Στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 21/2/22 συζητήθηκε η θέση του Δήμου Θεσσαλονίκης πάνω στο νέο Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για το παραλιακό μέτωπο, που ετοιμάζει η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ένα Σχέδιο που, πέρα από τα ωραία λόγια στην εισαγωγή, στην πράξη φέρνει οικοπεδοποίηση μεγάλων εκτάσεων, μπάζωμα του Κελλάριου όρμου -του μόνου κομματιού φυσικής ακτογραμμής που έχει απομείνει στην πόλη, άκριτη επέκταση τουριστικών και κερδοσκοπικών χρήσεων σε όλο το μέτωπο. Καμία νέα, εμπνευσμένη δράση, όπως θα ήταν για παράδειγμα η αποκάλυψη υπογειοποιημένων ρεμάτων και η αποκατάσταση εκβολών, δεν έχει παρεισφρήσει σε ένα σχέδιο που αντιμετωπίζει την παραλία όχι ως ζωτικό χώρο της πόλης, αλλά ως δυνάμει πεδίο κερδοφορίας –και αυτό μάλλον αποτυχημένα.
Ακόμα και έτσι ωστόσο, το Σχέδιο αυτό είναι μάλλον καλύτερο από την τρέχουσα περιβαλλοντική πολιτική της Διοίκησης, αφού υιοθετεί τουλάχιστον κάποιους αυτονόητους στόχους, όπως η μείωση της αυτοκίνησης στο παραλιακό μέτωπο. Η διοίκησή μας, πιστή στην διπλοπροσωπία και την ασυνέπεια, από τη μια συμφωνεί με αυτούς τους στόχους και από την άλλη «ερευνά τη βιωσιμότητα» υπόγειου πάρκινγκ στην Πλατεία Ελευθερίας.
Χαρακτηριστικό της αποτελεσματικότητας των αρχών της πόλης, το Σχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του καν το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο που εκπονείται παράλληλα. Ελλείψει συνολικού σχεδιασμού, οι αρχές συνεχίζουν την πρακτική σαλαμοποίησης της πόλης από ειδικά χωροταξικά και πολεοδομικά σχέδια (βλ. ΔΕΘ, γήπεδα κοκ.), τα οποία μπορεί να εξυπηρετούν κάποια στενά, συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά δεν εξυπηρετούν συνολικά και μακρόπνοα τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας για ελεύθερους χώρους, πράσινο, ανθρώπινες συνθήκες μετακίνησης, ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, μείωση της ρύπανσης.
Αξίζει να σημειώσουμε, μιας και δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ότι το σχέδιο αυτό είναι σχεδόν πανομοιότυπο με τη μελέτη «Στρατηγική Ανάπλαση Παραλιακού Μετώπου Θεσσαλονίκης» που είχε εκπονήσει η κακόφημη πολυεθνική Deloitte με την υποστήριξη της ακόμα πιο κακόφημης Παγκόσμιας Τράπεζας και είχε παρουσιάσει η προηγούμενη διοίκηση Μπουτάρη, λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Στον κατακερματισμό, την οικοπεδοποίηση και το μπάζωμα, η διοίκηση του Δήμου έχει τουλάχιστον συνέχεια.
Τέλος, επειδή, είτε μας αρέσουν είτε όχι (κι εμάς δεν μας πολυαρέσουν), οι προτάσεις του Ειδικού Σχεδίου θα μείνουν στα σχέδια για πολλά χρόνια, δεν μπορούν να αξιοποιούνται ως δικαιολογία για να μην εκτελεί ως τότε ο Δήμος τα στοιχειώδη καθήκοντά του. Η κατάσταση για παράδειγμα στις παραλιακές εκτάσεις ανάμεσα στο Αλλατίνη και το Μέγαρο Μουσικής, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είναι οικτρή. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα φαντασμαγορικά ενυδρεία και άλλες τεράστιες επενδύσεις που (δεν) θα έρθουν, για να πάνε τα συνεργεία του Δήμου να μαζέψουν τα σκουπίδια, να αφαιρέσουν τις επικίνδυνες και περιττές περιφράξεις, να αλλάξουν καμιά μπασκέτα και να μπαλώσουν τις τρύπες στο πλακόστρωτο της παραλίας, ώστε να μπορούμε τώρα, όχι μετά από 10 χρόνια, να απολαμβάνουμε μια βόλτα σε έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους έχουν αφήσει στην πόλη μας.
