Με την εμπειρία των 25 χρόνων «συγκατοίκησης» με τον Ερντογάν, μπορούμε να εξαγάγουμε κάποια σχετικά ασφαλή -σε κόντρα αυτών που υποστηρίζουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος είναι προβλέψιμος- συμπεράσματα.
Ένα από αυτά είναι ότι κάθε φορά που «ζορίζεται» εσωτερικά εξάγει κρίση στα σύνορα. Το συγκεκριμένο θεώρημα έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη. Το καλοκαίρι του 2013, για παράδειγμα, όταν η Τουρκία βρέθηκε στο χείλος του εμφυλίου, εξαπέλυσε μια σφοδρή επίθεση στους Κούρδους στο ανατολικό τμήμα της χώρας, για να την κλείσει στο τέλος του χρόνου με μια συνθήκη ειρήνευσης που κράτησε μέχρι το 2015. Ή το 2019, όταν «πιέστηκε» από τις εκλογικές ήττες στις δημοτικές εκλογές, όπου έχασε τα «κάστρα» της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας, προχώρησε στην τρίτη φάση της εισβολής στη Βόρεια Συρία.
Σε αυτό το θεώρημα, η Ελλάδα δεν είναι συχνά «συμπρωταγωνιστής», δεν είναι ο δεύτερος στο «τανγκό της έντασης» του Ερντογάν, παρά τα αντιθέτως διαδομένα με τον κοινό τίτλο «εξάγει ένταση στο Αιγαίο». Ναι, μπορεί να αυξήσει τις επιθετικές κορόνες, τις υπερπτήσεις ή τις επικίνδυνες διελεύσεις, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και το δύσκολο καλοκαίρι του 2020, όταν επί πολλές ημέρες απειλείτο η ειρήνη ανάμεσα στις δυο χώρες, ο Ερντογάν δεν ήταν ιδιαίτερα πιεσμένος στο εσωτερικό του: Η δημοφιλία του ήταν σε καλά ποσοστά, η οικονομία του είχε αποδειχθεί για ακόμα μία φορά «πολύ σκληρή για να πεθάνει», είχε φρενάρει την κατάρρευση της λίρας και είχε κλοτσήσει, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, το «τενεκεδάκι» των προβλημάτων πιο πίσω. Και παρ’ όλα αυτά αποφάσισε να φτάσει τις δυο χώρες στο χείλος του πολέμου…
Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να προχωρήσουμε σε δυο παρατηρήσεις: Ότι για την Άγκυρα, επί Ερντογάν, η ένταση με την Ελλάδα δεν προσφέρεται για παιχνίδι εντυπώσεων, έχει πιο στρατηγικά χαρακτηριστικά και σαφώς μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας σε σχέση με άλλους «εχθρούς» που έχει κατασκευάσει ανά καιρούς ο «σουλτάνος». Το δεύτερο, που συναρτάται με το πρώτο, αφορά το ότι ο Ερντογάν προσέχει στα μέτωπα που ανοίγει να έχει εκ των προτέρων εξασφαλισμένη τη «νίκη», έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο. Ή να μην του προκαλέσουν στο μέλλον μεγαλύτερους πονοκεφάλους από αυτούς από τους οποίους προσπαθεί να απαλλαγεί.
Τώρα βαδίζει προς την πιο δύσκολη προεκλογική μάχη στην πολύχρονη πολιτική καριέρα του, με πολλά «αγκάθια», από την οικονομία της χώρας μέχρι την κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματός του, στον δρόμο του. Και η κλιμάκωση της έντασης ή ακόμα χειρότερα ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα του φανεί χρήσιμο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL
