, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Στο αεροπλάνο…

eleni-gerasimidouΤης Ελένης Γερασιμίδου*

Είναι αλήθεια πως όλα άλλαξαν. Η τελευταία εκδρομή της μαθητικής ζωής όμως, η χαρά της, το αξέχαστο που την κάνει ξεχωριστή, μένει το ίδιο. Ακούω τη φλυαρία τους, τον ενθουσιασμό τους, 45 χρόνια μετά τη δική μας αλησμόνητη «πενθήμερη» της Στ’ Γυμνασίου.

Τώρα τις λένε «πενταήμερες» και ταξιδεύουν με αεροπλάνο. Να είναι καλά! Ζωντανεύουν την πτήση και με βοηθάνε να εμπνευστώ το θέμα μου.Θα νοσταλγήσω λοιπόν την αλησμόνητη εκδρομή στη Ρόδο τον Μάη του 1968. Τώρα συνειδητοποιώ την ιστορική συγκυρία με τον άλλο τον ένδοξο Μάη, για τον οποίο μάθαμε περισσότερα, αργότερα όχι επειδή «διαβάζαμε τότε» αλλά επειδή εμπεδώναμε για τα καλά τη χούντα. Ας το αφήσουμε…

Ήμασταν 18 χρονών και φεύγαμε για πρώτη φορά από το σπίτι. Είχα ίσα-ίσα τα απαραίτητα που μου εξασφάλισε η μάνα μου με χίλια ζόρια και ανεκτίμητη αγάπη.

Δε σκόπευα έτσι κι αλλιώς να αγοράσω ομπρέλες κι αλάβαστρα για την προίκα μου.Ήταν τότε η επιτομή του μικροαστισμού ένα αλαβάστρινο κάτι τι. Καθόλου δε ζήλευα. Είχα εγώ στις αποσκευές μου τα τραγούδια του Σαββόπουλου και περίμενα να μπούμε στο πούλμαν για Αθήνα. Ξεκινήσαμε νύχτα. Κρυμμένη στα πίσω καθίσματα άρχισα με Αρλέτα και συνέχισα άνετα με Χοσελίτο μέχρι να με παρακαλέσουν για τη Ζωζώ και να λάβει δικαίωση το ψώνιο μου με το τραγούδι.

Το χάραμα στα  Καμμένα Βούρλα γιατί μου φάνηκε τόσο μαγικό. Σαν να μην είχα δει ξανά τον ήλιο να ανατέλλει. Το πρωί στην Ακρόπολη, αυτή την πάλλευκη ανάταση προς το φως-κάτι τέτοιο είχα γράψει σε ένα ποιητικό παραλήρημα.

Γενικώς παραληρούσα τότε με την ασύγκριτη ομορφιά. Πως μαζεύτηκαν τόσες ομορφιές μαζί και πού χάθηκαν όταν τις έψαξα επιστρέφοντας χρόνια μετά. Οι ιβίσκοι στα κάστρα, τα Λουτρά της Καλλιθέας την αυγή, το άθλιο ξενοδοχείο με το κοινό μπάνιο που η πόρτα του δεν έκλεινε, το φλερτ με το Γυμνάσιο Αρρένων Περιστερίου που μας έκανε καντάδα με αγριοφωνάρες, όλα μα όλα μαγικά.

Η Λίνδος με τη χολιγουντιανή έπαρση λόγω Άντονι Κουήν…. Συγγνώμη. Δεν ήθελα να  κάνω τουριστική ρεκλάμα για τη Ρόδο. Δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Τα παιδιά δεν έχουν βάλει γλώσσα μέσα και κάποιοι δυσανασχετούν κάνοντας αυτό το άκρως εκνευριστικό «τσου, τσου ,τσου»

Εγώ γυρνάω χρόνια πίσω, γίνομαι συνομήλικη και αποφασίζω; Όχι, η νοσταλγία δεν είναι για τους γέρους». Αφού μπορώ να χαίρομαι με τις φωνές τους είμαι πολύ νέα ακόμη. Ευχαριστώ γιαβράκια μου.

*Η Ελένη Γερασιμίδου είναι βουλευτής του ΚΚΕ στη Β’ Θεσσαλονίκης και ηθοποιός

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.