Της Δρ Δήμητρας Ακριτίδου*

Η δίνη της οικονομικής αρχικά και της υγειονομικής στη συνέχεια κρίσης, στην οποία βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι, δεν οφειλόταν η μεν πρώτη μόνο σε λανθασμένους οικονομικούς και πολιτικούς χειρισμούς, αλλά σαφέστατα προήλθε και από την παιδεία που λαμβάναμε ως λαός.

Είναι ουτοπικό να αναμένουμε τον «από μηχανής Θεό» ως πανάκεια να μας λύσει τα συσσωρευμένα μας προβλήματα.

Η υγειονομική κρίση από τη άλλη, μπορεί αρχικά να σόκαρε τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως μας προσέδωσε την πρώτη νίκη που είχαμε μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Μία νίκη που κάτω από συνετή καθοδήγηση έδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Σήμερα με το άρθρο μου θέλω να αναφερθώ στον τομέα της Παιδείας, στον οποίο πολλές από τις πολιτικές στην εκπαίδευση προκάλεσαν αθόρυβη ζημιά στη νεολαία. Μια ζημιά που την αντιλαμβανόμαστε μέσα από την ματιά των παιδιών και των νέων, που αντί για το χαμόγελο και την αισιοδοξία που είχαν οι νέοι σε παλαιότερες εποχές, σήμερα είναι πιο σκεπτικοί και φοβούνται το μέλλον.

Πολλά διαχρονικά συνετέλεσαν στον τρόπο που οι νέοι βλέπουν το προσωπικό τους μέλλον και την θέση τους στην κοινωνία που σωρευτικά αθροίστηκαν, αντίθετα από τη φύση τους:
1. Νομοθετήματα και υπουργικές αποφάσεις που ακύρωναν από τα πρώτα σχολικά χρόνια την αριστεία. Τα παιδιά στο δημοτικό δεν ήταν απαραίτητο να διαβάζουν πολύ για να διακριθούν, αφού ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες της σημαίας αναδεικνυόνταν με… κλήρωση (κατά τύχη δηλαδή και όχι λόγω της αξιοσύνης τους).
2. Δεν ήταν μικρό πράγμα να θεωρεί το υπουργείο Παιδείας ως ρετσινιά την αριστεία. Έκοβε τα φτερά των νέων που από τη φύση τους θέλουν το τέλειο. Δεν έχει αντίρρηση η φύση των νέων για αυστηρότητα, όταν αυτή συνδέεται και συνυπάρχει με την στοργή και την δικαιοσύνη, γιατί τότε η αυστηρότητα παιδαγωγεί και διδάσκει.

Σίγουρα πάντως οι νέοι λένε Όχι μετριότητες.

Αυτές οι πολιτικές ισοπέδωσαν την φυσιολογική ροπή των νέων προς το καλύτερο, την φυσική τους εξέλιξη προς την προσπάθεια και την επιδίωξή τους για επιτυχία.

3. Η Παιδαγωγική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και η αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλων των δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων της χώρας, αποτελεί επιτακτική ανάγκη.

Κανένας από τους 100.000 περίπου εκπαιδευτικούς στα δημόσια σχολεία μας, δεν έχει αξιολογηθεί ποτέ, από την μεταπολίτευση και μετά και αυτό δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου.

Έχουμε δηλαδή μία ακόμη αρνητική πρωτιά και φυσικά είμαστε παράδειγμα προς αποφυγή.

Αυτό κατά την γνώμη μου αποτελεί μείζον εθνικό θέμα, για την Ελλάδα σήμερα, πολύ σοβαρότερο από πολλά άλλα. Οι προηγούμενοι υπουργοί παιδείας, θιασώτες της ελάσσονος προσπάθειας, ψήφισαν νομοθετήματα που αποστερούσαν από τους νέους τα ιδανικά, τα πρότυπα, το μεγαλείο της προσπάθειας , την ικανοποίηση της επιτυχίας.

Δημιουργήθηκε λοιπόν μία εκπαίδευση που δεν οδηγούσε στη γνώση και στην παιδεία, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά στην μετριότητα και την αφασία.

Αν στέκει και λειτουργεί ακόμη το δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα, αυτό οφείλεται στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των εκπαιδευτικών. Τον αγώνα και την αγωνία αυτή της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, οφείλει να στηρίξει και η κυβέρνηση, οι γονείς και η κοινωνία ολόκληρη.

Με την πρόσφατη κυβερνητική αλλαγή οι ελπίδες αναζωπυρώθηκαν για την ποθητή μετεξέλιξη των εκπαιδευτικών επιλογών σε όλους τους προαναφερόμενους τομείς, ώστε να οδηγήσουμε την εκπαίδευση προς μία ουσιαστική παιδεία προτύπων , αξιοσύνης, δικαιοσύνης και ικανοποίηση της ατομικής προσπάθειας προς όφελος του ίδιου του ατόμου και συνάμα του κοινωνικού συστήματος στο οποίο ζει και δρά ο κάθε νέος άνθρωπος.

Τα βήματα που χρειάζονται είναι πολλά και πολλές φορές οι αποφάσεις θα πρέπει να ξεπεράσουν τις συνήθειες και την βολή χρόνων ορισμένων, μπροστά στο ζητούμενο της επανατοποθέτησης των ιδεωδών και των στόχων μας για μία ουσιαστική παιδεία που είναι εδώ και μας περιμένει. Χρειάζεται η εφαρμογή των όρων και των σταθερών αξιών που σηματοδοτεί την παιδεία μας ιστορικά από την αρχαιότητα. Σταθερές που μας ανέδειξαν ως έθνος και που μπορούν να μας αναδείξουν και σήμερα.

*η κα Ακριτίδου είναι Αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης και Εκπαιδευτικός, Πολιτικός Επιστήμονας, Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας.