Ένα ερώτημα ακούω παντού: Δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα σε αυτή την πόλη;
Εδώ και δύο μήνες η «Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη» είναι έξω, συστήνεται με την κοινωνία στο δρόμο. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε δυναμικά με τα στελέχη του συνδυασμού μας ένα μεγάλο κύκλο περιοδειών σε κάθε δημοτική κοινότητα, σε κάθε γειτονιά, συναντώντας, συζητώντας και καταγράφοντας τα προβλήματα, τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των δημοτών μας.
Βρεθήκαμε παντού: στην Τούμπα, στη Χαριλάου, στην Ανάληψη, στην άνω Πόλη, στην πλατεία Καλλιθέας, στη Ξηροκρήνη, στην Παναγία Φανερωμένη, στην παλιά Λαχαναγορά, στο ιστορικό κέντρο, στην πλατεία Άθωνος, στη Φράγκων, στη Βαλαωρίτου, στην Ερμού, στην Αγίου Δημητρίου, στην πλατεία Αριστοτέλους. Και συνεχίζουμε. Οφείλουμε να ακούσουμε, ώστε να είμαστε έτοιμοι την επόμενη ημέρα να δώσουμε βιώσιμες λύσεις στα προβλήματα που δυσκολεύουν την καθημερινότητα όλων μας. Προβλήματα που είναι κοινά, προβλήματα που γιγαντώνονται μέρα με την ημέρα, προβλήματα που δεν κρύβονται κάτω από το -επικοινωνιακό- χαλί του τικ τοκ και τις προεκλογικές ασφαλτοστρώσεις. Παντού εισπράττουμε την ίδια δυσφορία για το -μη- έργο της δημοτικής αρχής και τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών: «Εμείς κάνουμε τη δουλειά του Δημάρχου στην καθαριότητα», «όταν βλέπουν οι τουρίστες αυτή τη βρωμιά δεν θα έρθουν ξανά», «τόσα χρόνια μας δίνουν μόνο υποσχέσεις», αυτές είναι μόνο μερικά, ίσως τα πιο επιεική, από τα όσα ακούμε καθημερινά.
Και πως μπορεί να μπει φρένο στην αγανάκτηση, όταν οι εικόνες που αντικρίζουμε παντού είναι, τουλάχιστον, απογοητευτικές, αν όχι εξοργιστικές. Σκουπίδια παντού, βρώμικα σιντριβάνια, κλειστές δημόσιες τουαλέτες, σπασμένα πεζοδρόμια, ένας δήμος μη προσβάσιμος, εχθρικός απέναντι στους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες, χαμένος δημόσιος χώρος, κατειλημμένος άναρχα. Απογοητευτικές, τριτοκοσμικές εικόνες που προσβάλουν και διασύρουν την πόλη.
Ιδιαίτερα στον τομέα της καθαριότητας, δεν είναι τυχαίο πως σε κάθε δημοσκόπηση αξιολογείται από τους συμπολίτες μας ως το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, ενώ ακολουθεί το κυκλοφοριακό και ο βραχνάς των περιορισμένων θέσεων στάθμευσης. Ζητήματα που μπορεί να μην εμπίπτουν απόλυτα στην αρμοδιότητα του δήμου, πλην όμως, πολλά μπορούν και θα αλλάξουν την επόμενη ημέρα. Ήδη έχουμε αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις: Την πιστή, απαρέγκλιτη εφαρμογή του ωραρίου φορτοεκφόρτωσης. Τη λειτουργία, επιτέλους, ενιαίου συντονιστικού κέντρου σηματοδότησης. Τη διαρκή διεκδίκηση για την εξασφάλιση επαρκούς στελεχιακού δυναμικού για τη Διεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης. Τη δημιουργία θέσεων στάθμευσης σε αναξιοποίητα δημοτικά οικόπεδα. Την ενίσχυση της Δημοτικής Αστυνομίας.
Απέναντι στους δημότες με τους οποίους συνομιλούμε ξεκαθάρισα το εξής: Τώρα ήρθα να ακούσω. Μετά τις 20 Αυγούστου θα επιστρέψω με συγκεκριμένες, απτές δεσμεύσεις όπως αποτυπώνονται στο πρόγραμμα μας. Δεσμεύσεις που θα γίνουν πράξη. Γιατί εγώ έχω μάθει στη ζωή μου να δουλεύω βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Στην πολυετή προϋπηρεσία μου στον ιδιωτικό τομέα λειτουργούσα με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, πλάνο και δεσμεύσεις.
Εμείς ήρθαμε στις γειτονιές της πόλης για να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχουν δημότες α’ και β΄ κατηγορίας, πως θα είμαστε διαρκώς παρόντες, έτοιμοι να ανταποκριθούμε στο προσκλητήριο της ευθύνης. Η επόμενη ημέρα θα είναι διαφορετική. Με πολλή δουλειά, με στοχευμένες δράσεις σε κάθε γειτονιά. Και όπως όλοι μας, θα κριθούμε από το αποτέλεσμα.
Και ως επίλογο, επιτρέψτε μου να μοιραστώ κάτι που άκουσα σε μια περιοδεία από έναν συμπολίτη μας και με συγκίνησε, μου είπε: «Ήταν μια ωραία και καθαρή πόλη η Θεσσαλονίκη, έχει καταντήσει μια βρόμικη πόλη». Σε αυτό τον άνθρωπο υποσχέθηκα πως η πόλη μπορεί να αλλάξει.
Και θα αλλάξει!
Η πολιτική δεν είναι ανέξοδα λόγια.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
