Η Σοφία Παπάζογλου μας υπενθυμίζει ότι η ζωή και η τέχνη δεν σταματούν ποτέ και μας καλεί στην συναυλία της «Λαϊκά νέτα σκέτα» που θα γίνει στις 11 Μαρτίου στο Beerfest.
Με αφορμή την live της εμφάνιση στο Beerfest αλλά και για τα νέα της τραγούδια μίλησε στην karfitsa. «Το τραγούδι και η σκηνή είναι ένα από τα σημαντικά κομμάτια της ζωής μου, άλλωστε σχεδόν όλη μέρα τραγουδάω από τότε που με θυμάμαι.», τόνισε η Σ. Παπάζογλου.
Συνέντευξή στη Ντία Κιοσσέ
Από όσο ξέρω ήσαστε γεννημένη στις Βρυξέλλες, σας είχε περάσει ποτέ από το νου να γυρίσετε πίσω και να κάνετε καριέρα εκεί;
Η αλήθεια είναι πως ,ναι, μου έχει περάσει από το νου να ξαναγυρίσω αλλά όχι για να κάνω καριέρα εκεί. Είμαι λαική τραγουδίστρια και εκεί δε νομίζω πως ακούν λαικά τραγούδια! Αν δεν είχα επιστρέψει στην Ελλάδα ίσως να ασχολιόμουν με άλλο είδος τραγουδιού εκεί..κλασικό, τζαζ. Βέβαια και κλασικό τραγούδι έκανα και τζαζ τραγουδάω. Αλλά αυτά ήταν κυρίως για την προσωπική μου καλλιέργεια και γνώση και διεύρυνση ρεπερτορίου.
Ο λόγος που έχω σκεφτεί να πάω στις Βρυξέλλες είναι για να φύγω απ’ αυτήν τη χώρα που λειτουργεί με έναν τρόπο στον οποίο δεν ταιριάζω. Από τον πατέρα μου γνωρίζω –αλλά και από τα ταξίδια μου έξω-πως στο Βέλγιο και στην Ευρώπη υπάρχει αξιοκρατία και σεβασμός στον πολίτη. Εδώ είμαστε εντελώς απροστάτευτοι απ’ την πολιτεία και όποιος δε λειτουργεί με πελατειακή λογική περιθωριοποιείται. Παρόλαυτά αγαπάω τον τόπο μου και αγωνίζομαι εδώ με τις δυνάμεις μου και τη φωνή μου.
Αν και μεγαλωμένη σε μια οικογένεια με καλλιτεχνική φλέβα, θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε ένα άλλο επάγγελμα;
Η οικογένειά μου αγαπούσε πολύ τη μουσική και το τραγούδι. Και τα δύο σόγια μου ήταν καλλίφωνοι, γλεντζέδες, γνώστες της παράδοσης των τόπων τους και του λαικού τραγουδιού. Όμως κανείς δεν ασχολήθηκε ποτέ επαγγελματικά. Είμαι η πρώτη που ασχολήθηκε επαγγελματικά, αν και όταν ξεκίνησα δεν το είχα σκοπό να το κάνω κύρια δουλειά μου. Πιο πολύ με γοήτευε η ατμόσφαιρα του επαγγέλματος παρά το ίδιο το επάγγελμα, που δεν είναι και ακριβώς επάγγελμα αφού μιλάμε για τέχνη.
Έτσι κι αλλιώς τελείωσα το παιδαγωγικό τμήμα δασκάλων του ΑΠΘ αν και ούτε δασκάλα θα γινόμουν! Ήθελα να μάθω γλώσσες να γίνω διερμηνέας και να ταξιδεύω!
Μετά από τόσα χρόνια πορείας στον χώρο του τραγουδιού-μετράω 28 χρόνια πλέον- δε θα μου ήταν εύκολο να κάνω κάτι άλλο. Άλλωστε σχεδόν όλη μέρα τραγουδάω από τότε που με θυμάμαι. Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και το τραγούδι και η σκηνή.
Από όσα έχετε πει σε παλαιότερες συνεντεύξεις σας αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο παππού σας ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, όπου και σας ενέπνευσε, τι έχετε κρατήσει από αυτόν;
Δεν ξέρω ποιόν από τους δύο παππούδες μου λέτε! Παρότι προέρχονταν από άλλους τόπους και καταγωγές και οι δύο ήταν λάτρης του τραγουδιού, της μουσικής, του χορού. Ο παππούς μου ο Ροδίτης είχε πολλά βινύλια και ένα πικάπ έπιπλο σαν αυτά που βλέπουμε στις παλιές ταινίες και από κει άκουγα Τσιτσάνη και Νίνου, Μπέλλου και Βαμβακάρη, Ρόζα Εσκενάζυ, Αιμιλία Χατζηδάκη, Ξυλούρη, Νταλάρα, Αλεξίου, Μαρκόπουλο, Κουγιουμτζή. Μου τραγουδούσε το απόψε κάνεις Μπαμ! Όταν κάναμε γλέντια στη γιορτή του βάζαμε τους δίσκους και χορεύαμε! Ο άλλος ο Πόντιος παππούς ήταν ταλαιπωρημένος απ’ την προσφυγιά και την ορφάνια του και ασθενικός λόγω χρόνιου άσθματος. Μου έχουν πει όμως ότι έκανε φοβερούς αμανέδες και τραγουδούσε τούρκικα που σταματούσε η γειτονιά να τον ακούσει. Αγαπούσε πολύ και τον Μάρκο. Κάποτε έμεινε στο σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη και του έβαλα να ακούσει τα τούρκικα του Καζαντζίδη και μου λέει… Πού τα βρήκες εσύ αυτά?? Τα ήξερε όλα γιατί ήρθε 10 χρονών απ’ τον Πόντο.
Αυτά ήταν η κληρονομιά μου. Επιπλέον ήταν άνθρωποι έντιμοι και αξιοπρεπής. Αυτές είναι οι αξίες μου.
Ποιος/α μουσικός θα αποκαλούσατε «καλλιτεχνικό» σας γονιό;
Ποιόν άλλον…. Τον Στέλιο Καζαντζίδη! Ένας είναι ο Στέλιος ο μέγας τραγουδιστής και μέγας δάσκαλος.
Μέσα στα τόσα χρόνια καριέρα σας και έχοντας συνεργαστεί με Έλληνες και Ξένους καλλιτέχνες, ποια συνεργασία σας θα ξεχωρίζατε και γιατί;
Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια συνεργασία. Αυτό το λέω γιατί από όλες τις συνεργασίες αποκομίζεις εμπειρία και εφόδια για να πας παρακάτω. Όμως σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα ήταν η συμμετοχή μου και ως ηθοποιού , εκτός από τραγουδίστρια, στην θεατρική παράσταση Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου με την Έλλη Κοκκίδου, τον Γιώργο Αρμένη και μια πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών σε μια περιοδεία 55 παραστάσεων σε όλη την Ελλάδα το 2019. Επίσης η συνεργασία μου με τον Γιάννη Πάριο τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς είναι ιδιαίτερη στιγμή για μένα γιατί δεν περίμενα ότι θα τον αγαπήσω τόσο!
Βέβαια και η συνάντησή μου με τον Μίκη Θεοδωράκη μέσω της συνεργασίας μου με τη Λαική ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές μου, γιατί όπως έμαθα ήμουν δική του επιλογή και αυτό είναι τιμητικό για μένα.
Αν δεν είχατε επιλέξει το έντεχνο, ποιο άλλο είδος του μουσικού πενταγράμμου θα επιλέγατε;
Αν δεν είχα επιλέξει το έντεχνο θα είχα επιλέξει το σκυλάδικο! Γιατί, όπως βλέπω, το έντεχνο κατέληξε μια απάτη-αυταπάτη. Το σκυλάδικο επειδή είναι αυτό που δείχνει, είναι ειλικρινές στις προθέσεις του ( σουξέ- σελεμπριτιλίκι- χρήμα) άντεξε και εκφράζει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού κοινού! Αυτή είναι η αλήθεια.
Οπότε θα γινόμουν σκυλού μια και αυτά τα τραγούδια είναι πανευκολάκια. Περίπου ίδιο μοτίβο όλα.
Και για να σοβαρευτώ η μεγάλη αγάπη μου είναι το τζαζ και σόουλ τραγούδι. Μου προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με τα δικά μας λαϊκά τραγούδια. Αυτά δηλαδή που αγαπώ και στηρίζω και τραγουδάω όλα τα χρόνια τα που βρίσκομαι στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Αν άτομα του επαγγελματικό σας περίγυρου σας έλεγαν να αλλάξετε το μουσικό σας ρεπερτόριο, θα το κάνατε;
Μου το έχουν πει. Μου το λένε. Ως και ο πατέρας μου, μου είπε κάποια στιγμή να πάω στα σκυλάδικα γιατί εκεί θα κονομήσω! Εγώ όμως ήμουν ιδεαλίστρια και σκεφτόμουν με καλλιτεχνικά κριτήρια πάντα και όχι εμπορικά. Αυτό ήταν λάθος από μέρους μου. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής όμως ποτέ δε μου άρεσαν τα σκυλάδικα. Ούτε τα μαγαζιά, ούτε σαν τρόπος διασκέδασης και ούτε τα τραγούδια βέβαια- με κάποιες εξαιρέσεις. Οπότε χάραξα το δρόμο μου με τη δική μου αισθητική και τα κριτήριά μου, χωρίς ποτέ να είμαι ευνοούμενη κανενός. Ως εδώ καλά τα κατάφερα!
Τι θα λέγατε στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν την καλλιτεχνική τους πορεία;
Να έχουν και μια άλλη δουλειά παράλληλα γιατί οι καιροί που ζούσαμε μόνο απ’ το τραγούδι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Έτσι δε θα κάνουν και εκπτώσεις. Γιατί βλέπω καταπληκτικούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες και δημιουργούς , επειδή δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν. Μόνο για την επιβίωση. Το διαδίκτυο και η κατευθυνόμενη πληροφορία τα ισοπέδωσε όλα, δυστυχώς. Παρόλαυτα οφείλουμε να ελπίζουμε! Έχουμε αξιόλογο έμψυχο υλικό και πολλά υποσχόμενο. Πιστεύω στους νέους και στη δύναμή τους να ανατρέψουν την ασχήμια και την ακαλαισθησία που υπάρχει γύρω μας και να κάνουν ακμή την παρακμή!
Να πω εδώ ότι θα κυκλοφορήσουν σύντομα νέα τραγούδια σε μουσική του Χρήστου
Τσιαμούλη από την εταιρεία Όγδοο ενώ ετοιμάζω περιοδεία για το καλοκαίρι με μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση. Η ζωή και η τέχνη δε σταματούν. Περιμένουμε 11 Μαρτίου τους Θεσσαλονικείς συμπατριώτες μου στο υπέροχο Beerfest με ένα πρόγραμμα όπου θα παιχτούν «Λαϊκά νέτα σκέτα»! Καλή αντάμωση!
