Μία πρωτοβουλία θεσμικής και πολιτικής βαρύτητας έχει ξεκινήσει στο Παρίσι, καθώς ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού άνοιξε επίσημα τον κύκλο διαβουλεύσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς για τη δυνητική αναμόρφωση του εκλογικού συστήματος. Στόχος του είναι να διαπιστωθεί αν υπάρχουν όροι ευρύτερης συναίνεσης για ένα μοντέλο που θα κινείται προς την κατεύθυνση της απλής αναλογικής με σταθεροποιητικά χαρακτηριστικά, όπως κάποιο μπόνους για το πρώτο κόμμα.
Η αρχή έγινε σήμερα με τη συνάντηση του Μπαϊρού με τους ηγέτες του Εθνικού Συναγερμού, Μαρίν Λεπέν και Ζορντάν Μπαρντελά, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της αλλαγής, υπό τον όρο ότι διασφαλίζεται η κυβερνησιμότητα μέσω ενίσχυσης του πρώτου κόμματος. Αύριο έχει προγραμματιστεί συνάντηση με τον Γκάμπριελ Ατάλ, πρόεδρο του προεδρικού κόμματος της «Αναγέννησης», ο οποίος, αν και δεν απορρίπτει τη συζήτηση, διατηρεί επιφυλάξεις ως προς τον χρόνο και το πολιτικό πλαίσιο της αλλαγής.
Σταυροδρόμι για τον εκλογικό νόμο και την κυβέρνηση
Η πρωτοβουλία του Μπαϊρού, ο οποίος διαχρονικά έχει ταχθεί υπέρ της απλής αναλογικής, δεν είναι άσχετη με τις εσωτερικές πιέσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και την ανάγκη αποτροπής μιας νέας πρότασης μομφής. Η Γαλλία βρίσκεται σε μια περίοδο εύθραυστης κοινοβουλευτικής ισορροπίας, καθώς η προεδρική πλειοψηφία δεν διαθέτει απόλυτο έλεγχο στη Βουλή και η κοινωνική κόπωση από μεταρρυθμίσεις όπως το συνταξιοδοτικό έχει ενισχύσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η αναζήτηση συναίνεσης για ένα νέο εκλογικό σύστημα ενδέχεται να λειτουργήσει ως βαλβίδα πολιτικής αποσυμπίεσης, ενώ παράλληλα φέρνει στο προσκήνιο το διαχρονικό γαλλικό δίλημμα μεταξύ αναλογικής εκπροσώπησης και κυβερνητικής σταθερότητας.
Το ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο
Η Γαλλία δεν είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που εξετάζει μεταρρυθμίσεις στον εκλογικό της νόμο. Σε μια περίοδο όπου οι πολυκομματικές συνθέσεις γίνονται συχνότερες και η κοινωνική αποσύνδεση με τα κόμματα εντείνεται, το ζήτημα του εκλογικού συστήματος αποκτά νέα σημασία ως εργαλείο εμπιστοσύνης και διακυβέρνησης.
Αναλυτές στη Γαλλία επισημαίνουν ότι, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των διαβουλεύσεων, ο Μπαϊρού κερδίζει πολιτικό χρόνο και ενισχύει το προφίλ του ως θεσμικού διαμεσολαβητή, σε μια συγκυρία που η ριζοσπαστική δεξιά και η άκρα αριστερά ενισχύονται, αλλά αδυνατούν να συγκροτήσουν πλειοψηφικά σχήματα.
