, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Ο πολιτικός χάρτης»

φωτο Σάββας Αυγητίδης

Της Ρίας Καλφακάκου*
Νέα κόµµατα αναγεννώνται από τα παλιά, σε µια απέλπιδη προσπάθεια να πείσουν τον κόσµο, πως οι ίδιοι άνθρωποι, µε τις ίδιες πολιτικές, χωρίς όραµα, χωρίς στόχους, χωρίς γενναία αυτοκριτική,
Θα φέρουν κάτι καινούργιο. Στην πραγµατικότητα θέλουν να κατοχυρώσουν το ρυθµιστικό τους ρόλο στα πολιτικά πράγµατα της χώρας, σαν µια µικρή δύναµη, απαραίτητη όµως στις συνεργασίες που επιβάλλει η απλή αναλογική. Εκείνο που δεν έχουν συνειδητοποιήσει, είναι πως πάντα έρχεται η στιγµή «για να αποφασίσεις, µε ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις», και η κρίσιµη στιγµή είναι πάντα πριν τις εκλογές, όχι κουτοπονηριές, θα πάω µε τον νικητή.
Ο καηµένος συναρχηγός του Άδωνι, προσπαθεί απεγνωσµένα να βρει κάτι για να δώσει µια δυναµική στο κόµµα του, που η εσωτερική συσπείρωση, του έδινε µια υπεροχή στις δηµοσκοπήσεις, πλέον συνεχώς µειούµενη. Έχοντας φτάσει στο ταβάνι της εκλογικής του βάσης, δεν βρίσκει εκείνο το πρόταγµα που µπορεί να κάνει τη διαφορά και να του δώσει ένα πραγµατικό και όχι δηµοσκοπικό προβάδισµα. Επαναλαµβάνει µονότονα, θα µειώσω τους φόρους, αλλά δεν τολµά να απαντήσει στο ερώτηµα αν αυτό σηµαίνει µείωση των δαπανών σε υγεία και παιδεία, στο κράτος πρόνοιας, στους µισθούς και τις συντάξεις. Μη έχοντας τα τελευταία χρόνια καµιά πολιτική να προτείνει ως άµεσο ή ως παράλληλο πρόγραµµα, είχε σαν πυξίδα την υποταγή στους δανειστές, και το χρηµατοπιστωτικό κεφάλαιο. Και βλέπει µε απελπισία, τις συνεχείς νίκες της κυβέρνησης, που γίνονται πλέον αποδεκτές σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Η 3η αξιολόγηση κλείνει χωρίς νέα µέτρα, το καλοκαίρι έξοδος από τα µνηµόνια, µείωση της ανεργίας, αργή αλλά σταθερή βελτίωση σε νοσοκοµεία, σχολεία και πανεπιστήµια (αυτά που έριχνε στα Τάρταρα η προηγούµενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), κοινωνικό µέρισµα, µια πολιτική µε τη µατιά από κάτω προς τα πάνω, ξεκινώντας από τους φτωχούς, και του µικροµεσαίους.
Οι πολίτες δεν είναι ευχαριστηµένοι, και δικαίως. Συνεχίζει η επιβάρυνση από τα µέτρα του παρελθόντος, ο ΕΝΦΙΑ παρ’ όλη την ελαφριά βελτίωση, βαραίνει τα νοικοκυριά, οι φόροι είναι υπερβολικοί, η δηµόσια υγεία θέλει πολύ δουλειά ακόµα, η ανεργία 6% κάτω, αλλά ακόµα τροµερά ψηλή στο 20%.
Η κυβέρνηση οφείλει µε ταπεινότητα,  προβάλλοντας το έργο της στο λαό, να απολογείται, για όσα δεν υλοποίησε, να έχει στραµµένο το βλέµµα της στις ευάλωτες κοινωνικές οµάδες,  να βάζει στόχους σε οικονοµικό, κοινωνικό, θεσµικό επίπεδο, που αφορούν τις ανάγκες των πολλών, να αφουγκράζεται συνεχώς µια κοινωνία που αγωνιά.
Τα κόµµατα µιας χρήσεως , όπως το Ποτάµι, ενσωµατώθηκαν στην λεγόµενη Κεντροαριστερά, που µέχρι στιγµής κοιτούσε µάλλον δεξιά, ενώ το κακέκτυπο του Πέπε Γκρύλλο, ο κεντρώος Λεβέντης, δεν έχει πια τίποτα να πει, και θα αποσυρθεί πάλι στις κουίντες της πολιτικής.
Το φασιστικό µόρφωµα της Χρυσής Αυγής, λουφάζει περιµένοντας να ξεχαστούν τα εγκλήµατά της, µαζεύοντας ότι δυσαρεστηµένες,  θυµωµένες απολίτικες εν τέλει, ψήφους µπορεί,  από ανθρώπους που το θυµικό τους υπερέχει της ορθοφροσύνης, που έχουν ξεχάσει την ιστορία του ο ναζισµού που  αιµατοκύλησε την Ευρώπη.
Το ΚΚΕ, προβάλλει το κοινό µας όραµα του σοσιαλισµού, φοβούµενο να µιλήσει για δηµοκρατία και ελευθερία. Και για το σήµερα δεν έχει άλλες προτάσεις για την έξοδο από την κρίση εκτός από τους συνδικαλιστικούς αγώνες-που είναι αναγκαίοι, αλλά θέλουν και πρόγραµµα κυβερνητικής πολιτικής.
Έχουµε ακόµα σχεδόν δυο χρόνια για τις εκλογές, και η Αριστερά µπορεί να τις κερδίσει και µε διαφορά, αν φέρει µαζί µε τους καλύτερους οικονοµικούς δείκτες, και µια απτή, ορατή βελτίωση στην καθηµερινότητα των απλών ανθρώπων.
Και αυτό γίνεται κάθε µέρα και πιο ορατό, µε µικρά αλλά σταθερά βήµατα, οικονοµικής ανάπτυξης, κοινωνικής πολιτικής, διεύρυνσης της δηµοκρατίας.
*Η κ. Καλφακάκου είναι γραµµατέας του δηµοτικού συµβουλίου Θεσσαλονίκης και CEO της «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.»

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.