Του Βασίλη Μάστορα

Οι εξελίξεις οι οποίες σημειώνονται στην ΠΑΕ Αρης μετά την αδυναμία της ποδοσφαιρικής ομάδας να πετύχει νίκη κόντρα στον Πανθρακικό, σαφώς και δεν δρομολογούνται υπό συνθήκες υγείας, αλλά στη λογική του «ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται».

Το οπαδικό σύστημα αντέδρασε δύο φορές από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου. Μία μετά την ήττα από τον Πλατανιά όταν χτύπησε δυνατά η πρώτη καμπάνα, σήμα για τον υποβιβασμό και τη δεύτερη μετά τον αγώνα του περασμένου Σαββάτου, όταν ο Αρης απέτυχε να πάρει το… τρίποντο και η πλάτη του σχεδόν ακούμπησε στον τοίχο.

Ξεκαθαρίζω ότι χρόνια τώρα έχω μία πάγια θέση η οποία είναι απέναντι στην κάθε μορφής βία και το να κουμαντάρουν τις διοικήσεις διάφοροι τύποι οι οποίοι φορώντας τον οπαδικό μανδύα θέλουν με κάθε τρόπο να γίνει το δικό τους. Τούτο δεν είναι υγιές και πολλές φορές κρύβει ιδιοτέλεια. Η αλήθεια στην περίπτωση του Αρη, αυτή τη φορά είναι μία: έγινε ό,τι έγινε κάτω από τον πανικό που προκαλεί ο πιθανός υποβιβασμός. Το κακό είναι ότι κάποιες στιγμές η κατάσταση ξέφυγε από τα λογικά όρια της αντίδρασης. 

Ο Αρης μετά τις εγκληματικές πρακτικές των προηγούμενων διοικήσεων κουβαλάει ένα οικονομικό βάρος περίπου 32 εκ. ευρώ το οποίο αποθαρρύνει τον οποιοδήποτε επενδυτή να εμπλακεί με την ομάδα. Συγχρόνως τρομάζει ακόμη και τους εθελοντές γιατί οι ποινικές ευθύνες πάντα παραμονεύουν. Μ’ αυτά τα δεδομένα η ΠΑΕ ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο με διοικούσα επιτροπή και συνέχισε με διοίκηση διορισμένη από το Πρωτοδικείο. 

Ο Γιάννης Ψηφίδης είτε γιατί είχε άγνοια κινδύνου, είτε γιατί ο ρομαντισμός του «σκέπαζε» τη λογική δέχτηκε να πάρει τις ευθύνες που απορρέουν από την θέση του προέδρου και του διευθύνοντος  συμβούλου μίας ανώνυμης εταιρείας.   Όπως υποστηρίζει το περιβάλλον του σε οργανωτικό επίπεδο έβαλε τάξη στην ΠΑΕ Αρης. Ετούτο όμως σε μία ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία «θάβεται» κάτω από το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Σ’ αυτό τον τομέα ο κ. Ψηφίδης και οι συνεργάτες του απέτυχαν παταγωδώς προφανώς γιατί ο εθελοντισμός και η καλή διάθεση δεν είναι τα καλύτερα εφόδια προκειμένου να έχει μία ομάδα αγωνιστικά οφέλη. Ο ορατός πλέον κίνδυνος ο Αρης να γιορτάσει τον προσεχή Μάρτιο τα 100 του χρόνια αγωνιζόμενος σε μικρότερη κατηγορία είναι αυτός που δρομολόγησε τις διοικητικές εξελίξεις (τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές αναμένονταν η απόφαση του Πρωτοδικείου).

Θλίψη πάντως δεν γεννά μόνο το γεγονός ότι ο Αρης παλεύει για την σωτηρία του ή το ότι έγινε άνω-κάτω τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος του Πρωταθλήματος. Περισσότερο προβληματίζει το ότι επιστρατεύθηκε, ως μοναδική λύση, ο αποτυχών στο παρελθόν διοικητικός παράγοντας, ο Λάμπρος Σκόρδας. Ο άνθρωπος που το πέρασμα του από την ΠΑΕ Αρης συνοδεύτηκε από ένα τεράστιο οικονομικό άνοιγμα και τραγικές διοικητικές επιλογές.

Προφανώς η ανάγκη για την επιβίωση της ομάδας και το γεγονός ότι έχει κάνει το αγροτικό του στα διοικητικά τον έκαναν να φαντάζει ως την τελευταία ελπίδα για την σωτηρία του Αρη. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι δυστυχία για την ΠΑΕ Αρης να έχει μόνο τέτοιες λύσεις προκειμένου να παραμείνει η ομάδα στην κατηγορία.