της Ρίας Καλφακάκου*
Η πρόσφατη κακοκαιρία κατάφερε ένα μεγάλο πλήγμα στην αξιοπιστία της διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης. Έλλειψη σχεδίου, οργάνωσης, έλλειψη προετοιμασίας αλλά και των απαραίτητων γνώσεων για τη στοιχειώδη ανταπόκριση του δήμου στο χιόνι και τις πρωτοφανείς για τη Θεσσαλονίκη θερμοκρασίες, πολύ κάτω από το μηδέν.Η ταλαιπωρία των δημοτών ήταν τεράστια ιδίως την Τρίτη πρώτη μέρα του χιονιά. Όλη η πόλη μπλόκαρε, αποστάσεις μισής ώρας χρειάστηκαν τρεις και τέσσερις ώρες, ατυχήματα ,τρακαρίσματα, μεγάλα προβλήματα σε καταστάσεις επείγουσας ανάγκης, πχ όταν υπήρχε διέλευση ασθενοφόρου.
Ο δήμος ανύπαρκτος, το ίδιο και ο ΟΑΣΘ. Λάθος χειρισμοί με αλάτι που μπαίνει ώρες πριν, και προφανώς τραβάει υγρασία και πετρώνει. Άγνοια για το πώς θα χρησιμοποιηθεί το θαλασσινό νερό, που παγώνει στις χαμηλές θερμοκρασίες .
Η αντίδραση του δημάρχου ανάλαφρη, σε μια στιγμή, μιλάμε για την πρώτη μέρα,  όπου το μόνο που έπρεπε να κάνει, αφού ο δήμος φάνηκε εντελώς απροετοίμαστος, ήταν να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη από τους συμπολίτες του, τους ανθρώπους που ήταν εγκλωβισμένοι ώρες στα αυτοκίνητά τους, αυτούς που σε θερμοκρασίες μείον οκτώ περίμεναν μάταια το λεωφορείο, αυτούς που γλιστρούσαν και κατέληγαν με κατάγματα, και όλους όσους ταλαιπωρούνταν απίστευτα, χωρίς βοήθεια από πουθενά.
Προφανώς οι συνθήκες ήταν έκτακτες, συμβαίνουν μια φορά στα 30 χρόνια. Όμως γι’ αυτό υπάρχει η υπηρεσία πολιτικής προστασίας ,που οφείλει να έχει σχέδιο για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, που δεν είναι μέσα στην καθημερινότητα, αλλά χρειάζονται άμεση και οργανωμένη αντιμετώπιση, συνεργασία διαφόρων φορέων, και συνεχή ενημέρωση των πολιτών, διότι οι συνέπειες μπορεί να  είναι τεράστιες σε ανθρώπινο και υλικό κόστος.
Τέτοιες καταστάσεις είναι, χιόνι, παγετός, πλημμύρα, πυρκαγιά, σεισμός, τσουνάμι, ακόμα και τρομοκρατικό χτύπημα.
Δηλαδή όλα όσα συμβαίνουν σπάνια ή και ποτέ, αλλά είναι πιθανόν να συμβούν, και έχουν μεγάλες ακόμα και καταστροφικές επιπτώσεις στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και της πόλης συνολικά. Είναι αυτονόητο πως δεν μπορείς να διατηρείς προσωπικό και μηχανήματα σε καθημερινή βάση, για  τέτοιες έκτακτες καταστάσεις , αλλά πρέπει να  υπάρχει σχεδιασμός για την γρήγορη και οργανωμένη αντιμετώπιση όταν χρειαστεί.
Γι’ αυτό οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν τμήμα πολιτικής προστασίας με συγκεκριμένες οδηγίες για κάθε περίπτωση, και πρέπει να κάνουν κάθε τόσο, ασκήσεις ετοιμότητας, τόσο  επί χάρτου, όσο και σε πραγματικό χρόνο, για να εμφανιστούν τα λάθη και οι αδυναμίες του σχεδιασμού, να συμπληρωθούν οι ελλείψεις αλλά και να γίνει κομμάτι της εμπειρίας των εμπλεκομένων, εργαζομένων, αστυνομικών, γιατρών, μηχανικών ή και των απλών πολιτών οι άμεσες αντιδράσεις.
Δύο ενδεικτικά παραδείγματα.
Οι ασκήσεις εκκένωσης κτιρίων σε περίπτωση σεισμού, χωρίς πανικό, που γίνονταν σε δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία κλπ, τα χρόνια μετά το σεισμό του 1978, καθώς και το φύλλο οδηγιών σε πολίτες και ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς. Πράγμα που πρέπει βέβαια να επαναλαμβάνεται από καιρού εις καιρόν, δηλ ανά κάποια χρόνια.
Ο έλεγχος της ασφάλειας των σηράγγων της Εγνατία, που έκανε η εταιρία, καίγοντας πραγματικά αυτοκίνητα και κάνοντας τον απεγκλωβισμό, την κατάσβεση πυρκαγιάς κλπ, με την πραγματική πυροσβεστική και αστυνομία και ασθενοφόρα.
Είναι λοιπόν ένα καμπανάκι ο χιονιάς και εκτός από την απόδοση ευθυνών, τις αλλαγές προσώπων στη διοίκηση και ότι άλλο, πρέπει να οδηγήσει τη διοίκηση του δήμου με ευθύνη κυρίως του δημάρχου να οργανώσει με σοβαρότητα μια υπηρεσία πολιτικής προστασίας που να είναι ετοιμοπόλεμη-και μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ.
*Η κ. Καλφακάκου είναι CEO της εταιρίας «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.» και δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης