O Αιμίλιος Χειλάκης μίλησε για την καριέρα του και την προσωπική του ζωή στην εμφάνισή του στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου.
Για τη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Αιμίλιος Χειλάκης ανέφερε: «Απατώ την Αθηνά (σ.σ. Μαξίμου) με την κωμωδία, βρήκα ερωμένη. Είναι σπουδαίο, είναι τεράστιο. Ο κόσμος περιμένει να με δει ‘Καπετάν Μιχάλη’, εγώ ήθελα όμως να δοκιμάσω αυτά που θαύμαζα στους φίλους μου στους μεγάλους κωμικούς. Το προσπάθησα και νομίζω τα κατάφερα. Είναι δύσκολο, θέλει ακρίβεια. Εγώ δεν είμαι ακριβής. Στο δράμα μπορείς αν είσαι λίγο πιο τεμπέλης, στην κωμωδία πρέπει να είσαι ακριβής, θέλει δουλειά. Νομίζω ότι αν επιστρέψω στο δράμα, ίσως θα έχω γίνει καλύτερος, θα έχω βρει μια ακρίβεια που μου έλειπε».
Επίσης, δήλωσε ότι η μετάβασή του στην κωμωδία στην αρχή ήταν δύσκολη: «Φοβήθηκαν οι άλλοι, εγώ όχι. Όταν προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε θίασο, ήθελα να έχω μόνο δραματικούς ηθοποιούς όχι κωμικούς. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, να κάνεις κωμωδία με δραματικούς ηθοποιούς. Ήθελα να δοκιμαστώ σε αυτό και η πίστη ανθρώπων όπως η Ελένη Καρακάση και ο σπουδαίος θίασος που έχω, πίστεψε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πάρα πολύ σοβαρά, να κάνουμε μια κωμωδία με φοβερή ακρίβεια και φέραμε αυτό το αποτέλεσμα. Όταν πας να κάνεις μια τέτοια κωμωδία, η οποία είναι φάρσα, ο άλλος λέει θα με κάνεις να γελάσω; Είναι πάρα πολύ δύσκολο και εγώ αυτό το θαύμαζα, θεωρούσα τους κωμικούς μας ηθοποιούς πολύ γενναίους».
Στη συνέχεια σημείωσε: «Υπάρχει μια περίοδος της ζωής μου που δε θέλω να τη θυμάμαι, ο Αιμίλιος εκείνης της περιόδου δεν είναι φίλος μου, ήταν ένα παιδί που ήταν λίγο πιο σκοτεινό, είχε πιστέψει για τον εαυτό του πράγματα τα οποία δεν ίσχυαν, αλλά με το που άρχισα να ασχολούμαι με τις παραγωγές κατέβηκα από το καλάμι. Ήταν το 2000, άρχισα να κάνω παραγωγές πιστεύοντας ότι είμαι πολύ πιο σπουδαίος από ό,τι μπορούσα να είμαι και η ζωή μού απέδειξε ότι δεν είσαι, είσαι ένας άνθρωπος κάλος, εργατικός, που προστατεύει τους συναδέλφους του. Δεν είσαι ο σπουδαιότερος ηθοποιός του κόσμου. Όσο και να θέλεις, έρχεται η ζωή να σου αποδείξει ότι δεν είσαι. Είναι ωραίο μάθημα αυτήν την στιγμή που καταλαβαίνεις ότι πρέπει να κατέβεις από το καλάμι που εσύ ο ίδιος ανέβηκες. Είναι η στιγμή της επαγγελματικής σου ενηλικίωσης και είμαι τυχερός που το βίωσα στα 30 μου».
Και πρόσθεσε: «Είχα τρεις εμπορικές αποτυχίες, καταστράφηκα οικονομικά εκεί το 2000, ενώ ήταν εξαιρετικές παραστάσεις. Μετά από 15 χρόνια ξανακαταστράφηκα οικονομικά, δεν έβαλα μυαλό, αλλά το έκανα με πλήρη γνώση ότι πηγαίνω να κάνω παράσταση όπου υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται, ενώ τότε το είχα κάνει για να αποδείξω ότι είμαι κάποιος. Τότε, το 2017, παίρνω τηλέφωνο τη μητέρα μου και της λέω “χρειάζομαι 12.000 ευρώ για να πληρώσω τους ηθοποιούς”. Δεν είχα να πληρώσω τους ηθοποιούς, μου τα έδωσε η μητέρα μου να είναι καλά. Έκανα μετά δύο παραγωγές για να ξεχρεώσω».
Επιπλέον, ο Αιμίλιος Χειλάκης συμπλήρωσε: «Προσπαθώ τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου να συντελούν σε έναν παράδεισο. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο συνεπής και προσηλωμένος σε έναν στόχο, αυτό το καταφέρνω. Όταν ηγείσαι των πραγμάτων οφείλεις να δημιουργείς ένα ασφαλές περιβάλλον για τους άλλους. Πρωταγωνιστής δεν είναι αυτός που έχει τα πολλά λόγια, είναι αυτός που έχει την ευθύνη των άλλων. Έχω δει τι δεν πρέπει να κάνω και κάνοντάς το είμαι πολύ χαρούμενος και γι’ αυτό μπορώ να ξεπερνάω τις δυσκολίες επί σκηνής».
Τέλος, ο Αιμίλιος Χειλάκης μοιράστηκε την άποψή του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.
«Θυμόμαστε αυτό το βάσανο που είχαμε περάσει και εμείς, με την Αθηνά, όταν κοιτάξαμε να υιοθετήσουμε, που δεν είναι καθόλου φιλικό προς τον άνθρωπο που έχει την ανάγκη να υιοθετήσει. Έχουμε σταματήσει 7 – 8 χρόνια. Η ταλαιπωρία είναι απίστευτη και σχεδόν σε αποτρέπει. Δεν μπορούσαμε να φύγουμε, να πάμε στο εξωτερικό να μπούμε στη διαδικασία υιοθεσίας που έχουν κάνει πολλοί φίλοι μας», είπε ο Αιμίλιος Χειλάκης.
Για τα ομόφυλα ζευγάρια, ο Αιμίλιος Χειλάκης είπε: «Σε ό, τι αφορά τους ανθρώπους οι οποίοι αγαπούν ανθρώπους το ίδιου φύλου, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να λυθεί σε πολύ βαθύτερα θέματα. Θυμάμαι τον Κώστα Φαλελάκη όταν πέθανε ο Μηνάς Χατζησάββας, που ήταν 30 χρόνια μαζί, δεν μπορούσε ο Κώστας να βρει τρόπο αυτά που είχαν κερδίσει δύο άνθρωποι μαζί, που ζούσαν μαζί, μια οικογένεια ήταν ο Μηνάς και ο Κώστας, δεν μπορούσε γιατί τα διεκδικούσε η οικογένεια εξ αίματος του Μηνά. Δεν μπορεί να μη λυθεί το πρόβλημα αυτό των ανθρώπων που είναι χρόνια μαζί, ζουν μαζί και μοιράζονται τη ζωή τους. Αυτό λοιπόν μπορεί να οδηγήσει στον γάμο των ομοφύλων; Ωραία. Μπορεί να οδηγήσει σε μια πολιτική διαδικασία γάμου; Πρέπει να οδηγηθούμε εκεί γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ζωές μαζί και στο τέλος κάποιος ξάδερφος πάει να πάρει την περιούσια δύο ανθρώπων που δεν του ανήκει».
Στο τέλος, ολοκλήρωσε λέγοντας: «Όσον αφορά την υιοθεσία, άσε τα ομόφυλα ή τα ετερόφυλα ζευγάρια, η υιοθεσία πρέπει να επιβάλλεται ακόμα και σε οικογένειες οι οποίες έχουν παιδιά. Είναι δυνατόν να μιλάμε ότι υγιείς άνθρωποι θα μπορέσουνε να έχουνε παιδιά, να τα μεγαλώσουν και δεν τους αφήνουμε γιατί πρέπει να πάνε σε “υγιείς” οικογένειες ετερόφυλες; Τι ορίζει την υγεία στην οικογένεια όταν δεν υπάρχει αγάπη; Η αγάπη είναι η μόνη υγεία σε μια οικογένεια, το νοιάξιμο. Όταν υπάρχει, πρέπει αυτό να επιβραβευτεί. Είναι χυδαίο να μπαίνουμε σε μια αντιπαράθεση για το τι είναι το σωστό ή το λάθος. Ας μιλήσουμε για την αγάπη. Όταν άνθρωποι αγαπιούνται, μπορούν να δημιουργήσουν υγιείς οικογένειες».
