Η Myró Gallery μαζί με τις Δρυάδες εν Πλώ θα παρουσιάσουντην έκθεση γλυπτικής του Ιωάννη Τρούκη, με τίτλο «Το πρώτο ταξίδι», στον χώρο του Main Hall. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 7 Απριλίου 2021 στις 19:00. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 16 Απριλίου.
Τόσο την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης όσο και τις υπόλοιπες ημέρες και ώρες που η έκθεση θα είναι ανοικτή, θα τηρούνται οι συστάσεις της Πολιτείας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19.
Ο συγγραφέας – ποιητής Παναγιώτης Νάννος σημειώνει για τον καλλιτέχνη:
«Ο Γιάννης Τρούκης δεν είναι συνηθισμένος καλλιτέχνης. Είναι πολυσχιδής καλλιτεχνική οντότητα, ένας σπουδαίος άνθρωπος που με αγάπη πάντα πρόσφερε απλόχερα, δίχως να προσδοκά αντίδωρο. Προικισμένος με τάλαντα σπουδαία – δώρα θεού, βαθιά καλλιεργημένος και δοτικός όσο ελάχιστοι. Ο ίδιος κάποτε έλεγε ότι «τα δώρα που δίνονται στη ζωή, μας ακολουθούν. Εμείς απλά ανοίγουμε την πόρτα κι εκείνα μας οδηγούν.» Και τον οδήγησαν σε ατραπούς δημιουργίας σε πολλαπλά επίπεδα: Ζωγράφος, αγιογράφος, γλύπτης, ποιητής, φωτογράφος, εθελοντής δάσκαλος, σκηνογράφος, σκηνοθέτης, επιμελητής, εμψυχωτής, αλήθεια πόσα άλλα να θυμηθείς…
Εικαστικός με βαθιά γνώση της Τέχνης, καλλιτέχνης με άποψη, ο Τρούκης πειραματίζεται με τόλμη και αυτοπεποίθηση σε όλα τα είδη: Ως ζωγράφος δημιουργεί πίνακες ή έργα μικτής τεχνικής, ουκ έστιν αριθμός, καθότι η δημιουργικότητα και η εργατικότητα τον διέκριναν σε ολόκληρη τη διαδρομή του βίου του.
Ως αγιογράφος ακολουθεί δικό του δρόμο. Είναι φορές που τα θεϊκά πρόσωπα μοιάζουν με απλούς ανώνυμους ανθρώπους. Άλλες έχουν τη δική τους λιτή φόρμα και γραμμή που όμοιά της δεν υπάρχει, πάντα δίχως να χάνουν ίχνος της θρησκευτικότητας.
Ως γλύπτης πειραματίζεται με βασικά υλικά, όπως μέταλλα, μάρμαρο, πέτρα, ξύλο, ακόμα και σύγχρονα αντικείμενα όπως λ.χ. γάζες ή πανιά, που εκ πρώτης όψεως ξαφνιάζουν. Με οδηγό την ταυτότητα του υλικού, μεταπλάθει και συν – δημιουργεί έργα Σύγχρονης Τέχνης, με υψηλή αισθητική αξία και έντονο συμβολισμό. Κάποτε ήλθε κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό ξύλινο κουτί μεταπλασμένο σε εικαστικό σχόλιο με θέμα το Περιβάλλον. «Αυτό είναι το πιο μικρό μουσείο του κόσμου», είπε. Επάνω έγραφε «μουσείο της ελπίδας».
Οι συνθέσεις του διακρίνονται για την λεπτότητα της γραμμής και την αρμονία. Τα χρώματα είναι γήινα, αγαπά την ώχρα αλλά και την πορφύρα, όμως τολμά και αντιθέσεις, όπως αυτή με βαθιά γαλάζιες αποχρώσεις του Ελληνικού ουρανού και του Αιγαιοπελαγίτικου μπλε. Τα έργα του διαπερνά ένα διακριτικό συναίσθημα και παρατηρώντας βαθύτερα, διακρίνεις μέσα από τις σκιές να έρχεται φως αληθείας της ψυχής του καλλιτέχνη. Εμβαθύνεις στα μάτια από τις μορφές του Γιάννη και διαπιστώνεις πόσο αποκαλυπτικά είναι, πόσο έτοιμα να συνομιλήσουν με τον θεατή.
Ο Τρούκης, όντας ταξιδευτής, δεν θα μπορούσε να μην περάσει από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και τεχνοτροπίες. Έτσι, ισορροπεί ανάμεσα στην αφαίρεση και τον ρεαλισμό, ωστόσο η μίξη των τεχνοτροπιών αυτών μετασχηματίζει τις αρχικές εικόνες σε κρυπτογραφήματα συμβόλων, μισοσβησμένων ιχνών, αποτυπωμάτων, υπαινικτικών σπαραγμάτων. Παρατηρώντας με προσοχή τα έργα του, έκπληκτος ανακαλύπτεις νέες εικόνες και μορφές, ένα δεύτερο επίπεδο επιμελώς «κρυμμένο», έπειτα ένα τρίτο επίπεδο μέσα στην ίδια σύνθεση. Αυτή η πολλαπλότητα των επιπέδων, προσδίδει στο έργο προστιθέμενη αξία και μοναδικότητα.
Η ταυτότητα του έργου είναι διακριτική και βαθύτατα Ελληνική. Χωρίς να μιμείται ή να αντιγράφει, τα έργα του Γιάννη έχουν κάτι από Θεσσαλική γη, αποπνέουν αύρα βυζαντινής πορφύρας, ενώ οι κρυμμένες ή φανερές μορφές έχουν αρχαιοελληνικά χαρακτηριστικά. Βγάζουν μια ιερότητα της Τέχνης. Είναι έργα με δική τους ισχυρή ταυτότητα, γεγονός που τα καθιστά διαχρονικά.
Αφήσαμε για το τέλος την ιδιότητα του ποιητή: Λιτός στο λόγο του και μετρημένος. Απλός και κατανοητός, όχι δυσνόητος και σκοτεινός. Λυρικός, ευαίσθητος και τρυφερός. Με μια λέξη: Ποιητής! Όχι γιατί οι ποιητικές του συλλογές έτσι τον χαρακτηρίζουν, αλλά κυρίως διότι ήξερε να ζει και να δημιουργεί ποιητικά. Γι’ αυτό όλοι τον αγαπούσαν και συνεχίζουμε το ίδιο να τον αγαπούμε.
«Ζω και συνεχίζω να ταξιδεύω στη γη ή επάνω σ’ ένα σύννεφο, σε μέρη της ψυχής και του μυαλού μου» είχε πει ό ίδιος σε συνέντευξή του. Ο Γιάννης μπορεί να αναχώρησε νωρίς, Δεκέμβρη του 2016, όμως εξακολουθεί να ζει και αναπνέει μέσα από το έργο του. Είναι εδώ και ονειρεύεται σε ενεστώτα χρόνο: «Με βαθειά αγάπη στη ζωή, ταξιδεύω στο όνειρο σε διαστάσεις πολλαπλές», έλεγε.
Μαζί του ταξιδεύουμε κι εμείς, με οδηγό την ψυχή και την αγάπη που διέκρινε τα υγρά γελαστά μάτια του. Προπαντός με το βλέμμα και τη σιωπή, σαν ένα άλλο παιδί, ο Γιάννης Τρούκης μέσα από τα έργα του μας δείχνει το ανέσπερο Φως της Τέχνης.
Έρρωσο!»
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡ ΤΡΟΥΚΗΣ 1951-2016
«Ζω και συνεχίζω να ταξιδεύω στη γη ή επάνω σ’ ένα σύννεφο σε μέρη της ψυχής και του μυαλού μου.
Σ’ αυτό με βοηθά η τέχνη της ποίησης, της ζωγραφικής και της γλυπτικής.
Η έκφραση όλων αυτών με μεταφέρουν σε ένα κόσμο ιερό. Οι κακές στιγμές του πραγματικού γίνονται όχημα για άλλες στιγμές καλύτερων εποχών. Υποθέτω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Τα δώρα που δίνονται στη ζωή μας ακολουθούν. Εμείς απλά ανοίγουμε την πόρτα κι εκείνα μας οδηγούν. Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτηθούμε ή να θέσουμε ανάλογους στόχους. Ότι θέλουμε με τη τέχνη γίνεται. Αρκεί αλήθεια να το θέλουμε. Επίσης δεν πιστεύω πως καθορίζεται η καλλιτεχνική εξέλιξη από τόπους. Ο χρόνος μόνο δείχνει το βέλος φοράς. Βέβαια δεν μπορώ να μη πω ότι η τέχνη είναι δώρο έμφυτο, καλλιεργήσιμο και ποικίλο».
