, Τρίτη
19 Μαρτίου 2024

«Στο… Βερολίνο το καλλιτεχνικό brain drain της Ελλάδας!»

Της Φιλίας Νομικού
Αγάπησε το χορό και αγαπήθηκε ως ηθοποιός – πειρασμός για… παντρεμένους με ψυχή! Σήμερα η Μαρία Παπαλάμπρου, ζει στο Βερολίνο (αγαπητό προορισμό του καλλιτεχνικού brain drain της χώρας μας, όπως λέει στην Karfitsa) και υπογράφει την ελληνική παραγωγή μιας παγκόσμιας πρόκλησης, που «ταξιδεύει» τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυία όλων των εποχών, από τον 18ο αιώνα στον 21ο και θα δώσει ένα αστραπιαίο «παρών» στη Θεσσαλονίκη στις 30 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής.  Εσείς το ξέρατε ότι ο Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, συνέθεσε μουσική για… break dance και hip hop; Όχι; Ε, μάλλον, ούτε εκείνος!

 
Τι είναι αυτό το “Breaking Mozart” που μας φέρνετε στην Ελλάδα;
Είναι μία πολύ ιδιαίτερη παράσταση, ένα σώου, που συνδυάζει την κλασσική κουλτούρα με την κουλτούρα της νέας γενιάς. Αυτός ήταν και ο στόχος των δημιουργών: να φέρουν κοντά αυτούς τους δύο κόσμους, που δεν γεφυρώνονται συχνά. Για αυτήν την προσπάθεια διάλεξαν την μουσική του Mozart, ο οποίος στην εποχή του ήταν επίσης πολύ extreme, «ένας pank του ροκοκό» όπως λέει και ο σκηνοθέτης. Και τη συνδυάζουν με τον πολύ σύγχρονο χορό που βασίζεται κυρίως στο break dance, στο hip hop, στη σύγχρονη κίνηση, στα ακροβατικά. Είναι ένα πρωτοποριακό σώου, με θέαμα, μουσική, ζωντανή μουσική, τραγούδι, όπερα. Είναι ένα πολυποίκιλο σόου με πολύ δυναμική και χιούμορ.
Ποσό δύσκολο είναι να ενώνονται τόσο –φαινομενικά- ανόμοια πράγματα όπως η κλασσική μουσική και οι πιο progressive εκδοχές της χορευτικής έκφρασης;
Ο σκηνοθέτης, Christoph Hagel, είναι Βερολινέζος και θεωρείται ο βασιλιάς του cross over, δηλαδή, του να ενώνεις πράγματα, που τυπικά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Ήδη αυτή την προσπάθεια την είχε ξεκινήσει το 2013 με την πρώτη του παραγωγή το Flying Bach το οποίο ήταν τόσο εκπληκτικό  που κέρδισε το βραβείο Echo, ένα πολύ σημαντικό βραβείο. Με αφορμή αυτή την επιτυχία συνέχισε μια σειρά από τέτοιες παραστάσεις. Η δεύτερη ήταν το Breaking Mozart που και επίσης πέτυχε απόλυτα και είχε μεγάλη απήχηση. Τελικά οι δύο κόσμοι δεν είναι τόσο μακριά και ο Mozart είναι ένας συνθέτης που πολύ εύκολα μπορεί να συνδυαστεί με το break dance. Απ ότι ξέρω διάλεξαν γνωστά κομμάτια, αλλά και τέτοια που μπορούσαν να συνδυαστούν περισσότερο με το beat του break dance.  Τα κομμάτια ακούγονται στην παράσταση, κάποια ζωντανά στο πιάνο, σε αυθεντικές εκτελέσεις, κάποια σε ορχηστρικές εκτελέσεις μαγνητοφωνημένα, ή σε  hip hop ή beat διασκευές. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και πολύ ωραίο εγχείρημα.


Πως πιστεύετε ότι θα δεχθεί ο κόσμος κάτι τόσο καινούριο στην Ελλάδα;
Θέλω να πιστεύω ότι το κοινό «διψάει» και επιθυμεί να βλέπει τέτοιες παραστάσεις. Θέλει να βλέπει το καινούριο το διαφορετικό και πιστεύω πως δεν έχει καμία διαφορά με το κοινό του Βερολίνου που η παράσταση έκανε 100 φορές sold out, ή από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις που και εκεί έχει πάει πολύ καλά. Νομίζω ότι το κοινό, όταν έχει ευκαιρία να δει κάτι ξεχωριστό, πρωτοποριακό πραγματικά, θα το αγκαλιάσει. Το Ελληνικό κοινό είναι ένα θερμό κοινό και περιμένω να δω τι… σύνθεση θα έχουμε στην Ελλάδα. Στο Βερολίνο το κοινό ήταν όλων των ηλικιών , από παιδιά επτά χρονών που έρχονται  για να δουν μία πρωταθλήτρια ομάδα break dance μέχρι ανθρώπους 70, 80 χρονών που έρχονται να ακούσουν πολύ ωραία μουσική να δουν κάτι πολύ ζωντανό και να διασκεδάσουν. Ελπίζω να έχουμε και στην Ελλάδα αυτή την ποικιλία του κοινού. Μπορεί ένας παππούς να πάρει το εγγόνι του και να έρθουν στην παράσταση και να διασκεδάσουν και οι δύο το ίδιο. Το θέμα είναι μουσικοχορευτικό, είναι ένα σόου, δεν έχει πρόζα και είναι πολύ εύκολο να το παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε . Το story του είναι πως ο Mozart έρχεται στον 21ο αιώνα και «μπλέκει» με μία κλίκα break dancers. Προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μαζί τους, αλλά και εκείνοι με τον Mozart, καθώς και αυτός είναι μια δυνατή προσωπικότητα. Μέσα από εκεί αναπτύσσεται μία φιλία, ο Mozart εμπνέει τους χορευτές, συμπαραστέκεται με τη μουσική του στους νεανικούς τους έρωτες. Είναι μία τρυφερή ιστορία…
Το Βερολίνο πως προέκυψε για εσάς; Υπάρχει brain drain από την Ελλάδα και στον καλλιτεχνικό χώρο;
Ναι, υπάρχει μία κινητικότητα. Εγώ που ζω στο Βερολίνο κατά κύριο λόγο, συναντώ καθημερινά Έλληνες καλλιτέχνες που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους εκτός Ελλάδος. Και στο χώρο της μουσικής και των εικαστικών και του θεάτρου. Συχνά επιλέγουν ειδικά το Βερολίνο, μία πόλη έντονα πολιτισμική, που αγκαλιάζει τις καλές προσπάθειες. Συχνά ανεβαίνουν παραστάσεις από Έλληνες σκηνοθέτες που ζουν εκεί, με Έλληνες ηθοποιούς, σε γερμανικά θέατρα. Υπάρχει brain drain λοιπόν, κυρίως στους νέους καλλιτέχνες. Δεν θα έλεγα ότι συναντά κανείς τους πιο έμπειρους, αλλά τους νέους θα τους βρει συχνά εκτός Ελλάδας. Εγώ από την άλλη, έφυγα πριν την κρίση. Είμαι ήδη 9 χρόνια περίπου στο από επιλογή. Ήθελα να γνωρίσω κάτι άλλο και τελικά έμεινα. Έφυγα για λίγο, και έμεινα πολύ.

 

Τι κυριαρχεί μέσα σας περισσότερο; Η ηθοποιία; Ο χορός; Η παραγωγή;
Τώρα πια η παραγωγή. Δεν ασχολούμαι με την ηθοποιία. Ασχολούμαι με τον κόσμο πίσω από τις κάμερες και πίσω από τη σκηνή. Μ` αρέσει γιατί είναι και αυτό πολύ δημιουργικό.
Έχει μείνει κάτι από τη Νάνσυ του «κι οι παντρεμένοι έχουν ψυχή»;
Επειδή στην Ελλάδα παίζεται το συγκεκριμένο έργο συχνά σε επαναλήψεις, ο κόσμος βλέπω πως δεν μας ξεχνάει. Είναι σαν να είμαστε πάλι εδώ. Ναι, έχω κρατήσει κάτι από αυτό το ρόλο μέσα μου, σίγουρα! Ήταν κάτι αγαπημένο που έκανα με πολύ κέφι…

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.