φωτο eurokinissi

Του Ζαχαρία Ζούπη*
Η Κυβέρνηση προσπαθεί απελπισµένα να δηµιουργήσει ένα κλίµα αισιοδοξίας για την πορεία της χώρας και της ελληνικής οικονοµίας. Ωστόσο, δεν φαίνεται να πείθει και πολλούς. Σύµφωνα µε την τελευταία έρευνα της OPINION POLL, το 81.65% δηλώνει απαισιόδοξο για το µέλλον και αυτό συνοδεύεται από το 74% που κρίνει αρνητικά την Κυβέρνηση, ενώ το 75% θεωρεί ότι τα πράγµατα πήγαν συνολικά χειρότερα την τελευταία τριετία επί Κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Σαν να µην έφτανε αυτό το 45% περίπου των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέµβριο του 2015 κρίνουν αρνητικά και την Κυβέρνηση και την τριετή πορεία της.
Είναι οφθαλµοφανές, ότι το αφήγηµα «βγαίνουµε από τα Μνηµόνια, απαλλασσόµαστε από την επιτροπεία και βαδίζουµε στον δρόµο της ανάκαµψης και της ανάπτυξης» δεν περνάει. Δεν είναι όµως µόνο αυτό που συµβάλει στην κατεδάφιση της εικόνας της. Η Κυβέρνηση δείχνει να έχει αποτύχει συνολικά στο να πείσει πως µπορεί να διαχειριστεί τις υποθέσεις της χώρας µε σχέδιο, αποτελεσµατικότητα, πως µπορεί να δώσει απαντήσεις στα προβλήµατα της καθηµερινότητας.
Από την διαχείριση των πυρκαγιών το καλοκαίρι µέχρι την διαχείριση της καταστροφής της Μάνδρας και της απώλειας δεκάδων ζωών και από την απάνθρωπη αντιµετώπιση των µεταναστών στα νησιά (ο αρµόδιος Υπουργός προαναγγέλλει µάλιστα και θανάτους σαν να πρέπει άλλος να χειριστεί το θέµα) µέχρι την σκανδαλώδη κάλυψη των αλλεπάλληλων ατοπηµάτων Καµµένου δείχνει ανήµπορη να πείσει πως µπορεί να κυβερνήσει στοιχειωδώς σοβαρά και αποτελεσµατικά. Αντιθέτως, δείχνει να µετατρέπεται όλο και περισσότερο σε µια κυνική µηχανή εξουσίας, δίχως αρχές, κόκκινες γραµµές, ιδεολογικό στίγµα, προοδευτική πολιτική. Με ότι ασχολείται, δείχνει να τα κάνει µαντάρα. Το φιάσκο της επίσκεψης Ερντογάν, η αδυναµία να αντιµετωπιστούν τα προβλήµατα στον χώρο της Υγείας και της Παιδείας, η κωλοτούµπα στην κωλοτούµπα (ας θυµηθούµε τι έλεγε για τους πλειστηριασµούς και τι κάνει ή για τον Νόµο για τις απεργίες) δεν πλήττουν απλά το προφίλ της. Την διαλύουν ως σχήµα που έχει κάποιες ιδεολογικές αναφορές, την οδηγούν σε µια ασπόνδυλη ιδεολογικά και πολιτικά κατάσταση. Πρόκειται για κάτι που θα το πληρώσει ακριβά και όχι µόνο εκλογικά.
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η µεγάλη αποτυχία είναι στην Οικονοµία. Μοίρασε 740 εκατ. ευρώ κοινωνικό µέρισµα και το διαφηµίζει. Ο κ. Τσίπρας έβγαλε και διάγγελµα. Ποιον να πείσει όµως για κοινωνική ευαισθησία µ’ αυτό το ψευτοεπίδοµα; Η υπερφορολόγηση δεν αφήνει περιθώρια για το παραµικρό χαµόγελο. Το ίδιο και τα ληξιπρόθεσµα του Κράτους προς τους ιδιώτες. Δεν είναι όµως µόνο αυτό. Η Κυβέρνηση κρύβει επιµελώς, ότι στον προϋπολογισµό του 2017 είχε εγγράψει για κοινωνική  προστασία 2,216 δις. ευρώ και από αυτά δαπανήθηκαν τα µισά. Εν ολίγοις, πέρα και από την υπερφορολόγηση, έκοψε από τα κονδύλια κοινωνικής προστασίας για να δώσει το επίδοµα στήριξης. Αν αυτό δεν είναι κοροϊδία, τότε τι είναι;
Η Κυβέρνηση ταυτόχρονα  πιάνει τον µισό από τον αρχικά προσδιορισµένο στόχο για ανάπτυξη, ενώ κατορθώνει να αναδειχθεί  σε πρωταθλήτρια στην επιβολή φόρων. Στην Ελλάδα αυξήθηκαν οι φόροι 2,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά την διετία 2015-2016, όταν ο µέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν… 0,3%! Την ίδια ώρα όλες οι χώρες της Ε.Ε. βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, όταν στην χώρα αγκοµαχάµε να κλείσει το 2017 µε ένα 1.3%.
Σ’ αυτά προσθέστε τους πλειστηριασµούς, τα προβλήµατα του Τραπεζικού Συστήµατος που πληρώνει ακόµα τις ζηµιές του 2015 και των capital controls,  τα 5 δις. ευρώ νέων µέτρων που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία υπερηφάνως για τα έτη 2019-2012 (όταν θα πανηγυρίζουν ότι βγήκαµε από τα Μνηµόνια), τον κατάλογο των νέων µέτρων που έρχονται µε τις αξιολογήσεις µέχρι τον Αύγουστο, τους νέους φόρους και το πετσόκοµµα του ΕΚΑΣ που περιλαµβάνονται στον προϋπολογισµό 2018.
Είναι αυτά στοιχεία που δείχνουν χώρα που οδεύει σε ουσιαστική έξοδο από την κρίση ή είναι στοιχεία µιας χώρας σε παρακµή, που φθίνει µέσα από την ανεργία, την φτωχοποίηση, την υπογεννητικότητα, την µαζική φυγή των νέων στο εξωτερικό; Προφανώς το δεύτερο. Μόνο τα επιτελεία του Μαξίµου ζουν – αν το πιστεύουν και τα ίδια βέβαια- στην αυταπάτη µιας βελτίωσης τα κατάστασης.
Η χώρα παρακµάζει, φθίνει και σ’ αυτό η τελευταία τριετία έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Όλα τα άλλα είναι παραµύθια και επικοινωνιακά παιχνίδια. Κάποτε έπιασαν. Τώρα συντρίβονται µέσα στις µυλόπετρες της σκληρής πραγµατικότητας.
*Ο κ. Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής