, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Το «χωριό των Χριστουγέννων» είναι στη Χαλκιδική!

Μπορεί να απέχουμε αρκετές εβδομάδες από τα Χριστούγεννα, τα έλατα όμως που τα τελευταία χρόνια ήρθαν να αντικαταστήσουν τα πατροπαράδοτα καραβάκια, έχουν την τιμητική τους και ήδη… άρχισαν να στολίζονται. Είναι γνωστό πως το «χωριό των Χριστουγέννων» στην Ελλάδα βρίσκεται στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής, όπου σύμφωνα με τον πρόεδρο του συνεταιρισμού παραγωγών ελάτου του Ταξιάρχη Γιάννη Ξάκη, εκεί παράγεται το 75% των ελάτων της εγχώριας αγοράς.
Της Έλενας Καραβασίλη
Όπως περιγράφει στην εφημερίδα Karfitsa η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Ταξιάρχη Φωτεινή Μπόλματη, «το 90% του πληθυσμού της περιοχής μας ασχολείται με τα έλατα. Πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για φυτείες και όχι για δάσος. Καλλιεργούνται λοιπόν και μετά από 12 χρόνια αρχίζει να τα κόβει ο παραγωγός. Κατά το διάστημα της ανάπτυξής τους, δίνουν το οξυγόνο και την ομορφιά τους. Όταν δε κόβονται αυτά τα έλατα, αντικαθίστανται από καινούρια δέντρα». Η κ. Μπόλματη περιγράφει πως στον Ταξιάρχη η ελατοκαλλιέργεια ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. «Υπήρχε ένα πρόγραμμα του υπουργείου Γεωργίας για την οικονομική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών και έτσι εκατοντάδες στρέμματα άγονων εκτάσεων που είχαν εγκαταλειφθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, άρχισαν να καλλιεργούνται και να παίρνουν ζωή. Ο ταξιάρχης κάθε χρόνο διαθέτει σε ολόκληρη την Ελλάδα περίπου 35.000 έλατα», σημειώνει.
Από τη Χαλκιδική στην Κύπρο και τη Γερμανία
Ο πρόεδρος του συνεταιρισμού παραγωγών ελάτου του Ταξιάρχη, αναφέρει πως η οικονομική κρίση «χτύπησε» και το συγκεκριμένο επάγγελμα. «Στο παρελθόν κοβόντουσαν 35.000- 40.000 έλατα, ενώ τώρα αυτό ο αριθμός έχει φτάσει περίπου τις 22.000. Ο λόγος φυσικά είναι η οικονομική κρίση, ο κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες και δεν του περισσεύουν για να αγοράσει το χριστουγεννιάτικο έλατο». Ο κ. Ξάκης σημειώνει πως το μεγαλύτερο κομμάτι των εξαγωγών γίνεται στην Κύπρο. «Τα τελευταία δέκα χρόνια κάνω μία μικρή εξαγωγή στην Κύπρο, το ίδιο και κάποιοι άλλοι παραγωγοί. Μία μικρή μερίδα παραγωγών κάνουν και εξαγωγές στη Γερμανία τα τελευταία τρία χρόνια. Στόχος μας φυσικά είναι να επεκταθούμε και σε άλλες χώρες του εξωτερικού, όμως ακόμη δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, διότι λόγω της κρίσης αντί να επεκταθούμε… μάλλον πάμε προς τα πίσω». Βέβαια, ο κ. Ξάκης αποκαλύπτει πως υπάρχουν έμποροι που εισάγουν έλατα από τη Δανία και τη Νορβηγία, καθώς είναι πιο οικονομικά. «Δε μπορείς να απαγορεύσεις σε κάποιον να εισάγει γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Η ποιότητα βέβαια σε αυτά τα έλατα δε συγκρίνεται με τα ελληνικά και ιδιαίτερα με τα δέντρα του Χολομώντα». Μάλιστα, η μοναδικότητα του Χολομώντα έγκειται και στο γεγονός ότι εκεί παράγονται τα μπλε έλατα. «Και αυτή η καλλιέργεια έχει ξεκινήσει δειλά δειλά τα τελευταία χρόνια. Όμως απ’ ότι βλέπουμε δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα». Αναφορικά με τα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο συγκεκριμένος κλάδος, ο κ. Ξάκης αναφέρει πως πέραν από την οικονομική κρίση που έχει «ρίξει» τις πωλήσεις στο μισό, «έχουμε ζητήματα και με το υπουργείο διότι η διακίνηση έπρεπε να ξεκινήσει την 1η Δεκεμβρίου και ξαφνικά αποφασίστηκε να ξεκινήσει η διανομή μία εβδομάδα νωρίτερα. Κάτι που είναι αρνητικό διότι έτσι το δέντρο μαραίνεται πιο γρήγορα. Βέβαια για να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα, φτιάξαμε ειδικές βάσεις για νερό και έτσι το έλατο μπορεί να κρατήσει μέχρι το Μάρτιο χωρίς να πέσει βελόνα».
Στις 2.000 ευρώ η… πιάτσα!
Από το 1980 ο Θανάσης Καρανταγλής ασχολείται με την καλλιέργεια έλατου. Πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση αφού ο ίδιος ξεκίνησε να ασχολείται με την παραγωγή από τον πατέρα του και πλέον αυτή η γνώση μεταλαμπαδεύεται στα παιδιά του. Όπως λέει στις εκτάσεις που διαθέτει, έχει φυτεμένα περίπου 25.000 δέντρα εκ των οποίων περίπου 1.000 διατίθενται κάθε χρόνο στην αγορά. «Το 50% είναι ριζωμένα που τα πουλάμε σε φυτώρια στην Αθήνα και το υπόλοιπο 50% είναι τα κομμένα που δίνονται λιανική». Ο κ. Καρανταγλής περιγράφει πως επικεντρώνεται στην αγορά της Αθήνας, ενώ ακόμη δεν έχει ασχοληθεί με τις εξαγωγές. «Ξέρω πως αρκετοί συνάδελφοι στέλνουν έλατα και στην Κύπρο, εμείς δεν έχουμε ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι». Σημειώνει πως το κόστος κάθε δέντρου εξαρτάται από το ύψος και το μέγεθός του, με τις τιμές να κυμαίνονται από 30 ευρώ. «Στα χρόνια της κρίσης η κίνηση έχει μειωθεί. Εξαρτάται βέβαια από την περιοχή όπου βρίσκεσαι, όμως ο κόσμος είναι συγκρατημένος ακόμη και στην αγορά του χριστουγεννιάτικου έλατου», λέει. Ο κ. Καρανταγλής περιγράφει πως το κόστος της… «πιάτσας» ανέρχεται περίπου στα 2.000 ευρώ. «Εμείς έχουμε στήσει στην Κηφισιά για τις 20 μέρες της σεζόν. Νοικιάζουμε τροχόσπιτο για να μένουμε εδώ, που κοστίζει 500 ευρώ και τα μεταφορικά για να έρθουν τα έλατα από τον Ταξιάρχη στην Αθήνα είναι περίπου 1.000 ευρώ». Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι ελατοπαραγωγοί ήταν, όπως λένε, οι οικολόγοι. «Ο κόσμος μέχρι πρότινος δεν ήταν ενημερωμένος, ότι δηλαδή δεν κόβουμε τα έλατα καταστρέφοντας το περιβάλλον, πρόκειται για φυτείες που καλλιεργούνται για αυτό το σκοπό. Μάλιστα, τα έλατα που κόβονται αντικαθίστανται άμεσα. Αυτό είναι οικολογικό δέντρο, διότι μόλις περάσουν οι γιορτές, αν είναι σε γλάστρα μπορεί να φυτευτεί ενώ ακόμη και να πεταχτεί θα γίνει λίπασμα. Από την άλλη το πλαστικό δέντρο δε θα λιώσει ποτέ», τονίζει.
Έλατο ω έλατο των… 300 ευρώ! 
Ο Αργύρης Μπίτσιος καλλιεργεί έλατα από το 1984. Περιγράφει πως ένα έλατο χρειάζεται 12 με 15 χρόνια για να μεγαλώσει και να κοπεί, ενώ το παρομοιάζει με «μωρό» αναφορικά με τη φροντίδα που χρειάζεται. «Κάθε χρόνο δίνουμε στην αγορά περίπου 500 έλατα. Θέλουν πολύ μεγάλη φροντίδα, να τα ποτίσεις, να ρίξεις λίπασμα, σκάλισμα κ.ο.κ.». Και ο κ. Μπίτσιος έχει επιλέξει να «στήσει» στην Αθήνα, ενώ λέει πως έχει δέντρα που κοστίζουν μέχρι και 300 ευρώ! «Δυστυχώς βέβαια ο κόσμος δε τα αγοράζει αυτά, άλλα εφόσον τα έχουμε τα φέρνουμε. Το ύψος που έχουν και το κόστος της μεταφοράς είναι που ανεβάζουν την τιμή. Φυσικά έχουμε και έλατα που στοιχίζουν 20 ευρώ». Σύμφωνα με τον ίδιο, τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν στον κλάδο τους είναι αρκετά. «Το πρώτο ζήτημα είναι τα στέκια, με το κόστος να φτάνει τα 1.000 ευρώ το λιγότερο για λίγα τ.μ.. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι τα έλατα κόβονται νωρίς γιατί αναγκαζόμαστε να κάνουμε τη διακίνηση νωρίτερα, με αποτέλεσμα τα κομμένα δέντρα να ρίχνουν τις βελόνες τους. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε πάνε καλύτερα τα έλατα που είναι σε γλάστρα». Ο κ. Μπίτσιος σημειώνει πως τα έλατα που δεν πωλούνται καταλήγουν στη χωματερή, βέβαια ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά πως: «δεν προλαβαίνουμε να τα μαζέψουμε γιατί στο σημείο που έχουμε φτάσει… τα παίρνει ο κόσμος και τα καίει για να ζεσταθεί».
 

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.