Όσοι Θεσσαλονικείς, κυρίως, ευτύχησαν να περάσουν τα καλοκαίρια από την εποχή των 80s στη Χαλκιδική θα κατανοήσουν το μέγεθος της στεναχώριας τους σήμερα.
Μηδέ εξαιρουμένων όσων διαθέτουν κάποια εξοχική κατοικία. Ο υπερτουρισμός είναι ζήτημα, αλλά το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) τα 2 εκατομμύρια που εισρέουν σχεδόν κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία. Αναλογικά, οι τουρίστες εκ του βορρά προτιμούσαν την οδική κάθοδο από τα 90s και τούδε στη Β. Ελλάδα με τη Χαλκιδική να προσελκύει το μεγαλύτερο μερίδιο αυτών. Το πρόβλημα είναι οι αυτοδιοικητικοί που κλήθηκαν να διαχειριστούν πακτωλό εκατομμυρίων για την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος.
Αν η έννοια της αναβάθμισης ερμηνεύεται ως Μυκονοποίηση της Χαλκιδικής, τότε οι αιρετοί αυτοδιοικητικοί κυρίως, πλανώνται πλάνη οικτρά. Η Χαλκιδική, ως τόπος είναι ένας γλυκός τόπος, τον τόνο πάντοτε τον έδιναν οι Βορειολλαδίτες, κατά βάση Θεσσαλονικείς λόγω της γειτνίασης αφενός, κι αφετέρου της απόστασής τους από τη νησιωτική χώρα. Και το πρόβλημα, δεν είναι φυσικά η απόσταση όσο η πρόσβαση σ’ αυτήν συνδυαστικά με την ακρίβεια των ναύλων. Διότι αν εγώ χρειάζομαι για μια τετραμελή οικογένεια να μεταβώ στην Πάρο πχ. είτε οδικώς και ακτοπλοϊκώς με αυτοκίνητο, είτε αεροπορικώς χωρίς αυτοκίνητο, ξεκινώ με ένα πάγιο έξοδο 700 στην καλύτερη έως 800 ευρώ, δίχως κόστος διαμονής. Μόνο μετάβασης…
Όσο κι αν μας πληγώνει, η Χαλκιδική εμάς ιδιαίτερα τους Θεσσαλονικείς, δεν μπορούμε να μην την επισκεφτούμε. Ακόμη κι αν κάθε επίσκεψη ισοδυναμεί με σφάχτη κολικού. Αφήστε την ακρίβεια για την οποία έχω ξαναγράψει, βλέποντας το booking μια «προσφορά» 1800 ευρώ για αυτό το Σαββατοκύριακο, δηλαδή ουσιαστικά off season ή έστω στο τέλος της prime περιόδου, κάπου σε μια μεζονέτα δυο δωματίων με ιδιωτική γούρνα – συγγνώμη – πισίνα σε κάποιον οικισμό της Κασσάνδρας. Εκείνο που δε θα μπορούσα να ανεχτώ, είναι τα σκουπίδια και η λειψυδρία όταν μόνο για την αποκατάσταση ΧΑΔΑ και βιολογικών έχουν διατεθεί κονδύλια πολλών εκατομμυρίων. Όταν για το πολυθρύλητο έργο του Χαβρία που θα έλυνε το πρόβλημα της υδροδότησης στα 3/5 του νομού, τσακώνονται ακόμη αυτοδιοικητικοί και πρώην αυτοδιοικητικοί που τώρα μετακόμισαν στην κεντρική σκηνή για την επιλογή των χωριών και των οικισμών που θα «ξεδιψάσουν» ενώ το έργο 100 εκατ. ευρώ κινδυνεύει να απενταχθεί από τα κοινοτικά προγράμματα λόγω αδράνειας. Δυσκολεύομαι να ανεχτώ την διείσδυση όλων των εισαγόμενων βαλκάνιων παραβατικών, υποδίκων και καταδίκων για κακουργηματικές πράξεις, να βγάζουν κουμπούρια μέσα σε μπαρ της Χανιώτης, να κινδυνεύουν γυναικόπαιδα έως και βρέφη επειδή κάποιοι «πρησμένοι» εκ βορρά, αποφάσισαν να λύσουν μαφιόζικα τηις διαφορές τους. Δεν ανέχομαι τη δήμαρχο Κασσάνδρας να δηλώνει «αδυναμία» επιβολής του νόμου, αδειοδοτώντας παραβατικούς είτε ιδιοκτήτες μπαρ, είτε λούνα παρκ, είτε επιχειρηματίες κατασκηνώσεων με αποτέλεσμα να θρηνούμε σήμερα το χαμό δυο παιδιών. Κι όσο για τις απειλές που δήλωσε ότι δέχεται από όλα αυτά τα κακοποιά στοιχεία που όμως η ίδια και το σύστημα διοίκησής της – όπως και προκατόχων της – δέχτηκε και ανέθρεψε, μπορώ να εκφράσω τη συμπάθειά μου ανθρωπίνως. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ομολογία αναποτελεσματικότητας αν όχι ανικανότητας και σ’ αυτές τις περιπτώσεις όταν συνήθως υπάρχει ευθιξία, υποβάλλεις την παραίτησή σου.
Χωρίς να αποτελεί πανάκεια, θέτω έναν προβληματισμό και ταυτόχρονα μια πρόταση προς την κεντρική κυβέρνηση για τη διαχείριση του τουριστικού προϊόντος σ’ αυτούς τους νομούς. Διότι – αποδείχθηκε στην πράξη – πως ο τουριστικός σχεδιασμός και όλες οι συνέπειες αυτού, περιοχών όπως η Χαλκιδική κι ίσως Πιερία, Θεσσαλία, θα ήταν υπερβολικό και μάλλον ακατάλληλο να ανατίθεται σε τοπικούς αυτοδιοικητικούς οι οποίοι έχουν το σύνδρομο του κοντοχωριανισμού. Είναι τυχαίο, ότι δυο πρώην δήμαρχοι δήμων της Χαλκιδικής κατηγορούνται για απιστίες και κακοδιαχειρίσεις πολλών εκατομμυρίων σε κακουργηματικό βαθμό;
Κι αν ακόμη και για αυτά η κοινή γνώμη μένει απαθής βραχυκυκλωμένη στη δική της βίαιη καθημερινότητα, ας αναλογιστεί τουλάχιστο τις συνέπειες μιας επαγωγικά εξελισσόμενης προσπάθειας εκφυλισμού ενός ευλογημένου τόπου: Την οδύνη οικογενειών που έχασαν ό,τι πολυτιμότερο διέθεταν εξαιτίας μιας μερίδας ανίκανων αυτοδιοικητικών που κάθε χρόνο προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
