, Τρίτη
19 Μαρτίου 2024

Ο covid-19 μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα νοσηλευτή στην Στοκχόλμη

Ο Πάνος Μαυρόπουλος είναι ένας Έλληνας νεαρός μετανάστης στη Σουηδία που εργάζεται ως νοσηλευτής σε νοσοκομείο της χώρας! Έχοντας το ελληνικό ταμπεραμέντο και την Σουηδική κουλτούρα μας περιγράφει πως βιώνει ο ίδιος την πανδημία σε μια χώρα χωρίς ιδιαίτερες απαγορεύσεις αλλά με πολύ ψυχρότητα.
«Υγιείας νόσος γαρ γείτων ομότοιχος» έλεγε ο Αισχύλος. Η υγεία με τη νόσο είναι γείτονες σε μεσοτοιχία. Και που να ξέραμε τότε, κάπου εκεί στον μακρινό πια Νοεμβρη του 2019, ότι ετούτη η μεσοτοιχία θα ήταν ενα κομμάτι χαρτί, και εμείς ένα τίποτα να συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος είναι μικρός  και εμείς ακόμη μικρότεροι μπρόστα σε όλα όσα έπονταν.
Ο Ιανουάριος βρήκε την Σουηδία με ένα μόνο κρούσμα κορονοιου με τη σουηδική κοινωνία σε πλήρη ηρεμία μιας και το περιστατικό αντιμετωπίσθηκε εγκαίρως και η ίδια η ασθενής έθεσε τον εαυτό της σε καραντίνα ειδοποιώντας παράλληλα τις αρμόδιες αρχές.
Τον Μάρτιο όμως το σκηνικό άλλαξε δραματικά. Οι αριθμοί των κρουσμάτων άρχισαν να  αυξάνονται ραγδαία και μέσα σε μερικές εβδομάδες οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 400. Σήμερα μετράμε 35.906 νοσούντες, 318 ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας και 4291 νεκρούς σύμφωνα με την επίσημη στατική της σουηδικής πολιτείας.
Η αντιμετώπιση της σουηδικής κυβέρνησης, πέραν της γνωστής πια σε όλους «ανοσία της αγέλης» η οποία δεν φαίνεται να δίνει και κάποια ιδιαίτερα αποτελέσματα, έγκειται καθαρά σε συστάσεις και όχι σε απαγορεύσεις όπως είδαμε στον ελλαδικό χώρο το τελευταίο διάστημα,
Η Σουηδική κυβέρνηση μπροστά σε μια πανδημία προτίμησε να προστατέψει την οικονομία της και όχι τους πολίτες της
Η Σουηδία από το ίδιο της το σύνταγμα δεν μπορεί να κηρύξει lock down παρά μόνο ίσως σε μια πιθανή εμπόλεμη κατάσταση. Σε περίπτωση που είχε παρθεί μια τέτοια απόφαση τα συνδικάτα θα είχαν  δικαίωμα να μηνήσουν την κυβέρνηση. Από την άλλη μεριά, και πάντα από τη σκοπιά της σουηδικής νοοτροπίας του «lagom är bäst» δηλαδή το μέτριο είναι και το καλύτερο, σίγουρα δεν μπορούσαμε και δεν μπορούμε να δούμε τυχόν ακρότητες μεσογειακών θα λέγαμε αποχρώσεων, μιας και δεν συνάδουν  με την κουλτούρα της χώρας. Εδώ οι γηραιότεροι και οι ευπαθείς ομάδες σχετικώς απομονωμένες σε ειδικές δομές, με πάρα πολλές μονογονεϊκές οικογένειες αλλά και με δεσμούς οικογενείας και φιλίας όχι ιδιαιτέρως  σφιχτές.
Η ζωή στην Σουηδία σήμερα με τον κορονοιο δεν φαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση κυλά κανονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Η κυβέρνηση μπροστά σε μια πανδημία προτίμησε να προστατέψει την οικονομία της και όχι τους πολίτες της, και από ότι φαίνεται φυσικά ούτε αυτό πήγε, τουλάχιστον με τα τωρινά στατιστικά δεδομένα, όπως ήλπιζε. Ήδη παρατηρείται μείωση της κίνησης χρήματος στην αγορά αλλά και μεγάλη αύξηση, ίσως και πρωτοφανή για τα σουηδικά δεδομένα, της ανεργίας.
Επίσης παρατηρείται μεγάλη κρίση αξίων, με εμάς, το προσωπικό υγείας στην πρώτη γραμμή, μαχόμενοι καθημερινά, με τον ίδιο τον ιό αλλά και με την σχετικά απαθή στάση της πολιτείας απέναντι στην πανδημία.
 

Δίνουμε μάχη για να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική
Η δική μου εμπειρία από αυτή την πανδημία αποτελεί θα λέγαμε μάχη της λογικής με το συναίσθημα. Δεν έχω νιώσει ποτέ μου πιο διχασμένος ηθικά από όταν άκουσα τον ίδιο τον πρωθυπουργό της Σουηδίας να λέει σε πλήρη απάθεια και ηρεμία ότι θα χαθούν χιλιάδες ζωές μα είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.
Βίωσα και βιώνω το απόλυτο αίσθημα διχασμού. Από τη μια ο Πάνος-Νοσηλευτής ο οποίος είναι έτοιμος και εξοπλισμένος  για να αντιμετωπίσει την κάθε πανδημία, και από την άλλη ο Πάνος-πολίτης που είδε συμπολίτες του να τους παρατά το ασθενοφόρο έξω στο κρύο για να τους παραλάβει το προσωπικό του νοσοκομείου σχεδόν μια ώρα μετά λόγω πιθανής θετικότητας στον ιό.
Ο Πάνος-συνάδελφος όταν η συνάδελφος του από άλλο τμήμα φώναζε δακρυσμένη σε live βίντεο της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης για το πόσο θυμωμένη είναι με τη στάση της πολιτείας, ο ίδιος Πάνος που άκουσε για την συνάδελφο που έχασε τη ζωή της από τον ιό, και για τον κάθε συνάδελφο που αναπνέει με δυσκολία με τον ειδικό εξοπλισμό και κρατά το χέρι του ασθενή του για να μην ξεψυχήσει μονός του, σε μια απομόνωση. Τέλος ο Πάνος-άνθρωπος, που αυτή η μεριά του εαυτού μου δεν αντέχει στο άκουσμα ότι 4209 νεκροί είναι ένας φυσιολογικός αριθμός… Δεν μιλάμε για νούμερα απλά σε μια στατιστική… Εδώ μιλάμε για ζωές…
Δυστυχώς, αν και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, κάνεις δεν μπορεί πραγματικά να συγκρίνει τον τρόπο αντιμετώπισης της Ελλάδας με τον τρόπο αντιμετώπισης της Σουηδίας. Μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές κοινωνίες με τελείως διαφορετικές νοοτροπίες, στάση και δομή ζωής. Η αντιμετώπιση της πανδημίας και από τις δύο πλευρές έγινε με γνώμονα τη δομή της κοινωνίας κάτω από το φάσμα των εμπειριών και της ψυχοσύνθεσης του κάθε λαού.
Σωστή ή λάθος η αντιμετώπιση και των δύο χωρών, πραγματικά μόνο η ιστορία μπορεί να το αποδείξει. Η μόνη μου ευχή είναι να βγούμε δυνατότεροι και σοφότεροι μέσα από αυτήν την πανδημία. Να μην ξεχάσουμε όπως τόσο εύκολα έχουμε μάθει να ξεχνάμε και να διδαχθούμε μέσα από όλον αυτό  τον χαμό. Να μην ξεχάσουμε ούτε αυτούς που χάθηκαν αλλά ούτε αυτούς που πάλεψαν στην πρώτη γραμμή… Γιατί καλό και το χειροκρότημα στα μπαλκόνια, αλλά ο επαγγελματίας υγείας χρειάζεται και άλλου είδους στήριξη εκτός από την ηθική.

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.