Είναι από τις ιστορίες που δεν συναντάς συχνά. Πατέρας και υιός να βρίσκονται στην ίδια ομάδα, σε διαφορετικά βέβαια πόστα και να επιτυγχάνουν τον μεγάλο στόχο της χρονιάς: την άνοδο στη Super League.
Ο πατέρας, Αλέκος Βοσνιάδης, από τη θέση του προπονητή και ο γιος, Παναγιώτης από τη θέση του τερματοφύλακα συνέβαλαν μαζί φυσικά με όλα τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου να επαναφέρουν την Athens Καλλιθέα στη Super League μετά από 18 ολόκληρα χρόνια. Αμφότεροι, με καταγωγή από την Τριανδρία Θεσσαλονίκης πανηγύρισαν με την ψυχή τους την επιτυχία αυτή, έχοντας εκτός των άλλων γράψει και μία ξεχωριστή σελίδα στο δικό τους προσωπικό βιβλίο επιτευγμάτων, όντας σε μία συνύπαρξη που δεν συναντάμε και τόσο συχνά στα ελληνική πεπραγμένα.
Ο Παναγιώτης Βοσνιάδης μίλησε αποκλειστικά στην karfitsa για όλα όσα βίωσε φέτος και φανέρωσε τους επόμενους του στόχους που θα είναι σε διαφορετική ομάδα!
– Παναγιώτη πως είναι να κατακτάς έναν τίτλο, μία άνοδο, έχοντας για προπονητή και πρωτεργάτη αυτής τον ίδιο σου τον πατέρα;
«Είναι κάτι που σίγουρα το κάνει ακόμα πιο γλυκό. Βέβαια θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως εντός γηπέδου δεν υπάρχει σχέση πατέρα και γιου. Στο γήπεδο είναι ο προπονητής μου και εγώ είμαι ποδοσφαιριστής του. Παρόλα αυτά η χαρά σίγουρα είναι μεγάλη. Πετύχαμε έναν μεγάλο στόχο ετών. Η Athens Καλλιθέα μετά από 18 χρόνια είναι και πάλι στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου και νιώθω χαρούμενος που τόσο εγώ, όσο και ο πατέρας μου βάλαμε τα ονόματά μας δίπλα σε αυτή την μεγάλη επιτυχία του συλλόγου. Παλέψαμε και μοχθήσαμε όλη τη σεζόν γι’ αυτό και το φινάλε ήταν το πιο γλυκό τέλος μιας πορείας ετών».
– Γνωρίζεις πως δεν είναι και τόσο σύνηθες τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα ένας ποδοσφαιριστής σε μία επαγγελματική κατηγορία να έχει για προπονητή τον πατέρα του. Πως διαχειρίστηκες εσύ αυτή την κατάσταση;
«Για μένα ήταν κάτι πολύ απλό. Καταρχάς με τον πατέρα μου είχαμε συνεργαστεί και παλιότερα στον Ηρακλή. Οπότε το είχα ζήσει. Από ‘κει και πέρα, όταν είσαι επαγγελματίας κάθε προσωπική σχέση πηγαίνει στην άκρη. Ο Αλέκος Βοσνιάδης είναι πατέρας μου, αλλά όπως είπα στο γήπεδο ήταν ο προπονητής μου».
– Ήσουν τρία χρόνια στην Καλλιθέα, έζησες από πρώτο χέρι την μεγάλη προσπάθεια αυτών των ετών μέχρι τον τελικό στόχο. Πως ήταν η εμπειρία σου αυτή;
«Πραγματικά το απόλαυσα. Η Καλλιθέα μετά την έλευση των αδερφών Φιλιππάκου δεν θύμιζε σε τίποτα μία ομάδα της Super League 2. Είχε υποδομές, οργάνωση, επαγγελματισμό στοιχεία δηλαδή που ανήκουν στην Super League. Δυστυχώς τα δύο πρώτα χρόνια δεν τα καταφέραμε. Φέτος όμως ήταν η χρονιά μας. Είχαμε καλή ομάδα, ισχυρά αποδυτήρια, νοοτροπία νικητών και θα έλεγα πως φτάσαμε εύκολα σχετικά στον τελικό μας στόχο».
– Σε προσωπικό επίπεδο τι κέρδισες όλα αυτά τα χρόνια;
«Αρκετά πράγματα. Εκτός από εμπειρίες, βρήκα ένα οικογενειακό κλίμα. Μία ομάδα που σε έκανε να απολαμβάνεις το επάγγελμα και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Από ‘κει και πέρα η Καλλιθέα με έκανε πρωταθλητή και είναι μία σεζόν ή αν προτιμάτε μία συνολική εμπειρία που για μένα ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας μου. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους του συλλόγου και ιδιαίτερα τους Πέτρο Φιλιππάκο, Γιώργο Ανδρεάδη που ήταν πάντα εκεί για όλους για να μην μας λείψει τίποτα και φυσικά τον προπονητή μου (τερματοφυλάκων) Γιώργο Σουλογάνη που ήταν κι αυτός που με έφερε στην Καλλιθέα».
– Το μέλλον σου θα είναι στην Καλλιθέα ή θα αλλάξεις ομάδα;
«Το συμβόλαιό μου ολοκληρώθηκε. Έγιναν συζητήσεις όλο αυτό το διάστημα για το αν θα προχωρήσουμε στην ανανέωση της συνεργασίας μας. Δεν βρέθηκε η χρυσή τομή, όμως αποχωρώ σαν φίλος από την ομάδα. Πλέον είμαι ελεύθερος και αναζητώ την επόμενη πρόκληση της καριέρας μου. Νιώθω καλά, έχω εμπιστοσύνη σε εμένα και το μόνο που θέλω είναι να πάω σε μία ομάδα που θα με κάνει να νιώσω κομμάτι της και θα μου παρέχει σιγουριά. Το κυριότερο για έναν ποδοσφαιριστή είναι αυτό να απολαμβάνει αυτό που κάνει».
– Αθήνα λοιπόν ή Θεσσαλονίκη;
«Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι μου, εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα. Πέρασα ωραία στην Αθήνα, έχει τα καλά της, έχει και τα δύσκολά της. Η ζωή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι τέτοια που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Θα δούμε, κανείς δεν ξέρει το μέλλον. Έχω κάποιες επαφές με ομάδες, αλλά δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο για την ώρα».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
