Η κυβέρνηση της Γαλλίας, κάποια χρόνια πριν, παρουσίασε ένα όραμα για μια Ευρώπη πιο ολοκληρωμένη, πιο αυτόνομη. Μια Ευρώπη πολιτικά πιο δυνατή και λιγότερο εξαρτημένη από άλλες μεγάλες δυνάμεις σε θέματα άμυνας και ενέργειας.
Γράφει η Βαβούσκου Ειρήνη Βήττα
Διαρκείς αλλαγές και κρίση πρώτων αναγκών
Όλα αυτά συνέβαιναν μετά από μία επίπονη και εξαντλητική χρηματοπιστωτική κρίση, που εξελίχθηκε όχι σε μονοδιάστατη κρίση χρέους αλλά σε βαθύτατη κοινωνικο-οικονομική κρίση, η οποία με τη σειρά της πυροδότησε ντόμινο πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων.
Η προσφυγική κρίση και ο υπερβολικός εθνικισμός είχαν ήδη δηλώσει το παρόν αλλά εκείνη την εποχή δεν είχαμε αντιμετωπίσει ακόμη πανδημίες, lockdown, πολέμους, ενεργειακές κρίσεις και μια διαρκή κρίση κόστους ζωής. Πλέον, μέσα στις νέες συνθήκες, ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί αντιλαμβάνονται, ότι η Ευρώπη είναι δυστυχώς θνητή.
Σενάριο: κατάρρευση της πληγωμένης Ευρώπης
Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα – με το οποίο έχουμε μεγαλώσει και θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, τόσο πολύ που το θεωρούμε δεδομένο -σίγουρα δεν χτίστηκε σε μία στιγμή, δεν είναι αμετάβλητο και δεν υπάρχει καμία εγγύηση, ότι θα υπάρχει για πάντα. Όπως κάθε «κτίριο», αν δεν ενισχυθούν τα θεμέλιά του, θα καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μία ήδη πληγωμένη οικονομία, σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο και εχθρικό ως προς νέες επενδύσεις αλλά και διατήρηση οικονομικών δεικτών.
Απειλούμενη κανονικότητα είναι η νέα πραγματικότητα
Όλοι κατανοούμε, ότι η ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης απειλείται, ενώ οι παράλληλοι πόλεμοι και ητρομοκρατία έχουν γίνει η νέα κανονικότητα. Η ευημερία απειλείται και αυτή, καθώς η ανάπτυξή της είναι αναιμική σε σύγκριση με άλλες δυνατές οικονομίες,οι οποίες προωθούν τις υπερμεγέθεις επιδοτήσεις. Πάνωαπ’ όλα όμως, απειλούνται οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό είναι το πιο βαθύ πλήγμα απ’ όλα τα παραπάνω.
Αστάθεια, αβεβαιότητα, ανασφάλεια και μία woke ατζέντα
Ένα περιβάλλον χωρίς οικονομική σταθερότητα, χωρίς κοινωνική σιγουριά και χωρίς πολιτική ασφάλεια, αποτελεί ιδανικό περιβάλλον, για να ευδοκιμήσει ουπερβολικός εθνικισμός και ο φθηνός λαϊκισμός. Ειδικά,δε, όταν οι εν λόγω πολιτικές παρατάξεις φαίνονται, να έχουν άμεση επίγνωση των ανησυχιών και τωνδυσκολιών της μέσης οικογένειας, την ίδια στιγμή που παρατάξεις υψηλών ποσοστιαίων μονάδων ασχολούνταιμε ένταση και προσήλωση με την κοινωνικού περιεχομένου woke ατζέντα.
