, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ο κόσμος ζητά να επικοινωνείς την αλήθεια σου

«Κορίτσι και Γυναίκα» ονομάζεται η νέα σειρά συναυλιών που έχει ετοιμάσει για αυτό το καλοκαίρι η Ελένη Τσαλιγοπούλου, μαζί με τους Boğaz Μusique που τη συνοδεύουν.  Μία ολοκαίνουργια παράσταση, στην οποία την καλλιτεχνική επιμέλεια και την επιλογή των τραγουδιών έχει η Δήμητρα Γαλάνη.  Την Πέμπτη 20 Ιουνίου έρχεται στην πόλη μας στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών και μ’ αυτή την αφορμή κάναμε μια συζήτηση για μουσική… μουσική και … μουσική.
Συνέντευξη στον ΠΟΛΥ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟ
Κορίτσι και γυναίκα… Τι σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος της συναυλίας που θα δούμε στη Μονή Λαζαριστών στις 20 Ιουνίου;
«Κορίτσι και γυναίκα» είναι ο τίτλος του δεύτερου δίσκου μου που έγραψε τα τραγούδια ο Γιώργος Ανδρέου.  Είναι ο δίσκος που περιλαμβάνει το τραγούδι «Να μ’ αγαπάς».  Υπάρχει κι ένα χαρακτηριστικό τραγούδι που λέει «μάνα και παιδί μαζί, κορίτσι και γυναίκα».  Γιατί τότε ήδη είχα γεννήσει το γιό μου και αναφέρεται σ’ αυτό.  Και στη συναυλία ακούγονται τραγούδια από εκείνο ακόμη το χρονικό σημείο μέχρι το σήμερα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Δήμητρα Γαλάνη;
Η συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη έχει προκύψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.  Από τότε που εμφανιστήκαμε μαζί το 93- 94 στο Χάραμα.  Και από τότε έχουμε μια πραγματικά αληθινή σχέση.  Εκτός του ότι είναι πολύ σημαντικό που έχω φίλη μου την Δήμητρα, είναι κι ένα παιχνίδι που κάνουμε μεταξύ μας πάρα πολλά χρόνια… Να λέω εγώ σ’ εκείνην ποια τραγούδια να συμπεριλάβει στα live της και το αντίστοιχο εκείνη σε μένα.  Αυτή τη φορά η συναυλία έχει και επισήμως την υπογραφή της στην επιμέλεια.
Οι Bogaz Musique είναι πάντα μαζί σας;
Οι Bogaz Musique είναι οι μουσικοί που είναι μαζί μου εδώ και κάποια χρόνια.  Τους βάφτισε έτσι ο Νίκος Ζούδιαρης γιατί μας αρέσει ο ήχος που έχει αυτή η μπάντα.  Είναι και δυτικός είναι και Μεσογειακός.  Bogaz είναι αυτό το αεράκι που φυσάει από τον Βόσπορο προς την Δύση.
Σημαντικό να έχετε για σειρά ετών τους ίδιους συνεργάτες.  Πώς επηρεάζει αυτό τον τρόπο που εκφράζεστε επί σκηνής;
Είναι η πρώτη φορά που κατάφερα να έχω μια μπάντα τόσα χρόνια.  Και είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική το ίδιο όσο κι εγώ και να βρίσκουμε τρόπους να παίζουμε με ένα διαφορετικό τρόπο όλο το τεράστιο φάσμα της Ελληνικής μουσικής.
Εσείς ερμηνεύεται και πολλά είδη μουσικής…
Και παραδοσιακά και λαϊκά και ρεμπέτικα συν όλο το μεγάλο κομμάτι της έντεχνης μουσικής και βεβαίως όλα τα τραγούδια που έχω ηχογραφήσει από το τέλος της δεκαετίας του 80 μέχρι τώρα.
Αν έπρεπε να χωρίσετε την καλλιτεχνική σας πορεία σε περιόδους, ποιες θα ορίζατε;
Κατ΄ αρχάς η εκκίνηση που είναι πολύ βασική για ένα καλλιτέχνη.  Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη το 84 και συναντήθηκα με μουσικούς που αγαπούσαν πολύ τη μουσική.  Έπαιξα σε πολύ μικρούς χώρους με ανθρώπους παθιασμένους ως προς αυτήν.  Ανθρώπους που ήθελαν την καλύτερη πλευρά της διασκέδασης.  Μετά από πέντε χρόνια βρέθηκα στην Αθήνα και από κει και πέρα ξεκινάει η δεύτερη περίοδος που κρατάει πολλά χρόνια.  Είναι η φάση που ξεκινάει πια και η δισκογραφία, οι μεγάλες παραστάσεις, οι μεγάλες συνεργασίες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό με τον Γιώργο Νταλάρα.  Και μετά έρχεται η συνεργασία μου με τον Γιώργο Ανδρέου, με τον οποίο ξεκινάει η πορεία μου σ’ αυτό που λέμε έντεχνο τραγούδι.  Δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να δημιουργηθεί μια νέα τάση.
Όλη αυτή η διονυσιακή ζωντάνια που απολαμβάνουμε στα live σας, από ποια διάθεση προκύπτει;
Αισθάνομαι ότι μετά από 30 χρόνια που τραγουδάω δεν έχω ν’ αποδείξω σε κανέναν ότι έχω καλή φωνή.  Και ανακινώντας τη μνήμη μου φτάνω στην γενέτειρά μου, τη Νάουσα,  κι αντλώ την διονυσιακή διάθεση που έχουν οι άνθρωποι στις παρέες όταν χορεύουν και τραγουδάνε, τον τρόπο που επικοινωνούν έντονα.  Αυτές είναι οι μνήμες μου από τα ενδιαφέροντα παιδικά χρόνια που έζησα και θέλω να τις δώσω στον κόσμο.  Γιατί έχω καταλάβει πια ότι στις ζωντανές παραστάσεις δεν έρχεται ο κόσμος για να ακούσει τα hit της χρονιάς, θέλει κάτι άλλο για να γίνει μια ζωντανή παράσταση ενδιαφέρουσα.  Κι αυτό είναι να επικοινωνείς την αλήθεια σου.
Υπήρξε κάποιο τίμημα που πληρώσατε για να αφοσιωθείτε τόσο πολύ στη μουσική;
Εννοείται!  Πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.  Η προσωπική ζωή ήταν ένα μαρτύριο.  Δεν μπορούσα να είμαι ούτε καλή μαμά, ούτε καλή σύζυγος.  Χώθηκα πολύ μέσα στη μουσική και νομίζω ότι αυτό θα διόρθωνα αν ξανάπιανα το νήμα απ’ την αρχή.
«Των φίλων τα σπίτια».  Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες και θύμισε παλιές εποχές δισκογραφίας.  Τότε που κυκλοφορούσαν άλμπουμ σαν μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση.   Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Μετά από το 2010 μπήκα σε μια νέα περιπέτεια που την απολαμβάνω: να γράφω τις δικές μου μουσικές.  Βεβαίως με την βοήθεια του Σπύρου Χατζηκωνσταντίνου που όλα αυτά τα χρόνια είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε αυτό.  Και στο να γράφουμε τραγούδια, αλλά και στην μπάντα.  Οπότε μπαίνω σε μια άλλου είδους λογική που δεν μ’ ενδιαφέρει πόσα θα είναι τα τραγούδια κι αν συμπληρώνουν άλμπουμ.  Το πρώτο άλμπουμ που βγήκε με δικές μου μουσικές ήταν το 2011 το «Τα-ρι-ρα».  Όπου εκεί παίρνω στίχους αγαπημένων φίλων .. του Αλκίνοου, του Πορτοκάλογλου, του Ζούδιαρη, του Φοίβου Δεληβοριά και κάνω ένα δίσκο που έχει 8 τραγούδια.   Κι από τότε μέχρι το 2018 είναι πάρα πολλά χρόνια κι έχω μαζέψει αρκετά τραγούδια. Κι αυτή τη φορά είναι μισά – μισά.  Κάποια είναι δικά μου και κάποια κάποιων ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μια κοινή πορεία.  Ξέροντας πια πως η δισκογραφία δεν υπάρχει.  Δεν πουλάνε οι δίσκοι, δεν υπάρχει η έννοια του δίσκου.  Και μακάρι να επιστρέψει το βινύλιο για να ξαναζωνανέψει το ενδιαφέρον για το δίσκο.  Και έκανα ένα δίσκο για να εμπεριέχει όλο το ψάξιμο των τελευταίων ετών.   Οι fan θα το ψάξουν, θα το καταλάβουν, θα το αναλύσουν, θα περάσουν καλά.  Ο άλλος κόσμος ό,τι πάρει θα το πάρει μέσα από τις δικές μου παραστάσεις.. μέσα από τα live.   Κι από ένα δίσκο που έχει 16 τραγούδια είναι φυσικό ο καθένας να διαλέγει το δικό του και να μην μένει μόνο με το single που προτείνεται από τα ραδιόφωνα.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που ακούμε μουσική;
Τι κρίμα, όμως, ε?  Γιατί τώρα που η παραγωγή του ήχου έχει φτάσει σε απίστευτα επίπεδα, εμείς δεν έχουμε στερεοφωνικά για να την ακούσουμε.  Όλοι ακούμε από το lap top, από τα κινητά….
Πώς επηρέασε η κρίση το ελληνικό τραγούδι σε δημιουργικό επίπεδο; 
Την πρώτη πενταετία πίστευα πως αυτή η σοκαριστική αλλαγή στις ζωές μας θα οδηγούσε κάπου καλύτερα γιατί υποτίθεται ότι η τέχνη ανθεί στις δύσκολες καταστάσεις.  Τελικά όχι μόνο δεν συνέβη αυτό αλλά έγινε και το αντίθετο.  Φάνηκε πως ο κόσμος θέλει να λειτουργεί μέσα από «εύκολους» τρόπους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.