«Υπάρχουν πράγματα που μου λείπουν από τη Θεσσαλονίκη. Είναι λογικό. Στις δύσκολες στιγμές του ο καθένας πάντα ανατρέχει στην γενέτειρα του, εκεί που γεννήθηκε, εκεί που έζησε τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια», εξηγεί η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου σε συνέντευξη της στην Karfitsa.
Συνέντευξη στη ΦΙΛΙΠΠΑ ΒΛΑΣΤΟΥ
Τα μέρη της Θεσσαλονίκης και οι άνθρωποι της είναι κυρίως τα δυο πράγματα που της λείπουν. Και αν κάτι δεν της αρέσει αυτό είναι ότι παρότι υπάρχει μεγάλη πνευματική κοινότητα στη Θεσσαλονίκη οι περισσότεροι άνθρωποι και τα ΜΜΕ την ξέρουν και την προβάλουν ως «‘’ερωτική Θεσσαλονίκη’’, ‘’η πόλης της μπουγάτσας, του πατσά, των σουτζουκιών’’. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που μας προσδίδουν δυστυχώς και δεν προβάλλεται η πνευματική Θεσσαλονίκη, η οποία είναι και πολύ αξιόλογη», τονίζει. «Γενικότερα ο περισσότερος κόσμος θέλει οι καλλιτέχνες να έρχονται από την Αθήνα για να τους υποστηρίξει και ξεχνούν τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι μάλιστα κάνουν και ωραία πράγματα. Βέβαια αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της Θεσσαλονίκης», προσθέτει.
Η Ελένη Γερασιμίδου σχεδόν κάθε έργο που ανεβάζει στην Αθήνα πάντα το μεταφέρει και στη Θεσσαλονίκη. Το ίδιο θα κάνει και με το έργο «Πάτα το Κουμπί», που θα παρουσιάσει στο θέατρο Αμαλία σε λίγες μέρες.
Το έργο πέρα από από γέλιο έχει και σασπένς, άλλωστε όπως σημειώνει «δεν έχουν ποτέ μόνο γέλιο οι παραστάσεις μας. Για εμάς το κυριότερο είναι τι θέλουν να πουν οι παραστάσεις μας και η συγκεκριμένη αυτό που θέλει να πει είναι ότι κάποια πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο είναι πολύ πιθανόν να συμβούν και στην πραγματικότητα. Αυτός ο φόβος, για παράδειγμα, που υπάρχει για παγκόσμια σύρραξη τον τελευταίο καιρό δυστυχώς μπορεί να γίνει και πραγματικότητα. Ελπίζουμε πως δεν θα γίνει, εξαρτάται όμως από εμάς, από τον λαό».
Στην παράσταση κάνει μια μητέρα που είναι κοντά στο σχοινί και στην εκκλησία. «Κανένας ρόλος δεν είναι κοντά σε εμένα. Ποτέ. Δεν μπορώ να ακούω την ατάκα ‘’α, αυτό ήταν στα μέτρα σου’’. Η απάντηση μου είναι πως τίποτα δεν είναι στα μέτρα μου. Ο ηθοποιός οφείλει να παίξει το κείμενο που έχει στα χέρια του και να υποδυθεί τον ρόλο που έχει. Ειδικά στα χρόνια μας η ταύτιση έχει τελειώσει», εξηγεί και προσθέτει ότι «ο ηθοποιός πρέπει να διαβάζει το έργο και να μην ταυτίζεται, ώστε να δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να κριτικάρει ο ίδιος τα πράγματα που βλέπει και να προχωράει τις σκέψεις του».
Για την ηθοποιό υπάρχουν εύκολοι και δύσκολοι ρόλοι. «Καμιά φορά αυτοί που φαίνονται πολύ εύκολοι μπορεί να είναι οι πιο δύσκολοι. Σε όλους τους ρόλους όμως υπάρχει το άγχος να είσαι επαρκής σε αυτό που κάνεις. Η ευτυχέστερη στιγμή είναι η περίοδος που δημιουργείς τον ρόλο», διαπιστώνει.
Αλαζονεία
Στην παράσταση «Πάτα το Κουμπί» προκύπτει το ερώτημα αν «αλλάζει συνειδήσεις η αλαζονεία της εξουσίας;». Η Ελ. Γερασιμίδου δίνει την δική της απάντηση λέγοντας πως «οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν όμως πρέπει να έχουν και το σχετικό background για να τους συμβεί αυτό. Αυτοί που είναι αλαζόνες είναι γεννημένοι έτσι, οπότε με την εξουσία γίνονται περισσότερο. Αν τον προηγούμενο καιρό δεν έτυχε να δείξουν δείγματα είναι λόγω της ψευτιάς που κουβαλάνε μέχρι να κερδίσουν αυτά που θέλουν».
Δύσκολα… τότε και τώρα
Η ηθοποιός έχει διανύσει αρκετά χρόνια στον χώρο της υποκριτικής. Μιλώντας για τις συνθήκες εργασίας στον χώρο αυτόν λέει πως «πάντα ήταν σκληρές, τώρα όμως ακόμη περισσότερο, εξαιτίας της καραντίνας, της ανεργίας και άλλων προβλημάτων. Μην βλέπετε που υπάρχει μια διαδεδομένη τηλεοπτική παραγωγή. Τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν όταν βγήκε η ιδιωτική τηλεόραση και κάποιοι από εμάς είχαμε την τύχη να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε προς όφελος μας κάποια οικονομικά δεδομένα. Αυτά τελειώσαν. Για παράδειγμα υπάρχουν προβεβλημένοι συνάδελφοι τηλεοπτικά που δεν πληρώνονται αρκετά».
Η αγάπη βελτιώνει
Παρά την μεγάλη της εμπειρία επιλέγει να μην δίνει συμβουλές σε νεότερους. «Δεν είμαι η σοφή γερόντισσα, ωστόσο αυτό που λέω πάντα και στους μαθητές μου είναι να έχουν πάρα πολύ αγάπη για αυτό που κάνουν. Αυτό τα βελτιώνει όλα, όχι τις οικονομικές συνθήκες, αλλά μπορείς να αντέξεις πολλά. Πιστεύω στην δουλειά και στην αγάπη για αυτό που κάνουμε».
Στο τέλος της κουβέντας μας ρωτήσαμε την Ελένη Γερασιμίδου αν πέτυχε όλα όσα ονειρευόταν τότε που ως νεαρή ηθοποιός έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. «Είμαι σε αυτό τον δρόμο», λέει. «Έχω καταφέρει να κάνω την δουλειά που ήθελα, οπότε αν δώσουμε αυτή την έννοια στην ερώτηση ναι τότε έκανα το όνειρο μου πράξη. Νιώθω γεμάτη πλέον», καταλήγει.
«Πάτα το κουμπί»
Η παράσταση θα ανέβει στο θέατρο Αμαλία, στη Θεσσαλονίκη στις 18, 19 και 20 Νοεμβρίου στις 21:00. Σύνοψη: Όλα συμβαίνουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα… δεν έχει σημασία ποια. Άλλωστε κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι συμπτωματική… Το ξεκαθαρίζουν εξ αρχής οι συντελεστές της παράστασης. Το έργο του Άγγελου Πυριόχου είναι μια πολιτική ιλαροτραγωδία.
Σε μια πρωτεύουσα που θα μπορούσε να είναι η Αθήνα αλλά δεν είναι. Μια οικογένεια με όλα τα προβλήματα που έχουν όλες οι ελληνικές οικογένειες, αλλά δεν είναι μόνο αυτές γιατί η κρίση είναι παγκόσμια, προσπαθεί να ζήσει σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, με μια κόρη που φτιάχνει μολότοφ, έναν πατέρα που είναι φτυστός ο… το κρατάνε μυστικό και μια μάνα του σχοινιού και της εκκλησίας. Τι μπορεί να συμβεί όταν ο «φτυστός» μπαίνει στο σπίτι όταν λείπει ο σωσίας του; Αλλάζει συνειδήσεις η αλαζονεία της εξουσίας; Και ποιος θα πατήσει το κουμπί; Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου. Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Μπουγιούρης.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
