Στον αγώνα που δίνει η Ελλάδα για να αποκτήσει επιτέλους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, έχουμε εξαντλήσει κάθε παράταση κι έχουμε περάσει στο στάδιο των τελικών καθυστερήσεων, οι οποίες δεν δικαιολογούνται από καμία εξωτερική παρέμβαση, ούτε σε οικονομικό επίπεδο ούτε σε γεωπολιτικό, διότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι ξεκάθαρα θετικό κι όσον αφορά στο γειτονικό είναι πλέον ουδέτερο, διότι ξέρει ότι η θέσπιση είναι μία νομική πράξη που γίνεται μονομερώς και αποτελεί το δικαίωμα κάθε κράτους.

 

Έχουμε υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 κι έχουμε ψηφίσει τον κυρωτικό Νόμο το 1995. Αυτά είναι δεδομένα και πρέπει να βασιστούμε σε αυτά για να προχωρήσουμε δίχως δισταγμό. Όλο το πλαίσιο έχει προετοιμαστεί σε επιστημονικό και τεχνικό επίπεδο. Τώρα δεν υπάρχει πια κανένας που να αμφισβητεί την ύπαρξη υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ. Έχουμε επίσης πολύ σοβαρά και αξιόλογα στοιχεία και για τους υδρίτες μεθανίου σε ποσότητες που μας κατατάσσουν στις καλύτερες περιπτώσεις της Μεσογείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπάρχει τίποτα λοιπόν που να μην έχουμε στη διάθεσή μας για να κάνουμε τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Τίποτα βέβαια εκτός από μία πλειοψηφία πολιτικών με κότσια που να είναι ενημερωμένοι και αποφασισμένοι δίχως να επηρεάζονται από την κομματική ασχετοσύνη στην οποία οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος της καθυστέρησης. Η συνέχεια στο  logia-starata.blogspot.gr