, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Φ. Κομνηνού: «Θα ήθελα η Θεσσαλονίκη να έχει περισσότερες νεανικές θεατρικές ομάδες»

Ο «Δράκος του Σέιχ Σου» που συντάραξε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης την δεκαετία του 1960 εξακολουθεί να εγείρει ερωτηματικά ακόμη και μέχρι σήμερα για το αν όντως ο δράστης ήταν ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο οποίος συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε για την υπόθεση αυτή. «Ο Αρίστος ήταν σίγουρα ένας άνθρωπος που κινήθηκε στο περιθώριο» αναφέρει στην Karfitsa η ηθοποιός Φιλαρέτη Κομνηνού, η οποία συμμετέχει στην παράσταση «Αρίστος», η οποία πραγματεύεται την ζωή του και θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη. Παρ’ όλα αυτά όπως υπογραμμίζει η ηθοποιός «υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το αν ήταν αυτός που διέπραξε τα εγκλήματα ή ήταν κάποιος άλλος, τα φορτώθηκε αυτό το παιδί και εκτελέστηκε στο τέλος».

Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

Ο Αρίστος επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. 

Η παράσταση είναι η αφήγηση της ιστορίας του «Δράκου του Σέιχ Σου» που είχα λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Παπαγεωργίου και επί σκηνής είμαστε τρεις ηθοποιοί που παίζουμε τους ρόλους των ανθρώπων που υπήρξαν στη ζωή του Αρίστου. Μέσα από τις δικές τους μαρτυρίες καταλαβαίνουμε και παρακολουθούμε τη ζωή του αγοριού αυτού πως ξεκίνησε δηλαδή από ένα φτωχόπαιδο από τα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, από όπου καταγόταν και ήρθε εδώ στην Τούμπα, όπου ήταν τότε όλα τα χαμόσπιτα, στην απόλυτη φτώχεια μαζί με την οικογένεια του. Ήταν ένα χαμίνι του δρόμου, ένα παιδί που έζησε πολύ στο περιθώριο και αυτός φέρεται ότι είναι ο «Δράκος του Σέιχ Σου», κάτι για το οποίο υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το αν ήταν αυτός που διέπραξε τα εγκλήματα ή ήταν κάποιος άλλος, τα φορτώθηκε αυτό το παιδί και εκτελέστηκε στο τέλος.

Στην υπόθεση του Αρίστου υπήρξαν άτομα τα οποία έλεγαν ότι ήταν άδικη η καταδίκη του. Εσείς εντρυφώντας στο έργο υπήρξε στιγμή που το νιώσατε;

Ναι και εκφράζω την προσωπική μου γνώμη και εκτίμηση. Εξάλλου, ο ίδιος ο Εισαγγελέας τότε στη δίκη που έγινε είχε δηλώσει «δεν με πείθουν οι ενδείξεις ας πάει ισόβια», γιατί μπορεί αργότερα να γίνει αναθεώρηση της δίκης και να ανατραπούν όλα. «Ο Αρίστος ήταν σίγουρα ένας άνθρωπος που κινήθηκε στο περιθώριο, αλλά από ότι φαίνεται και από το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «O γύρος του θανάτου» και ακόμα και από αυτά που λέγονταν στην κοινωνία της πόλης ανέφεραν ότι ήταν άλλος αυτός που διέπραξε τα εγκλήματα και για κάποιο λόγο αυτός φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό και τα φόρτωσαν όλα σε αυτό το παιδί, γιατί ήτανε τότε και μία εποχή που το παρακράτος εδώ στη Θεσσαλονίκη είχε στήσει τρελό γλέντι. Εκείνη τη χρονιά είχε γίνει και η δολοφονία του Λαμπράκη από ανθρώπους του παρακράτους».

Ποια είναι άποψη σας για την θανατική ποινή;

Η θανατική ποινή καλώς έγινε και καταργήθηκε, γιατί παίρνοντας και ως αφορμή την περίπτωση του Αρίστου Παγκρατίδη αποκλείει την περίπτωση του να αποκατασταθεί κάποιο λάθος. Είναι πολύ άγρια καταδίκη η θανατική ποινή και η λογική μου λέει ότι δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται. Στο μόνο θέμα που πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να σκεφτεί ψύχραιμα είναι στο θέμα της παιδεραστίας. Δεν μπορώ να βρω κανένα ελαφρυντικό για μια τέτοια πράξη. Ωστόσο για αυτές τις περιπτώσεις θεωρώ πως υπάρχει ο άγραφος νόμος των φυλακών. Οποιοσδήποτε ποινικός κρατούμενος, ακόμη και ο χειρότερος δολοφόνος δεν δέχεται κανέναν παιδεραστή και οι κρατούμενοι βρίσκουν τρόπο να τον τιμωρήσουν.

Ποια φράση του έργου ξεχωρίζετε;

Δεν υπάρχει πιο σπαρακτικό από την τελευταία δήλωση του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα «Μανούλα μου είμαι αθώος». Μέσα στον απόλυτο φόβο του ο Αρίστος είχε μοναδική του έννοια την μητέρα του, πως όταν μάθει ότι τον εκτέλεσαν θα πικραθεί, καθώς δεν ειδοποίησαν την μητέρα του ότι τον εκτέλεσαν και τον έθαψαν, αλλά το έμαθε τυχαία από έναν δημοσιογράφο.

Στην παράσταση σας σκηνοθετεί ο γιος σας, Γ.Παπαγεωργίου. Μιλήστε μας για αυτή την συνύπαρξη επί σκηνής μάνας-γιου και ηθοποιού με τον σκηνοθέτη της.

Είναι μια πολύ σύνθετη σχέση, ούτως άλλως ηθοποιού με σκηνοθέτη. Εμείς την αντιμετωπίζουμε με χιούμορ ως μάνα με γιο. Όσον αφορά την συγκεκριμένη παράσταση μπαίνω σε αυτήν ενώ ήδη έχει παιχτεί με τεράστια επιτυχία στην Αθήνα, οπότε νομίζω πρέπει να είμαι υπάκουη και πειθαρχημένη.

Τον συμβουλεύετε;

Ναι! Τον συμβουλεύω, αλλά και τον συμβουλεύομαι και εγώ για κάποιες επιλογές που πρέπει να κάνω στο θέατρο, άλλωστε πλέον είμαστε συνάδελφοι.

Βγάζει νέα ταλέντα η Ελλάδα;

Βέβαια! Υπάρχει μια συνεχής ροή ταλέντου. Αυτός ο τόπος γεννάει ταλέντα, αλλά δυστυχώς, τώρα με την κρίση, τα υιοθετούν άλλοι… Η φυγή-έξοδος σε χώρες του εξωτερικού από νέα μυαλά πιστεύω έχει πάρει εδώ και καιρό εξαιρετικά ανησυχητικές διαστάσεις.

Σε τι επίπεδο θεωρείτε ότι βρίσκεται το θέατρο στη Θεσσαλονίκη;

Προσωπικά, θα ήθελα να έχει περισσότερες νεανικές ομάδες, όπως συμβαίνει κάτω στην Αθήνα που πραγματικά υπάρχει ένας ανεξέλεγκτος πλουραλισμός με τον αριθμό των ομάδων, αλλά των παραστάσεων που ανεβαίνουν. Πιστεύω ότι αυτό που γίνεται στην Αθήνα είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Νέοι συσπειρώνονται και δημιουργούν συνέχεια παρατάσεις. Στη Θεσσαλονίκη δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά στον αριθμό των θεατρικών σκηνών. Υπάρχει δισταγμός, φόβος, δεν είναι τόσο παθιασμένη η γενιά των ηθοποιών εδώ στη Θεσσαλονίκη ή νιώθουν ότι η πόλη δεν θα ανταποκριθεί; Πάντως αν το δεις λογικά και ψύχραιμα δεν δικαιολογείται μια πόλη με τόσο πολιτιστικό παρελθόν αυτή τη στιγμή τουλάχιστον να διατηρεί πολύ λίγες σε αριθμό θεατρικές ομάδες.

*«Αρίστος» στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ, από 22 Φεβρουαρίου

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.