Πριν από μερικές δεκαετίες η Διαμαντή Ολυμπίου είχε μια τελείως διαφορετική καθημερινότητα από αυτήν σήμερα. Από νωρίς τα ξημερώματα ο δρόμος φώτιζε από μαγαζιά που άνοιγαν από τις 06:00 και γέμιζε κόσμο από επιχειρηματίες και υπαλλήλους, μέχρι εργάτες, μεταφορείς και άλλες ειδικότητες.
Ρεπορτάζ Φιλίππα Βλαστού
Ο πατέρας του Γιάννη Καπουσούζη είχε ανοίξει από το 1975 επιχείρηση εμπορίας τροφίμων, την οποία ανέλαβε το 2002 ο ίδιος και συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση. Από μικρός θυμάται τον εαυτό του να τριγυρνά στην γειτονιά και να βοηθάει στο μαγαζί. Οι εικόνες όμως που έχει από την οδό όπως ήταν παλαιότερα δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές. Ελάχιστα πράγματα του θυμίζουν την παλιά Δ.Ολυμπίου, λέει στην Karfitsa. «Η περιοχή είχε χρώματα, αρώματα και έντονη κινητικότητα, από νωρίς το πρωί. Οι παντοπώλες πήγαιναν στην Λαχαναγορά και ερχόντουσαν μετά εδώ. Μέχρι τις 9 το πρωί είχαν βγάλει το μεροκάματο. Είχε τόση κίνηση που νοίκιαζαν ακόμη και εισόδους πολυκατοικιών. Ήταν τα παλιά Λαδάδικα, τώρα απλά μας έχει μείνει μόνο το όνομα. Πλέον αυτά έχουν εξαλείψει», περιγράφει. «Σαφώς η γειτονιά έχει αλλάξει αισθητικά, όμως στην πράξη για εμάς δεν εξελίχθηκε θετικά. Για ενάμιση χρόνο, όσο διήρκησε περίπου η ανάπλαση, ο δρόμος ήταν απροσπέλαστος. Δεν μπορούσε να περάσει εύκολα άνθρωπος, πόσο δε ένας πελάτης για να πάρει προϊόντα από εμάς. Η αγορά λοιπόν έσβησε εκείνη την περίοδο για τις ανάλογες επιχειρήσεις σαν την δική μας. Έκλεισαν μαγαζιά, έμειναν αρκετά άδεια και τότε άρχισε να αλλάζει το τοπίο. Στα άδεια μαγαζιά άνοιξαν κυρίως καταστήματα εστίασης», σημειώνει.
Αλλάζει προφίλ
Ένα από τα μαγαζιά που έχει γίνει σημείο αναφοράς για την οδό είναι τα σουτζουκάκια του Λάμπρου. Από το 1983 λειτουργούσε στην περιοχή, σε μια καντίνα και σέρβιρε πάνω σε τελάρα και αυτοσχέδια σκαμπό από καφάσια, κάθε εποχή, καλοκαίρι – χειμώνα, μας περιγράφει ο υπεύθυνος του καταστήματος, Παναγιώτης Παγώνης. Το 2010 μεταφέρθηκε σε ένα μαγαζί ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου. «Είμαι περίπου πέντε χρόνια στο μαγαζί και έχω ακούσει άπειρες ιστορίες. Παλιά υπήρχαν πολλές βιοτεχνίες. Όταν άρχισαν να κλείνουν οι βιοτεχνίες, άνοιξαν κάποιοι οίκοι ανοχής οι οποίοι έβαλαν λουκέτο λίγο αργότερα. Έπειτα άνοιξαν μπαρ και καταστήματα λιανικής σε ισόγεια κτιρίων, ενώ όροφοι μετατράπηκαν σε γραφεία. Οι πελάτες αυτές τις δεκαετίες διαμορφώθηκαν ανάλογα με την εκάστοτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Αρχικά ήταν κυρίως εργάτες, μετά το κλείσιμο όμως των βιοτεχνιών είναι κυρίως δικηγόροι, λογιστές και υπάλληλοι γραφείων», αναφέρει ο ίδιος τονίζοντας πόσο έχει αλλάξει με την πάροδο των ετών το προφίλ της οδού, ειδικά μετά το 2000.
Τα σουτζουκάκια του Λάμπρου προσελκύουν στην περιοχή και ψαγμένους τουρίστες που θέλουν να δοκιμάσουν παραδοσιακές γεύσεις της πόλης και να αναμειχθούν με τους ντόπιους. Έτσι γίνεται και ένα τουριστικό πέρασμα παρότι η οδός δεν διαθέτει κάποιο αξιοθέατο.
Σύμφωνα με τον ίδιο η περιοχή έχει αναβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια, καθώς αρκετοί εγκαταλελειμμένοι χώροι μετατρέπονται σε ξενοδοχειακές μονάδες ή σε σπίτια βραχυχρόνιας μίσθωσης δίνοντας ζωή στην περιοχή. Μάλιστα, το σημείο που είχε πρωτοανοίξει το μαγαζί και τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε σαν αυλή έκλεισε, διότι θα «σηκωθεί» πολυκατοικία.
«Στα θετικά της περιοχής είναι τα καινούργια πεζοδρόμια και οι υπόγειοι κάδοι, όμως η Δ.Ολυμπίου επισκιάζεται από την παρατημένη Ερνέστου Εμπράρ», αναφέρει ο κ. Παγώνης. Τονίζει δε ότι η στάθμευση δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται γιατί ο δρόμος είναι ήδη αρκετά στενός και με τα παρκαρισμένα οχήματα μικραίνει ακόμη περισσότερο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ STREETS OF SKG ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ KARFITSA
