, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Ένα καλό deal μεταξύ «Μέλισσας» και ΑΠΘ το οποίο στην πορεία «ξέφτισε»

Της Φιλίππα Βλαστού

Στην καλύτερη αξιοποίηση του νεοκλασικού κτηρίου της που βρίσκεται επί της Βασιλίσσης Όλγας 36, στη Θεσσαλονίκη, προσπαθεί να προχωρήσει το Ορφανοτροφείο Θηλέων «Η ΜΕΛΙΣΣΑ», με στόχο να ενισχύσει περαιτέρω το κοινωνικό της έργο, το οποίο επίκεντρο έχει την φροντίδα και την προστασία παιδιών. Ωστόσο, μια μίσθωση του κτιρίου, προ ετών, που είχε γίνει μεταξύ του Ιδρύματος και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) έχει δεσμεύσει τη «Μέλισσα» σε μια μη συμφέρουσα πλέον συμφωνία.

Η ιστορία του κτιρίου

Το 1921 ιδρύεται το Σωματείο με σκοπό την περίθαλψη ασυνόδευτων ορφανών παιδιών (αγοριών και κοριτσιών) προσφύγων από τον Καύκασο (δράση που είχε αρχίσει ήδη πριν το 1919) και το 1922 δέχθηκε τα πρώτα ορφανά παιδιά από τη Μικρασιατική Καταστροφή και από το Ορφανοτροφείο Σμύρνης. Το συγκεκριμένο κτήριο όμως αποτελούσε εχθρική περιουσία και ήταν μεταξύ των ανταλλάξιμων, έτσι το ελληνικό κράτος το παραχώρησε το 1929 στο Ίδρυμα, με σκοπό να στεγαστούν τα παιδιά και να φύγουν από τις σκηνές. Το 1940 μετά από εντολή της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας τα αγόρια μεταφέρονται σε άλλα Ιδρύματα και η «Μέλισσα» υποδέχεται τα κορίτσια από το «Άσυλο Θηλέων». Έκτοτε συνεχίζει τη λειτουργία της ως Ορφανοτροφείο Θηλέων. Το 1941 το κτήριο καταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους και τα παιδιά υποχρεώνονται να μεταφερθούν σε άλλα οικήματα, ωστόσο το 1945 η «Μέλισσα» επιστρέφει και πάλι στον χώρο.

«Το 1959 η ‘’Μέλισσα’’ αγόρασε το κτήριο, από τον Οργανισμό που εκποιούσε δημόσια περιουσία, όμως το 1978 το νεοκλασικό ‘’χτυπήθηκε’’ από τον μεγάλο σεισμό και κρίθηκε κόκκινο. Έτσι, τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο Πανόραμα, όπου και κατοικούν μέχρι σήμερα. Η διοίκηση της ‘’Μέλισσας’’ στην προσπάθεια της να αξιοποιήσει το κτήριο θέλησε να το δώσει για αντιπαροχή για να γίνει πολυκατοικία, με σκοπό να μπορούν να εισπράττουν ενοίκια για να συντηρείται το Ίδρυμα, ωστόσο κηρύχθηκε διατηρητέο», εξιστορεί στην Karfitsa η Πρόεδρος του Ιδρύματος και Ομότιμη Καθηγήτρια Νομικής, Θεοφανώ Παπαζήση.

«Αυτό το ποσό δεν μας φτάνει να πληρώνουμε ούτε τον ΕΝΦΙΑ»

Τη δεκαετία του 1990 και στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης που ανακηρύχθηκε η Θεσσαλονίκη (1997), η τότε πρόεδρος του Ιδρύματος με τον τότε Πρύτανη του ΑΠΘ, Αντώνη Τρακατέλλη συμφώνησαν να αναλάβει η Πολυτεχνική Σχολή την αποκατάσταση του κτηρίου, όπου θα γινόταν με τα χρήματα από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα και στην πορεία θα στεγαζόταν το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών του ΑΠΘ.

«Τότε υπεγράφη μίσθωση για 40 χρόνια, η οποία άρχισε από την παράδοση του κτηρίου περίπου το 2000. Κατά τη συμφωνία θα κατατίθετο στην Τράπεζα το ποσό των 7.000.000 δραχμών υπέρ της Μέλισσας, θα παίρναμε ένα επιτόκιο και θα μας έδιναν και κάτι επιπλέον. Την εποχή εκείνη η συμφωνία ήταν προσοδοφόρα, διότι τότε το επιτόκιο στην τράπεζα ήταν στο 22 %. Το ποσό αυτό κατατέθηκε, αλλά έπαψε να είναι προσοδοφόρο μετά από λίγα χρόνια, γιατί στο τέλος του 1990 είχε βελτιωθεί η οικονομία, οπότε το επιτόκιο από 22% πήγε κάτω από 4%. Έτσι το ΑΠΘ έδινε πλέον ένα μίσθωμα, το οποίο μάλιστα όταν μετατράπηκε σε ευρώ το 2001 ήταν μόλις 500 ευρώ», σημειώνει η Πρόεδρος του Ιδρύματος, Θεοφανώ Παπαζήση. «Αυτό το ποσό δεν μας φτάνει να πληρώνουμε ούτε τον ΕΝΦΙΑ», επισημαίνει η Πρόεδρος του Δ.Σ. του Σωματείου Φωτεινή Σαραφιανού.

Οι προσπάθειες για τη λύση του μισθωτηρίου

Ως μη συμφέρουσα πλέον η συμφωνία, επισημαίνει η Πρόεδρος του Σωματείου, Φωτεινή Σαραφιανού, «μας οδήγησε στο γραφείο του πρώην Aντιπρύτανη Οικονομικού Προγραμματισμού, Γιάννη Παντή, από τον οποίο ζητήσαμε αύξηση του ενοικίου της τάξης των 1.000 ευρώ μηνιαίως, αλλά δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν. Το 2016 είχαμε πάλι συνάντηση με τους αρμόδιους αντιπρυτάνεις στο ΑΠΘ, όπου έδειξαν να κατανοούν το αίτημά μας να εγκαταλείψουν το κτήριο, δεδομένου ότι πλέον στο Πανεπιστήμιο υπήρχε δυνατότητα μεταστέγασης του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών. Η λύση της μίσθωσης με κοινή συμφωνία είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές, διότι το Πανεπιστήμιο θα εξοικονομήσει τα έξοδα χρήσης του κτιρίου της Μέλισσας και το Σωματείο τα έξοδα του δικαστικού αγώνα για τη λύση της μίσθωσης. Από τότε δεν έχουμε πάρει απάντηση».

Παράλληλα, το συγκεκριμένο μισθωτήριο δεσμεύει το Σωματείο, διότι όπως υπογραμμίζει η Πρόεδρος του Ιδρύματος, Θεοφανώ Παπαζήση δεν μπορούν να την καταγγείλουν. «Μας δεσμεύει επίσης ακόμη και αν θέλουμε να το πουλήσουμε, αυτή η μίσθωση αποτελεί βάρος, διότι είναι συμβολαιογραφική πράξη, επειδή έχει συμφωνηθεί για άνω των εννέα ετών και έχει μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο. Ο νόμος λέει ότι η σύμβαση άνω των εννέα χρόνων που μεταγράφεται δεσμεύει και τον αγοραστή που θα έρθει να το πάρει». Πλέον, η μόνη λύση φαίνεται να είναι η προσφυγή στη δικαιοσύνη. «Δεν μας αφήνουν άλλο περιθώριο, θα αναγκαστούμε να προβούμε σε αγωγή», τονίζει η ίδια.

«Το μισθωτήριο δεν μπορεί να λυθεί προφορικά»

Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Νικόλα Βαρσακέλη, Αντιπρύτανη Οικονομικών του ΑΠΘ επεσήμανε ότι: «δεν έχουμε λάβει κάποιο επίσημο έγγραφο από το Ίδρυμα ότι θέλουν να αποχωρήσουμε από εκεί» και συνέχισε λέγοντας ότι: «Είμαστε ένας δημόσιος φορέας και ένα μισθωτήριο δεν μπορεί να λυθεί προφορικά. Εάν το ΑΠΘ λάβει κάτι επίσημο, από την πλευρά του το Πανεπιστήμιο θα κάνει τις δικές του ενέργειες, όπως να ζητήσει μια παράταση συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για να βρει κάποιους άλλους χώρους να εγκαταστήσει το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών».

Η κατάσταση του κτιρίου

Όσον αφορά την κατάσταση του κτηρίου, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες που παρουσιάζει η Karfitsa, οι τοιχογραφίες που υπάρχουν στον χώρο έχουν φθαρθεί και κρέμονται, εξαιτίας της έντονης υγρασίας που υπάρχει. Μάλιστα, στάλες νερού διαπερνούν την οροφή του κτηρίου, με αποτέλεσμα να πέφτουν στο πάτωμα, για τον λόγο αυτό έχουν τοποθετεί κουβάδες… ως λύση, όπως μας είπαν άτομα τα οποία επισκέπτονται καθημερινά το κτήριο.

Η Πρόεδρος του Σωματείου Φωτεινή Σαραφιανού επισημαίνει ότι το ΚΒΕ τον τελευταίο χρόνο μερίμνησε να καθαριστούν πρώτον τα λούκια και δεύτερον ο περιβάλλοντας χώρος του κτηρίου, αλλά η πιο σημαντική επισκευή που επιβάλλεται αυτή τη στιγμή να γίνει είναι η αποκατάσταση της στέγης. Ο κ.Βαρσακέλης αναφορικά με την συντήρηση του κτιρίου ανέφερε ότι: «Ένα κτίριο παλιό, όπως αυτό, και μια μέρα να βρέξει πάρα πολύ, παρότι έχει συντηρηθεί , θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από ότι ένα νεόδμητο κτίριο».

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.