την οδηγούν επί χρόνια οι μέτριοι…»

Συνέντευξη στη Φιλία Νομικού
Το να κυνηγάς το όνειρό σου και να πετυχαίνεις, είναι αξιοζήλευτο. Το να εγκαταλείπεις μια επιτυχημένη επιχειρηματική καριέρα στις επιχειρήσεις, από τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων ως τον κλάδο των κατασκευών, για να αφιερωθείς στην αγάπη σου για τη μουσική και το θέατρο, είναι –το λιγότερο- αξιοθαύμαστο.
Ο Κωνσταντίνος Αθυρίδης, ο συνθέτης της ροκ όπερας Alexander the Great και σκηνοθέτης του έργου «Αφροδίτη με Γούνα» που παρουσιάζεται ως τις 28 Φεβρουαρίου στο θέατρο «Αριστοτέλειον» της Θεσσαλονίκης, το τόλμησε και το κατάφερε.
«Από μικρός αγαπούσα τη μουσική και το θέατρο. Η ενασχόλησή μου με το μουσικό θέατρο με βοήθησε να συνδυάσω αυτές τις δύο αγάπες», εξηγεί ο ίδιος μιλώντας στην KARFITSA.
«Ήδη όταν ήμουν στο Λονδίνο σπουδάζοντας εφαρμοσμένη οικονομία, έκανα παράλληλες θεατρικές σπουδές, ενώ συμμετείχα ενεργά σε θεατρικές ομάδες. Δυστυχώς, οι συγκυρίες με ανάγκασαν να εστιάσω στον επιχειρηματικό τομέα. Παρόλα αυτά, διατήρησα την επαφή μου με το θέατρο και τη μουσική, συνεργαζόμενος με θεατρικές ομάδες, παίζοντας σε ροκ μπάντες, αλλά και δισκογραφώντας τραγούδια μου, εδώ και σχεδόν μία εικοσαετία, κυρίως σε συνεργασία με την ερμηνεύτρια Γεωργία Βεληβασάκη. Τώρα, θεωρώντας ότι έχω κλείσει τον επιχειρηματικό κύκλο, μπορώ, επιτέλους, να αφοσιωθώ εξ’ ολοκλήρου στην τέχνη μου.»
Το εγχείρημα θα έλεγε κανείς ότι ήταν διπλά δύσκολο, αφού ο Κώστας Αθυρίδης, είχε πάντα κατά νου το μουσικό θέατρο, ένα είδος χωρίς ιδιαίτερη διάδοση στην Ελλάδα.
«Τη δεκαετία του `80 το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα ήταν …ούτε καν στα σπάργανα, αφού δεν υπήρχε σχετική παραγωγή έργων, ούτε κατάλληλοι χώροι», μας λέει. «Ακόμα και σήμερα, οι ελληνικές όπερες και μιούζικαλ, είναι μετρημένα. Ωστόσο, όσο ήμουν στο Λονδίνο, με εντυπωσίαζε πόση ζήτηση είχαν, από τους Έλληνες, τα εισιτήρια των μιούζικαλ. Στην Ελλάδα το ενδιαφέρον γι’ αυτό το είδος τέχνης ξεκίνησε μετά το 1997, όταν η Θεσσαλονίκη έγινε Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Σίγουρα, στην πορεία, βοήθησε και η κατασκευή καταλληλότερων χώρων, με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την εισαγωγή μεγάλων μουσικοθεατρικών παραστάσεων από το εξωτερικό, ενώ άρχισαν και οι πρώτες απόπειρες νέων μουσικοθεατρικών έργων από Έλληνες δημιουργούς. Υπάρχει ακόμα όμως δρόμος…»
Η Alexander the Great Rock Opera είχε μια επιτυχημένη πορεία στην Ελλάδα και τώρα ετοιμάζεται για διεθνή καριέρα με προορισμό την Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική, καθώς ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικές επαφές.
Όμως, η δημιουργική ανησυχία ενός θεατράνθρωπου δεν επιτρέπει μονοδιάστατες ενασχολήσεις, γεγονός που -μεταξύ άλλων-  έφερε …επί σκηνής και την «Αφροδίτη με Γούνα» του Ντέιβιντ Άιβς. Ένα θεατρικό έργο βασισμένο σε βιβλίο του Λεοπόλδου Φον Ζάχερ Μαζόχ, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο …μαζοχισμός.
Όπως εξηγεί ο Κωνσταντίνος Αθυρίδης, τη μεγάλη σκηνοθετική πρόκληση, αποτέλεσε το ίδιο το θεατρικό κείμενο.
«Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η διαφορά που εντόπισα ανάμεσα στις θεατρικές παραστάσεις της Αμερικής, που τονίζουν τα κωμικά στοιχεία και στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου από τον Ρόμαν Πολάνσκι, που ήταν σαφώς πιο δραματική, δεδομένου ότι και στις δύο εκδοχές ο Άιβς ήταν παρών. Το κείμενο, λοιπόν, ισορροπεί ανάμεσα σε κωμικά και δραματικά στοιχεία, βάζοντας όρια μεν, δίνοντας, όμως, στο σκηνοθέτη την ελευθερία να δώσει τη δική του προσέγγιση. Πιστεύω ότι καταφέραμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Σ` αυτό έχει σημαντικότατη συμβολή η ερμηνεία του πεπειραμένου Στράτου Τζώρτζογλου, αλλά και της νέας ηθοποιού Βανέσας Μπαρέ, που δίκαια απέσπασε εξαιρετικές κριτικές.»
Πόσο εύκολο είναι, όμως, μέσα στην οικονομική και πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, να δοθούν ευκαιρίες σε νέες δημιουργίες και νέους ηθοποιούς;
«Μ΄αρέσει να δουλεύω με νέα παιδιά δίνοντας τους την ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους. Πιστεύω, μάλιστα, ότι οι περίοδοι κρίσης είναι για το θέατρο και τη μουσική οι πιο δημιουργικές», απαντά ο κ. Αθυρίδης. «Στις καλές εποχές, είναι πιο εύκολο για ένα βιομηχανοποιημένο star system να “καταπιεί” νέα πρόσωπα και νέες προσπάθειες μέσα σε μια τυποποιημένη “ζήτηση”. Αντίθετα, σε περιόδους κρίσης, έρχεται η ίδια η ανάγκη έκφρασης να ωθήσει σε δημιουργικές διεξόδους.»
Και επειδή στην Ελλάδα σήμερα, κουβέντα για κρίση, χωρίς κουβέντα για πολιτική δεν γίνεται, ζητήσαμε από τον Κωνσταντίνο Αθυρίδη την δική του άποψη για τη σχέση πολιτικής-θεάτρου.
«Η πολιτική καλώς ή κακώς επηρεάζει τα πάντα», τονίζει.
«Στην Ελλάδα συνήθως αρνητικά, αφού οι μέτριοι, επί πολλά χρόνια, κυριαρχούν σε όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Και φυσικά, το θέατρο πληρώνει το δικό του τίμημα σε μια χώρα, όπου η ελεύθερη εμπορική θεατρική παραγωγή έχει να ανταγωνιστεί μία κατά 80% επιδοτούμενη κρατική παραγωγή, όπου οι μεγάλοι θίασοι της Αθήνας προσεγγίζουν, συχνά, το κοινό της περιφέρειας με νοοτροπία “αρπαχτής”, ενώ ο απαιτούμενος προγραμματισμός είναι σχεδόν ανέφικτος στις κρατικές σκηνές, δεδομένου ότι η θητεία ενός καλλιτεχνικού διευθυντή διαρκεί όσο  …η κυβέρνηση που τον τοποθέτησε.
Παράδειγμα; Τι μπορούσε να κάνει ένας Βούρος σε ενάμιση χρόνο θητείας στο ΚΘΒΕ, τι να προλάβει να ολοκληρώσει  από τον προγραμματισμό που βρήκε, τι να αλλάξει και τι δικό του στίγμα να αφήσει πίσω;
Σας αναφέρω ότι για το ανέβασμα μιας παραγωγής, όπως η Alexander the Great.Rock Opera στην Αυστραλία –και είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω προσωπικά– είναι απαραίτητος ένας προγραμματισμός που απαιτεί χρόνο και λεπτομερή σχεδιασμό, προκειμένου να ενταχθεί σε έναν τετραετή ή πενταετή προγραμματισμό τού εκεί θεατρικού οργανισμού, που θα μας φιλοξενήσει. Αυτά εκεί. Εδώ είμαστε ακόμα σε άλλα…»

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.