Οι πρώτες 100 ημέρες του Ντόναλντ Τραμπ στη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο αποτυπώνονται με μικτό πρόσημο στις δημοσκοπήσεις. Η αποδοχή του κινείται στο 44%, χαμηλότερη κατά 7 μονάδες από την ημέρα ορκωμοσίας του, αλλά παραμένει πάνω από τα ποσοστά εμπιστοσύνης προς τους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο. Κυρίαρχο ζήτημα πίσω από τη φθορά του δεν είναι άλλο από την οικονομία και τους νέους δασμούς, οι οποίοι –παρά τη στρατηγική τους στόχευση– προκαλούν εσωτερική ανασφάλεια.
Τραμπ: Οι δασμοί και το ρίσκο της επιμονής
Η επιλογή Τραμπ να προχωρήσει σε νέους δασμούς τον Απρίλιο συνοδεύτηκε από ρητορική προστατευτισμού και αναφορά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης της αμερικανικής παραγωγικής βάσης. Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ipsos, 6 στους 10 Αμερικανούς θεωρούν ότι η πολιτική αυτή θα έχει επίπονες συνέπειες, ενώ μόλις το 20% εκτιμά ότι θα αποδώσει θετικά στο άμεσο μέλλον.
Η οικονομία υπήρξε ανέκαθεν το ισχυρότερο πολιτικό όπλο του Τραμπ. Οι ψηφοφόροι θυμούνται ακόμα τα προ πανδημίας επιτεύγματα της πρώτης του θητείας και τον εμπιστεύονται περισσότερο από κάθε άλλο για θέματα ανάπτυξης. Η επιμονή όμως στους δασμούς, με την παρούσα παγκόσμια συγκυρία, προκαλεί φόβο στην κοινωνία – λέξη που χρησιμοποίησαν 7 στους 10 ερωτηθέντες για να περιγράψουν τη σημερινή κατάσταση.
Το «πείραμα Μασκ» και το μέτωπο της διαφθοράς
Εκτός της οικονομίας, η επιλογή Τραμπ να αναθέσει την ατζέντα της διαφάνειας στον Έλον Μασκ φαίνεται να μην αποδίδει –τουλάχιστον επικοινωνιακά. Το κοινό κρίνει σε μεγάλο βαθμό ανεπαρκή την έως τώρα παρουσία του Μασκ στον ρόλο αυτόν, με 7 στους 10 να δηλώνουν ότι δεν έχει υπάρξει ουσιαστική πρόοδος.
Ο Λευκός Οίκος φέρεται ήδη να σχεδιάζει αλλαγές, με απομάκρυνση του επιχειρηματία από το προσκήνιο της πολιτικής διαχείρισης. Η ιδέα ενός «αντισυστημικού προσώπου» στο ζήτημα της διαφθοράς αποδείχθηκε επικοινωνιακά χρήσιμη προεκλογικά, αλλά πρακτικά δύσκολη στην εφαρμογή, ιδίως με θεσμικά και κομματικά κριτήρια.
Μεταναστευτικό: η φωτεινή εξαίρεση
Σαφής υπεροχή για τον πρόεδρο καταγράφεται στο μεταναστευτικό, τομέα όπου 6 στους 10 Αμερικανούς εγκρίνουν την πολιτική του. Η ενίσχυση των συνόρων, η αυστηροποίηση των διαδικασιών και το ξεκάθαρο μήνυμα προς τρίτες χώρες φαίνεται να βρίσκουν ευρεία απήχηση, ακόμα και σε ανεξάρτητους ψηφοφόρους. Τα υψηλά αυτά ποσοστά λειτουργούν αντισταθμιστικά στην συνολική εικόνα του Τραμπ και του επιτρέπουν να διατηρεί μια σταθερή, ισχυρή βάση υποστήριξης, πάνω από το κρίσιμο όριο του 40%.
Οι Δημοκρατικοί: λίγα κέρδη, μεγάλη φθορά
Παρά τα σημάδια φθοράς στον Τραμπ, οι Δημοκρατικοί δεν εμφανίζουν δυναμική ανάκαμψη. Αν και διατηρούν οριακό προβάδισμα 1–3 μονάδων στη λεγόμενη “γενική ψήφο”, αυτό δεν επαρκεί για να φέρει πολιτική ανατροπή στις ενδιάμεσες εκλογές του 2026. Την ίδια ώρα, μόνο 30% των πολιτών εμπιστεύονται τους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο για τη διαχείριση των προβλημάτων της χώρας – έναντι 37% που εμπιστεύονται τον Τραμπ και 30% που απορρίπτουν και τους δύο.
Η γενικευμένη δυσπιστία προς το πολιτικό σύστημα ενισχύει την εικόνα του Τραμπ ως μόνης σταθερής πολιτικής προσωπικότητας με αναγνωρίσιμες θέσεις – όσο κι αν αυτές προκαλούν αντιδράσεις. Η διαρκής αποτυχία των Δημοκρατικών να διαμορφώσουν προγραμματικό λόγο με πολιτικό βάθος καθιστά μέχρι στιγμής ασταθές το σενάριο επανεκλογής τους στον έλεγχο της Βουλής.
Τραμπ: Πρόεδρος με ζητήματα, αλλά χωρίς αντίπαλο
Ο Ντόναλντ Τραμπ συμπληρώνει τις πρώτες του 100 ημέρες με κρίσιμες προκλήσεις και αυξημένες προσδοκίες. Η επιμονή του στην ατζέντα των δασμών και η δυσκολία εφαρμογής του σχεδίου πάταξης της διαφθοράς έχουν περιορίσει την αποδοχή του. Ωστόσο, σε βασικούς πολιτικούς τομείς –όπως η μετανάστευση και η αντισυστημική ταυτότητα– παραμένει κυρίαρχος στο εκλογικό του κοινό.
Σε κάθε περίπτωση, η έλλειψη αξιόπιστου αντιπάλου σε συνδυασμό με την ασθενική παρουσία των Δημοκρατικών τον καθιστούν ακόμα το κεντρικό πρόσωπο της αμερικανικής πολιτικής σκηνής – είτε αρέσει είτε όχι.
