, Τρίτη
19 Μαρτίου 2024

Το διακύβευμα των ευρωεκλογών και το «θαμπό» όραμα της ΕΕ

Λίγες ώρες πριν προσέλθουμε στις… τέσσερις κάλπες των δημοτικών-περιφερειακών και των ευρωεκλογών, το συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει είναι ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο διάστημα που θα ακολουθήσει μέχρι τις εθνικές εκλογές θα κυριαρχήσει η ακραία πόλωση.
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Είναι το κλίμα που εισπράττει κανείς από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, από τις αντιπαραθέσεις στα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και από τα διαφημιστικά σποτ στις μικρές μας οθόνες. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το όποιο ευρωπαϊκό όραμα. Σκανδαλολογία, προσωπικές επιθέσεις, στείρα αντιπαράθεση. Αυτά κυριάρχησαν τις προηγούμενες εβδομάδες και, δυστυχώς, δεν αφήνουν χαραμάδα αισιοδοξίας ότι μετά το πάθημα (δεκαετές μνημόνιο) βάλαμε μυαλό.
Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, η εικόνα είναι ανάλογη και στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ναι, μπορεί να μην κυριαρχεί η σκανδαλολογία ή οι προσωπικές επιθέσεις, όμως κι εκεί καμία ουσιαστική συζήτηση δεν έγινε για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης. Λες κι όλα έχουν αφεθεί στον αυτόματα πιλότο. Λες και δεν υπάρχουν πλέον οραματιστές πολιτικοί. Λες κι έχει ξεθωριάσει η ιδέα για την «Ευρώπη των λαών». Κακά τα ψέματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταφέρει να εμπνεύσει ακόμη τους πολίτες των κρατών. Κι εκεί ακριβώς βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι δυνάμεις του απομονωτισμού. Προσοχή, όχι του ευρωσκεπτικισμού –ένα ρεύμα που όχι άδικα αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια– αλλά του ακραίου συντηρητισμού, όπως εκφράζεται από πολιτικές παρατάξεις (άκρας Δεξιάς κι άκρας Αριστεράς) που επιδιώκουν τη διάλυση της ΕΕ.
Τις περασμένες δεκαετίες, ιδίως την περίοδο 1993-2002, η Ευρώπη διέθετε ηγέτες με όραμα όπως ο Χέλμουτ Κολ ή ο Φρανσουά Μιτεράν, που, παρά τις (θεμιτές) διαφορές τους, εργάζονταν από κοινού για ένα καλύτερο μέλλον. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το κλίμα έχει αλλάξει. Η οικονομική κρίση αρχικά και η μεταναστευτική κρίση στη συνέχεια ήρθαν να ταρακουνήσουν για τα καλά τα θεμέλια της «ευρωπαϊκής οικογένειας». Κοινή συνισταμένη και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα, η μικρή χώρα μας που βρέθηκε στη δίνη και των δύο κυκλώνων και, παρά τα τραύματά της, άντεξε και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.
Κι εκεί ακριβώς είναι το διακύβευμα. Να επιλέξουμε ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές που με τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα προσπαθήσουν να επανέλθει το τρένο στις ράγες που έριξαν οι μεγάλοι οραματιστές ηγέτες. Δεν είναι εύκολο, όμως έχουμε ιστορική ευθύνη. Ο Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πολιτικός που έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, μιλούσε για τα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του ανθρωπισμού. Αυτά ακριβώς τα ιδανικά πρέπει να μας καθοδηγήσουν και στην κάλπη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.