Μεσαίο, Λαγκαδάς, Βουρβουρού. Και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Του Δημήτρη Δραγώγια
Στην αρχή ήταν το Μεσαίο. Μετά ο Λαγκαδάς. Και τώρα η Βουρβουρού. Αν οι πυρκαγιές του καλοκαιριού μπορούσαν να διαλέξουν τακτικό ωράριο, ο νομός Θεσσαλονίκης θα είχε ήδη κλείσει βάρδιες για φέτος.
Μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες, ο Νομός μετατράπηκε σε θερμή εστία υποψιών – και όχι μόνο κυριολεκτικά. Οι φλόγες που ξεπήδησαν διαδοχικά σε περιοχές όπως το Μεσαίο (με την αγωνιώδη αποτροπή εξάπλωσης την τελευταία στιγμή), η δασική περιοχή του Λαγκαδά και πιο πρόσφατα το παραδεισένιο τοπίο της Βουρβουρούς, έχουν αρχίσει να ανάβουν (pun intended) όχι μόνο δάση αλλά και υποψίες.
Γιατί, ας το πούμε και λίγο σαλονικιώτικα: Τι καπνό φουμάρουν αυτοί οι εμπρησμοί;
Η πιο πρόσφατη πυρκαγιά στη Βουρβουρού, που ξέσπασε μεσημέρι-μεσημεράκι, σαν να περίμενε την ώρα κοινής ησυχίας, κατέκαψε πευκοδάσος στην περιοχή Λιβάρι και κινητοποίησε ολόκληρο το πυροσβεστικό σύμπαν: 14 αεροσκάφη, 5 ελικόπτερα, δεκάδες οχήματα, πεζοπόρα τμήματα, ακόμα και Βούλγαρους δασοκομάντος. Η φωτιά περιορίστηκε, ευτυχώς, πριν αγγίξει κατοικημένες περιοχές – αλλά το αποτύπωμα στο δάσος έμεινε.
Το περίεργο; Δεν πρόκειται για μοναχικό περιστατικό. Ούτε για μεμονωμένη «κακιά στιγμή». Οι τρεις φωτιές του τελευταίου διαστήματος παρουσιάζουν μερικές ύποπτες… ομοιότητες:
- Ξεσπούν σε περιοχές με πλούσια βλάστηση ή/και «αξία» (τουριστική, οικιστική, κτηματική).
- Ανθίζουν εντός εργάσιμων ωρών, την ώρα που η φύση δεν προλαβαίνει να φωνάξει «βοήθεια».
- Και πάντα υπάρχει ένα «κάτι» που πήγε «στραβά»: ένας καθαρισμός με καταστροφέα, ένα κάψιμο ξερών, μια σπίθα χωρίς καμία τύχη.
Στη Βουρβουρού, η φωτιά φέρεται να προκλήθηκε από 45χρονο εργάτη που χειριζόταν μηχάνημα αγροτικών εργασιών κοντά σε δάσος. Συνελήφθη. Οι αρχές έπραξαν τα δέοντα. Όπως και στην περίπτωση του Μεσαίου, όπου οι υπηρεσίες επενέβησαν εγκαίρως. Και στον Λαγκαδά, όπου η φωτιά κατασβέστηκε πριν γίνει ανεξέλεγκτη. Η Πυροσβεστική, οι εθελοντές και οι τοπικές αρχές φαίνεται να λειτουργούν (επιτέλους) με αντανακλαστικά που δεν μοιάζουν με… Αύγουστο.
Το μόνο που δεν έχει ακόμα εντοπιστεί είναι το «γιατί» πίσω από τις εστίες.
Γιατί τόσο κοντά η μία στην άλλη;
Γιατί τόσο έτοιμες να ξεσπάσουν – αλλά και τόσο «πρόχειρες» ώστε να μην ολοκληρώσουν (ευτυχώς) το καταστροφικό τους έργο;
Μήπως πρόκειται για εμπρησμούς;
Δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι σκιές. Οι ίδιες που περπατούν σε δασικές εκτάσεις με GPS, βλέπουν χωράφια που πρέπει να «ξεκαθαρίσουν» ή μυρίζουν… ανάπτυξη και τουριστικό δυναμικό πίσω από το πευκοδάσος. Δεν έχουμε αποδείξεις – αλλά η συχνότητα των περιστατικών γεννά ερωτήματα. Και όχι μόνο στους συνωμοσιολόγους του Facebook.
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, έχουμε μαζί μας τον καιρό. Οι άνεμοι δεν είναι ακόμα δολοφονικοί. Η υγρασία συνεργάζεται. Κι αν κάτι σώζει το φετινό πρώτο κύμα πυρκαγιών στη βόρεια Ελλάδα, είναι ότι ο Ιούλιος δεν ξεκίνησε με διάθεση Σαχάρας. Αν όμως κάποιος περιμένει τον επόμενο καύσωνα, τα πράγματα ίσως αλλάξουν γρήγορα.
Μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση:
• Οι αρχές είναι σε ετοιμότητα.
• Οι πολίτες δεν είναι αφελείς.
• Και τα δάση, όσο κι αν κάποια τα βλέπουν ως «επενδυτικό περιουσιακό στοιχείο», δεν θα μείνουν χωρίς φωνή.
Γιατί, αν τα δέντρα δεν μιλούν, οι στάχτες τους φωνάζουν.
Κι όσο κι αν κάποιοι νομίζουν πως μπορούν να κάψουν ένα κομμάτι της Χαλκιδικής σαν να ήταν ξερό χόρτο στο backyard τους, το βλέμμα της κοινωνίας έχει αρχίσει να καίει πίσω.
Και δεν σβήνει εύκολα.
