Στην πορεία της ελληνικής πολιτικής, τα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται να έχουν χάσει τον δρόμο τους και οδεύουν, χωρίς κατεύθυνση και σκοπό.
Ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν κοινωνικά ζητήματα που καίνε, οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης δείχνουν ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από μια συλλογή διαπληκτιζόμενων οντοτήτων, χωρίς συνεκτικές πολιτικές και εποικοδομητικές ιδέες. Απέναντι σ’ αυτά η κυβέρνηση στέκεται ως φάρος σταθερότητας και προόδου, εργαζόμενη ακούραστα για να διαπλεύσει η χώρα και το έθνος τα ταραγμένα νερά.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν πολιτική κακοφωνίας κι ανικανότητας. Είναι γρήγοροι στο να επικρίνουν, αλλά οδυνηρά αργοί στο να συνεισφέρουν προτάσεις ουσίας και βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Είτε πρόκειται για την οικονομική ανάκαμψη, τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης, τις εκπαιδευτικές τομές, τα κοινωνικά στερεότυπα δεκαετιών, είτε για πιεστικά κοινωνικά ζητήματα όπως ο αυξανόμενος αριθμός γυναικοκτονιών στην χώρα μας, η αντιπολίτευση είναι εμφανώς απούσα στην παροχή απτών λύσεων. Αντίθετα, τα μέλη της επιδίδονται σε μια καταστροφική μορφή πολιτικοποίησης που δίνει προτεραιότητα στα στενά τους συμφέροντα έναντι της ευημερίας του έθνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ στέκει αμήχανος μπροστά στην επικαιρότητα, απασχολούμενος με εσωτερικά ζητήματα, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα την στρατηγική του ήττα, το ΠΑΣΟΚ παλεύει να ανεβάσει τα ποσοστά του και δέσμιο του αμαρτωλού και βεβαρυμένου παρελθόντος του παριστάνει ότι μπορεί να διαμορφώσει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, χωρίς να πείθει, η Ελληνική Λύση επιδίδεται σε φθηνές προσωπικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού και σε μυθοπλασίες, δεισιδαιμονίες και δαιμονολογίες, το ΚΚΕ είναι κολλημένο σε μία παρωχημένη κοινωνική τάχα ανατροπή που η κοινωνία έδειξε επανειλημμένα ότι δεν θέλει, ενώ η ΝΙΚΗ ασχολείται με το ντοκιμαντέρ γνωστής εταιρείας ψυχαγωγίας για τον Μέγα Αλέξανδρο, που τον παρουσιάζει ως ομοφυλόφιλο, με το γεγονός ότι τα σχολικά βιβλία ζητούν από τα παιδιά να γράψουν μία ιστορία για την Κοκκινοσκουφίτσα και με καρικατούρες που δεν τιμούν αλλά προσβάλλουν την θρησκεία. Και ο Έλληνας πολίτης αναρωτιέται πότε θα έχει σοβαρή αντιπολίτευση, που θα λειτουργεί σύμφωνα με το αξίωμα της, όπως επιβάλλει το δημοκρατικό πολίτευμα.
Στο ζήτημα της οικονομικής ανάκαμψης, η Ελλάδα βγαίνει αργά αλλά σταθερά από τις σκιές μιας ακρωτηριαστικής οικονομικής κρίσης, χάρη στις πολιτικές της κυβέρνησης. Ενώ η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει ολοκληρωμένα μέτρα για την προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη σταθεροποίηση της οικονομίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης παραμένουν παγιδευμένα και αυτάρεσκα σε ένα ξεπερασμένο αφήγημα. Η ρητορική τους είναι μια παλινδρόμηση αποτυχημένων ιδεολογιών και κενών υποσχέσεων που δεν κάνουν τίποτα για να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα οικονομική πραγματικότητα. Αντί να συνεισφέρουν στην ανάκαμψη, επιδιώκουν να την υπονομεύσουν με αβάσιμες κατηγορίες, μυθεύματα και τρομοκρατήματα. Η Ελλάδα μεταβάλλεται συνεχώς, και η αντιπολίτευση παραμένει σταθερά κολλημένη στο παρελθόν.
Η αντιμετώπιση χρόνιων κοινωνικών παθογενειών και κρίσιμων προβλημάτων που γεννάει η εποχή μας, αποκαλύπτουν πόσο αποσυνδεδεμένη είναι η αντιπολίτευση από τις ανάγκες του λαού. Η προληπτική προσέγγιση της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, των αυξανόμενων ποσοστών εγκληματικών ενεργειών, και δη από ανήλικους, της ενδοσχολικής βίας, με αυξημένη χρηματοδότηση και επέκταση των παρεχόμενων υπηρεσιών, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αμυδρή απάντηση της αντιπολίτευσης, που καταφεύγει σε εκφοβισμούς και εντυπωσιασμούς, διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη του κοινού, προκαλώντας ανώφελο κι επικίνδυνο πανικό.
Η εκπαίδευση, ο ακρογωνιαίος λίθος, η παράδοση και το όπλο της Ελλάδας, είναι ένας άλλος τομέας όπου η ανικανότητα της αντιπολίτευσης είναι εμφανής. Ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να ενισχύσει την εκπαιδευτική υποδομή, να εισαγάγει καινοτόμα προγράμματα σπουδών, όπως η προσέλκυση των ιδιωτικών πανεπιστήμιων στην Ελλάδα και να εξασφαλίσει ίση πρόσβαση για όλους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης απλά και εδώ παίζουν επιπόλαια κι ανεύθυνα. Επικρίνουν τις μεταρρυθμίσεις χωρίς εποικοδομητική ανατροφοδότηση ή εναλλακτικές λύσεις, δείχνοντας αδυναμία να συμμετάσχουν σε ουσιαστικές συζητήσεις πολιτικής.
Τέλος, όσον αφορά τη διαχείριση στερεότυπων και κολλημένων αντιλήψεων της κοινωνίας, καταφανώς αυτές ενισχύονται από τα κόμματα, ειδικά του δεξιού φάσματος της αντιπολίτευσης, όπου οι συνεχείς, ρατσιστικές και φοβικές δηλώσεις των στελεχών τους ανάγονται σε ζήτημα πολιτικής και ψηφοθηρίας.
Η κυβέρνηση, παρά τις πολυάριθμες προκλήσεις που αντιμετωπίζει, έχει επιδείξει με συνέπεια τη δέσμευσή της για την αντιμετώπιση των πραγματικών ζητημάτων που έχουν σημασία για τον ελληνικό λαό. Μέσα από ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες πολιτικές και αποφασιστική δράση, κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα σε μια πορεία σταθερότητας και ανάπτυξης. Χάρη στην Νέα Δημοκρατία, η διεθνής κοινότητα και η Ευρώπη δίνει και πάλι ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα. Έτσι να συνεχίσουμε. Σταθερά, τολμηρά, μπροστά για μία θέση στην Ευρώπη του μέλλοντος, γιατί «Δύναμη στην Ευρώπη, σημαίνει δύναμη για την Ελλάδα».
