Ποδήλατο. Πρώτη κατάκτηση ενός μπόμπιρα, του μεγάλου δώρου που ξεφεύγει από τα μικρά μέχρι τότε. Αυτό με τις βοηθητικές ρόδες.
Και ποιος δεν αγαπάει το ποδήλατο. Ποιος δεν αγαπάει την άσκηση.
Μετά τον πόλεμο η χώρα μας είχε ένα πρωτείο. Τον πληθυσμό με τα λιγότερα καρδιολογικά προβλήματα. Ο κόσμος τότε (λόγω φτώχειας καταρχήν) περπατούσε πάρα πολύ η κινούνταν με ποδήλατα.. Την λιμουζίνα της εποχής.
Μετά .. ήρθαν τα χάμπουργκερ.. με ότι αυτό συνεπάγεται.
Θεσσαλονίκη και κίνηση στους δρόμους. Τεράστια προβλήματα.
Αυτή η πόλη σχεδιάστηκε για 100.000 κατοίκους άντε 200.000.
Τώρα λοιπόν πρέπει σε τρείς δρόμους κεντρικούς να «βολέψουμε» λεωφορεία πεζούς ,αυτοκίνητα ΙΧ, φορτηγά που ξεφορτώνουν, 1.000.000 κατοίκους και αυτούς που εισέρχονται και εξέρχονται καθημερινά στη πόλη τουρίστες κ.λ.π.
Μόνο με θαύμα βολεύονται όλοι. Ο χουντινι δεν ζει..
Με αποτέλεσμα πεζοί, ταξιτζήδες οδηγοί Ι.Χ, οδηγοί ΟΑΣΘ κ.λπ. να « φορτώνουν» ο ένας εναντίον του άλλου, μαθαίνοντας «γαλλικά» ο ένας στον άλλο και όλοι, όπως για το κάθε τι σε αυτή τη χώρα , να γίνονται «συγκοινωνιολόγοι» εν μια στιγμή προτείνοντας τη μια λύση μετά την άλλη.
Και τα τελευταία χρόνια οι ποδηλάτες και οι ποδηλατοδρόμοι.
Είπαμε ποδήλατο αγαπημένο. Κατάκτηση παιδική και μέσα στη καρδιά μας. Συνυφασμένο με υγεία – άσκηση.
ΟΜΩΣ
Όλα απαιτούν ένα σχεδιασμό εξαρχής.
Δεν γίνεται να έχουμε ένα κομμάτι μερικών μέτρων ποδηλατοδρόμο και εν συνεχεία ο ποδηλάτης ( με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται ) να εισέρχεται ξανά στον δρόμο με τα αυτοκίνητα.
Όσοι έχουν ταξιδέψει σε χώρες έξω και έχουν δει πως είναι αυτόνομοι οι ποδηλατοδρόμοι θα κατανοήσουμε πως όλο αυτό χρειάζεται ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΠΟΛΥ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΧΩΡΟΟΟΟ.
Τέτοιος χώρος σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά που είναι το κέντρο της πόλης, δεν επαρκεί για κανένα σε ίσο λόγο.
Η αφήνεις το ποδήλατο να κυκλοφορεί σε όλους τους δρόμους η το να το βάζεις σε ένα μερικών δεκάδων μέτρων ποδηλατοδρόμο και ξανά μέσα στο οδόστρωμα με τα ΙΧ είναι δώρον άδωρον.
Γίνονται οι ποδηλατοδρόμοι. Κλείνουν θέσεις παρκαρίσματος που οι οδηγοί ( παράνομα) στάθμευαν τα αυτοκίνητα δίπλα στο κράσπεδο.
Και τι γίνεται; Οι οδηγοί μετά την κατασκευή του ποδηλατοδρόμου ξανά παρκάρουν ( πολύ κακώς ) έξω από τον ποδηλατόδρομο.
ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΡΕΥΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ.
Δεν μας χωράει όλους αυτή η πόλη. Δεν υπήρχε σχεδιασμός από παλιά.
Με μπαλώματα δεν σώζεται τίποτε.
Α και φίλε ποδηλάτη όλοι έχουν τα δικαιώματα τους. Μη γίνεσαι ταύρος εν υαλοπωλείο εάν μέσα στο ποδηλατόδρομο κανείς αφηρημένος πεζός δεν βγαίνει έγκαιρα από αυτόν , με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να σταματήσεις. Είπαμε λύση για όλους ψάχνουμε. Δεν είναι ποδήλατο versus όλων. ΙΧ versus ποδήλατο, πεζού κ.λ.π
Ειδικός δεν είμαι ούτε συγκοινωνιολόγος.
ΟΜΩΣ
Από παιδί έβλεπα στις εφημερίδες κάτι σχέδια που προτείνονταν τότε και ήταν υπό υλοποίηση και επανήλθαν στην επικαιρότητα ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΝΙΣΟΠΕΔΕΣ ΑΠΟ ΒΑΡΔΑΡΗ ΜΕΧΡΙ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΚΛΠ.
Μεγάλη ανάσα για την πόλη.
Και μετά κάνεις ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ και ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥΣ και ΠΑΡΚΑ και γύρω γύρω έξω ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΦΘΗΝΑ ΠΑΡΚΙΝΓΚ.
Εδώ βέβαια μπαίνει η γνωστή παράμετρος καταστηματάρχες versus όλων.
Απλές πρακτικές λύσεις που έχουν προταθεί από πολλούς.
Και η επέκταση της παραλίας. Και τα καραβάκια που ποτέ δεν τα είδαμε. Τώρα γιατί δεν γίνονται κάτι ξέρουμε η δεν ξέρουμε…
Τέλος για όσους είστε οπτικοί τύποι και εν όψει προεκλογικής περιόδου.
Ανεβείτε μια φορά για καφέ στον ΠΥΡΓΟ του ΟΤΕ. Εκεί πήγαινα από 10 ετών και συνεχίζω.
Θα διαπιστώσετε ότι όταν περπατάτε στο οδόστρωμα και ακούτε τον προεκλογικό αγώνα των υποψήφιων δημάρχων, ένα πρωί νομίζετε ότι θα ξυπνήσετε και η πόλη μας θα είναι Πράγα, Γενεύη, Λονδίνο , Μόναχο…
Αν ανεβείτε εκεί , θα δείτε ότι σε διαφορά 50 ετών το μόνο που άλλαξε, ήταν η ανάπλαση της παραλίας και κάτι κιγκλιδώματα στη Τσιμισκή και κάτι ..ποδηλατόδρομοι που και που φυτεμένοι ενδιάμεσα από το κυρίως οδόστρωμα. ΝΑΙ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ όλα και όλα ΜΕΣΑ ΣΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ .
Οι ειδικοί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες ήταν όροι που από μικρό παιδί ποτέ δεν μου άρεσαν . Γιατί είχε μια ανωνυμία όλο αυτό.
Ας φωτίσει λοιπόν ο Θεός τους ειδικούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες να βρεθεί μια λύση, για όλους όσους συνοδοιπόρους παραπάνω περιέγραψα ,για να είμαστε αγαπημένοι και αδελφωμένοι σε αυτή την κατά άλλα πανέμορφη πόλη, και η καθημερινή μας κίνηση να είναι με χαμόγελα του ενός προς τον άλλο ..και όχι άλλα «γαλλικά» μεταξύ μας..
Για το μετρό άλλη φορά ..αυτό είναι κάτω από τη γη .. εκεί δεν έχει ποδήλατα..
