, Τρίτη
19 Μαρτίου 2024

Χρύσα Καρακάνα: Ένας «παράδοξος» επισκέπτης «πάγωσε» τη ζωή μας

Έδω και ένα χρόνο η ζωή μας άλλαξε. Όσα γνωρίζαμε δεδομένα στη ζωή μας στη καθημερινότητα μας άλλαξαν . Όσα ονειρα -σχέδια που κάναμε ξαφνικά «πάγωσαν».
Μόνο για το βραχύ μέλλον μπορούμε να κάνουμε όχι τοσο σχέδια απλά ένα πλάνο κινήσεων.
Και όλα αυτά γιατί είχαμε έναν απροσδόκητο επισκέπτη στη ζωή μας,  έναν παράδοξο όπως λέμε στη ψυχολογία και αυτό ονομάζεται «πανδημία».  Παράξενη λέξη και μακρινή περισσότερο κινηματογραφική .  Δεν είναι όμως είναι μια πραγματικότητα.  Εισέβαλε απότομα στη ζωή μας και την άλλαξε.
Αρχίσαμε να ζούμε σαν τρόφιμοι φυλακών ή ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Ακολουθούμε κανόνες και οδηγίες με πολλούς περιορισμούς ιδιαίτερα των ελευθεριών μας και όλα αυτά κάτω από τη σκιά του φόβου . Ο τρόφιμος φυλακής ξέρει πως πρέπει να ακολουθήσει κανόνες και περιορισμό της ελευθερίας  του, γιατί πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του. Ο τρόφιμος του ψυχιατρικού ιδρύματος ένα μέρει θέλει να θεραπευτεί . Εάν όμως δεν είσαι τίποτα από τα δυο αναρωτιέσαι γιατί όλο αυτό.
Δυστυχώς, κανείς μας δε μπορεί να πάρει μια συγκεκριμένη απάντηση και κανείς δε μπορεί να μας τη δώσει ξεκάθαρα. Με αποτέλεσμα για να μπορέσουμε να αντέξουμε, ίδιαιτερα ψυχικά αρχίζουμε να συμπεριφερόμαστε σαν τρόφιμοι.
Υπακούμε σε εντολές και κανόνες δεν αντιδρούμε, γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να αντιδράσουμε. Έχουμε σταματήσει να δείχνουμε ενδιαφέρον για το μέλλον και ίδιαιτερα των πρακτικών σχεδίων . Οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν έντονη την έλλειψη ενδιαφέροντος για πολλά πράγματα εκτός των τετριμμένων στη ζωή τους. Υποταγή πολλές φορές σε εντολές χώρις διάθεση για αντίλογο . Παραμελούν πολλοί τις προσωπικές συνήθειες υγιεινής και αισθητικής . Ενδεχομένως κάποιοι αποδέχονται με ένα αίσθημα παραίτησης πως τα πράγματα  θα είναι ετσι χωρίς αλλαγές μόνο με περιοριστικούς κανόνες.
Επειδή αυτή η κατάσταση έχει παρατεταμένη διάρκεια, οι προαναφερόμενες συμπεριφορές είναι όμοιες με αυτές των ανθρώπων σε ιδρύματα η λεγόμενη ιδρυματική νεύρωση (Barton 1960) .
Έτσι οι άνθρωποι οι οποίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα μένουν και υποστηρίζουν ενα γεγονος γιατί το συνηθίζουν. Οι καθημερινές συμπεριφορές που ακολουθούνται πλέον και οι περιορισμοί των ελεύθερων κινήσεων δημιουργούν οικειότητα και αποδέχονται τον μικρόκοσμο τους. Έτσι η απαγόρευση-έλλειψη προσωπικών/κοινωνικών επαφών  τους οδηγεί να δίνουν περισσότερο ευχαρίστηση  στο να απολαύσουν ένα γλυκό, ένα ποτό ή ένα τσιγάρο παρά να αναζητήσουν την κοινωνική επαφή.
Πείθουμε από μόνοι μας  τον εαυτό μας, πως έχει ανάγκη τις μικρές απολαύσεις για να μπορέσει να αντιμετωπίσει όσο μπορούμε  το αίσθημα της απόσυρσης από τη ζωή μας. Προστατευουμε κοινώς τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αποδεχτούμε μια κατάσταση που δεν ήταν προσωπική μας επιλογή.
Η ζωή μας σε μια παύση απλά για να αντέξει η ψυχή μας την παράδοξη αυτή κατάσταση!

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.