Γράφει ο Πρόεδρος Συλλόγου Ελληνοαζερικής Φιλίας “QALA”, Μαμμάντωβ Ρασίντ
Η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα ήταν πραγματικά μια λαμπρή ηθοποιός, ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του θεάτρου και της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Αζερμπαϊτζάν.
Ήταν μια σπουδαία καλλιτέχνης με έμφυτο ταλέντο. Ταλέντο, ενθουσιασμός και δουλειά – αυτοί οι τρεις παράγοντες ήταν μια σταθερή αξία σε όλη τη ζωή και το έργο της.
Η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα, που άρχισε να πρωταγωνιστεί από πολύ μικρή ηλικία, κατέκτησε καρδιές εκατομμυρίων φέρνοντας τις υπέροχες γυναίκες στην κορυφή της τέχνης. Η θρυλική ηθοποιός πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες και έπαιξε σε δεκάδες θεατρικά έργα, δημιουργώντας αξέχαστες εικόνες.
Είναι ίσως η μόνη «πεθερά» που αγαπήθηκε σχεδόν σε όλο το έθνος, αφού πολλοί θυμούνται τη Νασιμπά ως «μεγάλη πεθερά του Αζερμπαϊτζάν» για τον αξιόλογο ρόλο της στην ομώνυμη μουσική κωμωδία.
Ο πατέρας της ήταν πλούσιος από ευγενική οικογένεια και πάντα στήριζε τους ηθοποιούς, τους έδινε μισθούς και προσπαθούσε να μην διαλύσει τον θίασο. Στο κτήμα του, ο Ζεϊνάλοβ δημιούργησε μια μεγάλη αίθουσα για πρόβες και μάλιστα έχτισε εκεί μια σκηνή.
Ο Τζαχανγκίρ Ζεϊνάλοβ, ένας από τους ιδρυτές του θεάτρου του Αζερμπαϊτζάν, ρωτήθηκε, πριν κάνει παιδιά: «Ποιος θα είναι ο κληρονόμος σου;» Αυτός απάντησε: «Προς το παρόν, έχω έναν κληρονόμο. Η σκηνή μας είναι το πιο πιθανό παιδί να γίνει κληρονόμος μου». Φιγούρα του θεάτρου, πίστευε σε ένα μεγάλο μέλλον για το θέατρο. Όταν απέκτησε μια κόρη την ονόμασε Νασιμπά. Αργότερα, η κόρη του μεγάλωσε και συνέχισε την πορεία του πατέρα της με διάκριση.
Η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, έπρεπε να αφήσει το σχολείο και να εργαστεί από 14 χρονών επειδή έχασε τον πατέρα της σε νεαρή ηλικία. Η οικογένεια έχασε τα πάντα και έζησε στη φτώχεια.
Ο Σαμσί Μπανταμπεϊλί , ο διάσημος σκηνοθέτης του θεάτρου του Αζερμπαϊτζάν ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν διευθυντής του θιάσου της Φιλαρμονικής καθώς έβλεπε τις δυνατότητες της νεαρής κοπέλας, της πρόσφερε δουλειά και έτσι όλα άλλαξαν για εκείνη.
Όταν ήταν μόλις 21 ετών, η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα είχε ήδη περιοδεύσει στο Αζερμπαϊτζάν ως μέρος μιας περιοδεύουσας θεατρικής ομάδας.
Οι πρώτοι της δάσκαλοι της τέχνης ήταν ο πατέρας της Τζαχανγκίρ Ζεϊνάλοβ, οι σκηνοθέτες Αλεξάντρ Τουγκάνοβ και Σαμσί Μπανταμπεϊλί και ο ηθοποιός Αγασαντίκ Γκαραμπεϊλί. Όταν ο διάσημος Μπανταμπεϊλί πέθανε, η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα είπε: «Με το θάνατό του, ο Σαμσί Μπανταμπεϊλί με έκανε ορφανή για δεύτερη φορά…» Αλλά η ζωή συνεχίστηκε. Με το έμφυτο ταλέντο της, η ηθοποιός ενστάλαξε στους ανθρώπους την αγάπη για το όμορφο: ξεσκέπαζε το άσχημο, έφερε χαρά στο κοινό μέσα από τη δουλειά της, κάνοντας τους να γελούν και να σκέφτονται ταυτόχρονα.
Η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα, η οποία έχει εμφανιστεί σε δεκάδες χιουμοριστικές σκηνές, τηλεοπτικές εκπομπές έχει επίσης εμφανιστεί σε πολλές παραγωγές στην οθόνη της ” Azerbaijanfilm”.
Η ηθοποιός έπαιξε διάφορους ρόλους όπως: τον ρόλο της θείας Τζαχάν στην οπερέτα «Arşın mal alan», τη Τζαννάτ << Qaynana>>, τη Σανέμ «O olmasin bu olsun», την κυρία Κχαλάκ και τη κυρία Μαλάκ «Əlli yaşında cavan», τη Σαράφ «Durna», τη Ναργκιλά “Gözün aydın”, τη Ζουλεϊκχά “Ulduz”, την κυρία Σολά “Özümüz bilərik”,την Ασμάτ “Ev bizim, siir bizim”, την Φατμανισά “Ögey ana” κ.α.
Για τη μεγάλη προσφορά της στην ανάπτυξη του μουσικού θεάτρου, η Νασιμπά Ζεϊνάλοβα τιμήθηκε με τον τίτλο της Τιμώμενης Καλλιτέχνιδας της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν στις 24 Μαΐου 1960 και τον τίτλο της Λαϊκής Καλλιτέχνιδας το 1967.
Είναι βραβευμένη με το Κρατικό Βραβείο του Αζερμπαϊτζάν για τον ρόλο της ως κορίτσι στη μουσική κωμωδία “Hijran” (1974). Το 1974, ο Ραούφ Καζίμοφσκι γύρισε μια τηλεοπτική ταινία για το έργο της, το «Χαμόγελο της ηθοποιού». Η μεγάλη ηθοποιός που είχε γεννηθεί στις 20 Απριλίου 1916, πέθανε στις 10 Μαρτίου 2004 στο Μπακού και κηδεύτηκε στο Σοκάκι της Τιμής στο Μπακού.
Για τη Νασιμπά Ζεϊνάλοβα, Λαϊκή Καλλιτέχνιδα του Αζερμπαϊτζάν, που τιμήθηκε με διάφορα κρατικά βραβεία, το μεγαλύτερο βραβείο ήταν η χαρά και το χειροκρότημα του κοινού.
(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με την άποψη της Karfitsa)
